WŁąka łęgowa, łęg – typ łąki zajmującej miejsca okresowo wilgotne i podmokłe. Łąki łęgowe zajmują obszary zalewowe i rozlewiskowe, tj. zwykle terasy rzeczne, a rzadziej nieckowate zagłębienia terenu niezwiązane z ciekami stałymi ani zbiornikami wodnymi. Poziom wód gruntowych jest zmienny – w okresie roztopów i powodzi woda znajduje się na powierzchni, następnie odpływa. Gleby są zwykle madami, czasem z udziałem gleb mułowo-torfowych, jednak nie są zabagnione. Jeżeli znajduje się w nich torf, to ulega on murszeniu. Odczyn gleby lekko kwaśny lub obojętny. Łąki łęgowe mają charakter półnaturalny, zajmując siedliska lasów łęgowych. W zależności od warunków hydrologicznych łąki łęgowe dzielą się na następujące typy:zgrądowiałe – przesuszone; właściwe – zalewane przez wysokie wylewy, odpływ wody szybki, przez większą część roku woda nie występuje na powierzchni, żyzne, użytkowane jako łąki wyczyńcowe, roślinność łąkowa z klasy Molinio-Arrhenatheretea, roślinność szuwarowa rzadsza; rozlewiskowe – zalewane przez zwykłe wylewy, przez większą część roku woda nie występuje na powierzchni, jednak odpływa wolniej i pozostaje dłużej i płycej pod powierzchnią niż w łęgu właściwym, średnio żyzne, uzyskane siano ma zastosowanie głównie jako ściółka, dominuje roślinność szuwarowa ; zastoiskowe – woda podsiąkająca, stosunkowo długo stagnująca, mało żyzne, użytkowanie utrudnione ze względu na częściowe podtopienie i bagnistość, uzyskane siano ma zastosowanie głównie jako ściółka, dominuje roślinność szuwarowa, najbardziej podatne na zabagnienie.
WŁęg rozlewiskowy – rodzaj łąki zajmującej siedliska podmokłe. Występuje zwykle w dolinach rzecznych na tarasie zalewowym. Gleba mułowo-torfowa, także mady. Odczyn gleby kwaśny (pH=5,5÷6,5). Poziom wody zmienny – po roztopach i powodziach na powierzchni, latem tuż pod powierzchnią lub do 80–100 cm pod powierzchnią. Woda odpływa powoli. Żyzność stosunkowo dobra. Użytkowanie ekstensywne. Jako użytek zielony jest objęty przez program rolnośrodowiskowy – warianty 4.3 i 5.3. Znaczenie gospodarskie niewielkie.
WŁęg właściwy – rodzaj łąki zajmującej siedliska wilgotne. Występuje zwykle w dolinach rzecznych na wyższych, rzadziej zalewanych terasach. Gleba to różnego typu mady, z dużą ilością próchnicy oraz części pylastych i ilastych, nietorfiejące. Odczyn gleby lekko kwaśny do obojętnego (pH=5,5÷7). Woda gruntowa 30–120 cm pod powierzchnią. Odpływ swobodny. Żyzność dobra. Użytkowane jako tzw. łąki wyczyńcowe.
WŁęg zastoiskowy – rodzaj łąki zajmującej siedliska podmokłe. Występuje zwykle w peryferyjnych strefach dolin rzecznych lub zagłębień jeziornych, także w lokalnych obniżeniach terenu.
WMurawa kserotermiczna – nieleśne zbiorowisko roślinne o charakterze murawowym lub murawowo-ziołoroślowym. Murawy kserotermiczne rozpowszechnione są w południowej i południowo-wschodniej Europie, w obszarach o suchym i ciepłym lecie. W Europie Zachodniej i Środkowej, w tym w Polsce, murawy kserotermiczne rozwijają się na nasłonecznionych zboczach na suchym podłożu wapiennym. W związku z tym gatunki budujące tego typu fitocenozy to głównie rośliny światłolubne i wapieniolubne. W Polsce murawy kserotermiczne to w zdecydowanej przewadze zbiorowiska seminaturalne, dla stabilności których konieczna jest ingerencja w postaci np. ekstensywnego wypasu.
WZespół turzycy Buxbauma, szuwar turzycy Buxbauma – zespół roślinności wodno-błotnej budowany głównie przez turzycę Buxbauma. Zaliczany do związku szuwarów wielkoturzycowych Magnocaricion, choć niektórzy włączają go do klasy młak niskoturzycowych Scheuchzerio-Caricetea nigrae.
WZespół turzycy dwustronnej, szuwar turzycy dwustronnej – syntakson w randze zespołu roślinności łąkowo-szuwarowej budowany głównie przez turzycę dwustronną. Należy do klasy zbiorowisk szuwarowej Phragmitetea.
WZespół turzycy prosowej, szuwar turzycy prosowej – zespół roślinności szuwarowej budowany głównie przez turzycę prosową.
WZespół turzycy sztywnej, szuwar turzycy sztywnej – zespół roślinności szuwarowej budowany głównie przez turzycę sztywną.
WZespół turzycy zaostrzonej, szuwar turzycy zaostrzonej – zespół roślinności łąkowo-szuwarowej budowany głównie przez turzycę zaostrzoną.
WTurzycowisko – zbiorowisko roślinne zdominowane przez turzyce.