W

Blefarospazm – kurcz powiek. Polega na czynnym skurczu mięśnia okrężnego oczu. Skurcz może mieć różne nasilenie: od zwiększonej częstości mrugania do pełnej czynnościowej ślepoty z powodu niemożności otwarcia powiek. Zazwyczaj objawy nasilane są przez jasne oświetlenie lub oglądanie telewizji.

W

Choroba Parkinsona, dawniej drżączka poraźna, PD – samoistna, powoli postępująca, zwyrodnieniowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, należąca do chorób układu pozapiramidowego. Nazwa pochodzi od nazwiska londyńskiego lekarza Jamesa Parkinsona, który w 1817 roku rozpoznał i opisał objawy tego schorzenia.

W

Dystonia – występowanie ruchów mimowolnych powodujących skręcanie i wyginanie różnych części ciała, przez co chory przybiera często nienaturalną postawę. Pojęcie dystonii wprowadził do medycyny Hermann Oppenheim w 1911 roku, opisując dystonię mięśniową deformacyjną.

W

Mioklonie (myoclonus), inaczej zrywania mięśniowe – ruchy mimowolne powstałe przez zmiany o różnym umiejscowieniu. Istotą zaburzeń są krótkotrwałe skurcze (szarpnięcia) pojedynczego mięśnia lub całych grup mięśniowych.

W

Neurodegeneracja związana z kinazą pantotenianu – genetycznie uwarunkowana choroba neurodegeneracyjna, jedna z najczęstszych chorób układu pozapiramidowego u dzieci. Chorobę opisali Hugo Spatz i Julius Hallervorden w pracy z 1922 roku.

W

Pląsawica – mimowolne, nieprawidłowe ruchy obwodowych części ciała. Tego typu zaburzenie może być spowodowane bądź pierwotną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, bądź toksycznym czy urazowym uszkodzeniem określonych struktur mózgowia. Termin wprowadzony do medycyny przez Octaviusa Sturgesa.

W

Pląsawica Huntingtona lub choroba Huntingtona – choroba genetyczna ośrodkowego układu nerwowego objawiająca się zaburzeniami ruchowymi, zaburzeniami psychicznymi oraz otępieniem. Pląsawica Huntingtona ma przebieg postępujący. Początek zazwyczaj objawia się między 30. a 50. rokiem życia. Choroba występuje rodzinnie i dziedziczona jest autosomalnie dominująco. Wśród osób pochodzenia europejskiego występuje z częstością od 4 do 15 na 100000.

W

Postępujące porażenie nadjądrowe – rzadka choroba neurodegeneracyjna z grupy tauopatii, objawiająca się zespołem parkinsonowskim i otępieniem.

W

Zespół niespokojnych nóg, ZNN, RLS, zespół Wittmaacka-Ekboma, choroba Willisa-Ekboma, choroba Ekboma – wrażenie zmęczenia i niepokoju nóg, któremu towarzyszą różnego rodzaju parestezje przejawiające się jako mrowienie pod skórą lub uczucie pienienia się krwi w żyłach. Charakterystyczną cechą zespołu jest jego ustępowanie lub znaczne złagodzenie pod wpływem ruchu.

W

Zespół sztywności uogólnionej, zespół sztywnego człowieka, zespół Moerscha-Woltmanna – rzadkie schorzenie neurologiczne o nieznanej etiologii, polegające na postępującej w ciągu miesięcy i lat uogólnionej sztywności ciała, z czasem ulegającej stabilizacji. Zespół jako pierwsi, w 1956 roku, opisali Frederick Moersch i Henry Woltmann z Mayo Clinic.