WScolopendra – rodzaj pareczników z rzędu skolopendrokształtnych i rodziny skolopendrowatych.
WScolopendra alternans – gatunek parecznika z rodziny skolopendrowatych. Występuje w obu Amerykach od Florydy poprzez Kubę, Bahamy, Jamajkę, Haiti, Dominikanę, Haiti, Portoryko, Wenezuelę do północnej Brazylii. Duży parecznik o długości ciała dochodzącej do 18 cm. Zaobserwowano atak tego gatunku na ropuchę aga.
WScolopendra hardwickei – gatunek skolopendry z rodziny skolopendrowatych, pospolity na południu Półwyspu Indyjskiego, rzadko występuje na wyspach Nikobar i na Sumatrze.
WScolopendra heros - największa północnoamerykańska skolopendra, a także jedna z największych na świecie.
WScolopendra multidens – gatunek parecznika z rzędu skolopendrokształtnych i rodziny skolopendrowatych.
WScolopendra polymorpha – północnoamerykański gatunek skolopendry z rodziny skolopendrowatych, osiągający 12–13 cm długości. Cechuje się wyjątkową różnorodnością pod względem ubarwienia. Czułki złożone zazwyczaj z 25–31 członów, z czego 8–12, rzadko 7 jest łyse, pozostałe są porośnięte drobną szczeciną, co wpływa na barwę obydwóch rodzajów członów.
WScolopendra subspinipes – gatunek parecznika z rzędu skolopendrokształtnych i rodziny skolopendrowatych, popularny w terrarystyce.
WScolopendra valida – średniej wielkości gatunek skolopendry z rodziny skolopendrowatych, osiągający maksymalnie 16 cm długości ciała. Charakterystycznym dla tego gatunku jest występowanie półksiężycowatej bruzdy na segmencie zagłowowym. Jest to jedyny gatunek Starego Świata posiadający taką bruzdę, występującą poza nim jedynie u gatunków Nowego Świata. Kolorystyka zbliżona do S. cingulata, jedynie kilka ostatnich segmentów odbiega od jej typowego ubarwienia, przechodzi w kierunku koloru pomarańczowego, charakterystyczna jest również terminalna para nóg, zdecydowanie grubsza niż u innych gatunków, od S. cingulata odróżnia ją zazwyczaj mniejsza liczba łysych członów czułków, od 4 do 6, przy czym częściej są tylko 4. Łącznie wszystkich członów może być 19 a nawet 27.
WScolopendra viridicornis została opisana w 1844 roku, przez Newport'a. Jest to masywny i skrajnie rzadki gatunek pochodzący z Ameryki Południowej. Głowa oraz wszystkie tergity są czarne, podpalane na końcach na żółto, bocznie przechodząc w czerwień. Nogi żółte z ciemnozielonym paskowaniem, u ostatnich par żółć przechodzi w czerwień, prefemora terminalnych nóg koloru wiśniowego, dalsze odcinki czarno-żółte. Liczba łysych członów anten zazwyczaj wynosi cztery, ale zdarzają się osobniki nawet z siedmioma łysymi członami. Najbardziej charakterystyczną cechą, która pozwoli nam odróżnić Scolopendra viridicornis od innych podobnych gatunków jest podłużna, pośrodkowa bruzda na ostatnim tergicie, z niem. 'median kiel', w literaturze, jako cecha charakterystyczna pojawia się również znak litery 'W' na segmencie zagłowowym, jednak nie do końca wiadomo jak on miałby wyglądać. Długość maksymalna to 16cm.
WSkolopendra olbrzymia – gatunek południowoamerykańskiego wija z rodzaju Scolopendra.
WSkolopendra zwyczajna - gatunek skolopendry. Została opisana przez Linneusza już w 1758 roku jako drugi gatunek, zaraz po Scolopendra gigantea. Jest to gatunek kosmopolityczny, występujący prawie na wszystkich kontynentach, również synantropijny, w wiele lokalizacji zawleczony właśnie dzięki działalności człowieka. Jest niewielkim gatunkiem, dorosłe osobniki osiągają 8,5 do 13cm długości ciała. Z powodu tak szerokiego zasięgu występowania istnieje mnogość form i wariacji barwnych, jednak najczęściej spotykamy w handlu osobniki pod nazwą 'Egyptian Emerald Centipede', są to osobniki ze wschodniego Egiptu, na pierwszy rzut oka przypominające S. cingulata. Nogi pomarańczowe lub żółte, głowa wraz z segmentem zagłowowym żółtawo-zielonkawa, podobnie pozostałe tergity, tylko że posiadają jeszcze czarne obwódki. Ostatnia para nóg w kolorze czerwonym. Ilość łysych członów anten jest dość znacznie zmienna, wynosi od 6 do 9, zazwyczaj mają jednak 9, łączna ilość wszystkich członów wynosi od 20 do 21 członów. Charakterystyczna dla tego gatunku jest budowa ostatniej pary nóg, możemy zaobserwować, szczególnie dobrze u samców podłużne rowki biegnące wzdłuż nóg, stanowiące jakoby przedłużenie bocznych krawędzi tergitów.
WSkolopendrowate (Scolopendridae) – rodzina dużych pareczników z rzędu skolopendrokształtnych.