WDrewno, ksylem – złożona tkanka roślinna roślin naczyniowych, zajmująca przestrzeń między rdzeniem a kambium. Jej główną funkcją jest rozprowadzanie wody i rozpuszczonych w niej soli mineralnych, pobieranych przez korzenie, po całej roślinie. U roślin strefy klimatów umiarkowanych wiosną, gdy rozpoczyna się okres wegetacji transportuje również substancje odżywcze z elementów spichrzowych do rozwijających się pędów i liści. Większość komórek wchodzących w skład drewna ma zdrewniałe ścianki, przez co drewno pełni również funkcję mechaniczną.
WDrewno – surowiec drzewny otrzymywany ze ściętych drzew i formowany przez obróbkę w różnego rodzaju sortymenty. Zajmuje przestrzeń pomiędzy rdzeniem a warstwą łyka i kory. Pod względem technicznym drewno jest naturalnym materiałem kompozytowym o osnowie polimerowej wzmacniany ciągłymi włóknami polimerowymi, którymi są podłużne komórki zorientowane jednoosiowo. Z powodu łatwości pozyskiwania, stosunkowo niewielkich wymagań technologicznych podczas obróbki oraz innych zalet, drewno stanowi powszechnie wykorzystywaną grupę materiałów konstrukcyjnych w technice. Może być ono stosowane w postaci drewna litego lub w formie przetworzonej w postaci tzw. tworzyw drewnopochodnych. Drewno, w postaci ścieru, stanowi podstawowy składnik papieru. Może być również wykorzystywane jako paliwo do celów przemysłowych, technicznych, gospodarczych. Na świecie występuje od 30 000 do 40 000 gatunków roślin drzewiastych, z których około 4000 ma potencjalne lub rzeczywiste znaczenie użytkowe. W literaturze technicznej i naukowej dość dobrze opisano właściwości techniczne około 1500 gatunków, spośród których mniej więcej 500 jest przedmiotem światowego handlu.
WDrewnienie (lignifikacja) – biologiczny proces inkrustacji ściany komórkowej drzewnikiem (ligniną), dzięki czemu ściana komórkowa uzyskuje sztywność utrzymującą się nawet po obumarciu zawartości komórki. Dzięki wysyceniu ligniną wzrasta nie tylko wytrzymałość mechaniczna ściany komórkowej, lecz także odporność na działanie mikroorganizmów i zdolność do pęcznienia.
WDrewno kominkowe – szczególny rodzaj drewna opałowego, przeznaczony do palenia w kominkach. Stawia się mu wyższe wymagania niż drewnu przeznaczonemu do spalania w piecach. Preferowane jest drewno gatunków liściastych w postaci szczap oraz klocków. Przed wykorzystaniem powinno ono być sezonowane w celu obniżenia wilgotności, dzięki czemu pozwala uzyskać wyższą temperaturę spalania i wydziela mniej sadzy i zanieczyszczeń smolistych.
WDrzewo żelazne – nazwa stosowana wobec wielu gatunków drzew, wyróżniających się bardzo ciężkim i twardym drewnem. Gatunki te należą do różnych rodzin i rodzajów roślin, pochodzących głównie z tropikalnych i subtropikalnych rejonów Ameryki Południowej, Środkowej i Indii. Zalicza się do nich m.in.: argania (Argania), eukaliptus (Eucalyptus), gwajakowiec (Guaiacum), jadłoszyn (Prosopis), liporzeszik (Sloanea), oliwka (Olea), rozbiał (Mesua), rzewnia (Casuarina), wiązowiec (Celtis), wiechotława (Schleichera), złotorąb (Sideroxylon), zwichrota (Cyrilla), żelazownik (Metrosideros).
WKsylobiont – organizm, który do życia wymaga drewna. Organizmy wymagające bezwzględnie do życia martwego drewna to saproksylobionty, podczas gdy organizmy blisko z nim związane, ale luźniej, to saproksylofile.
WŚcier drzewny (miazga drzewna) – masa włóknista otrzymywana poprzez rozwłóknianie drewna, półprodukt do produkcji papieru. Otrzymywany jest z tzw. papierówki, drewna uzyskiwanego specjalnie na użytek przemysłu papierniczego. Włókno drzewne uzyskuje się poprzez proces rozwłókniania mechanicznego lub chemicznego. Do produkcji ścieru wykorzystuje się rozmaite gatunki drzew, w strefie klimatu umiarkowanego np. sosny, świerki i jodły; w klimacie cieplejszym - eukaliptusy. W Polsce wykorzystywane jest głównie drewno sosnowe i świerkowe. Drewno świerkowe i jodłowe jest mniej korzystne jako surowiec dla masy włóknistej ze względu na zawartość specyficznych komórek żywicznych, wyższe koszty upraw i obróbki.