W

Płytka agarowa – sterylna szalka Petriego zawierająca podłoże hodowlane, używana do hodowli kultur mikroorganizmów. Możliwe jest również dodanie selektywnych czynników wzrostu, takich jak antybiotyki.

W

Podłoże hodowlane, pożywka hodowlana – mieszanina związków chemicznych umożliwiających hodowlę bakterii lub grzybów. Po raz pierwszy bulionu odżywczego użył w 1877 roku Ludwik Pasteur, a Robert Koch używał pożywek zestalanych żelatyną, które udoskonalił za radą żony swego współpracownika, pani Hesse, używając agaru.

W

Agar czekoladowy – nieselektywna mikrobiologiczna pożywka specjalna, w której skład wchodzi zlizowana krew, umożliwiająca hodowlę wybrednych szczepów bakterii.

W

Agar MacConkeya – wykorzystywane w mikrobiologii podłoże selektywne służące do hodowli bakterii Gram-ujemnych. Zawarty fiolet krystaliczny hamuje wzrost bakterii Gram-dodatnich, a czerwień obojętna barwi drobnoustroje fermentujące laktozę. Podłoże zostało wynalezione przez Alfreda Theodore'a MacConkeya podczas jego pracy jako bakteriologa w Royal Commission on Sewage Disposal. Agar MacConkeya różnicuje bakterie Gram-ujemne na fermentujące (Lac+) i niefermentujące laktozy (Lac-). Te drobnoustroje, które posiadają zdolność fermentacji laktozy zawartej w agarze zakwaszają podłoże do pH < 6,8. Prowadzi to do powstania czerwonych/różowych kolonii. Bakterie Lac- takie jak Salmonella czy Shigella zużywają peptony - rosną w postaci białych/przezroczystych kolonii, ponieważ czerwień neutralna w pH obojętnym jest bezbarwna.

W

Agar Muellera-Hinton – nieselektywne podłoże mikrobiologiczne używane zazwyczaj do testów antybiogramowych oraz izolacji bakterii z rodzaju Neisseria. Został opracowany w roku 1941 przez J. Howarda Muellera i Jane Hinton.

W

Agar XLD – selektywne podłoże hodowlane służące do wykrywania Salmonella i Shigella.

W

Agar z cetrymidem – wybiórcze podłoże hodowlane służące do hodowli Gram-ujemnych pałeczek ropy błękitnej. Zawiera ono cetrymid hamujący wzrost innych mikroorganizmów, w tym bakterii należących do tego samego rodzaju (Pseudomonas). Dodatkowym czynnikiem hamującym wzrost innych drobnoustrojów jest niska zawartość składników odżywczych. Wyhodowane kolonie bakteryjne mają zielonożółtą barwę za sprawą charakterystycznych dla tego gatunku barwników, piocyjaniny i fluorosceiny.

W

Agar z krwią – wzbogacone podłoże hodowlane, używane do diagnostyki wielu drobnoustrojów. Pożywka jest nieselektywna, wzrastają na niej bakterie beztlenowe, bakterie tlenowe, Gram dodatnie, Gram ujemne oraz grzyby. Składnikiem jest zwykły agar i najczęściej krew owcza. Na tej pożywce można sprawdzać zdolność bakterii do wytwarzania hemolizyn.

W

Filamentacja, kiełkowanie – proces transformacji morfologicznej u niektórych grzybów, polegający na przechodzeniu z formy drożdżakowatej (blastospora) przez formy kiełkujące z charakterystycznymi wypustkami nitkowatymi do nitkowatej pseudostrzępki (pseudomycelium).

W

Pożywka LB, podłoże LB, znana pod niepoprawnymi nazwami Luria-Bertani medium, Luria broth i Lennox broth – kompletna, bogata pożywka do mikrobiologicznej hodowli bakterii.

W

Podłoże Löwensteina-Jensena, zwane czasem podłożem Löwensteina lub LJ – pożywka używana do trudnej hodowli prątków. Czas od posiewu do detekcji drobnoustroju wynosi średnio 21 dni

W

Posiew redukcyjny – laboratoryjna metoda hodowania bakterii stosowana w mikrobiologii. Służy m.in. do izolacji czystych kultur bakteryjnych.

W

Pożywka Chapmana – pożywka typu wybiórczo-różnicującego stosowana do hodowli gronkowców. Wykorzystuje się w niej fakt, że stafylokoki są w stanie rosnąć przy wysokim stężeniu chlorku sodu, w przeciwieństwie do większości bakterii. Staphylococcus aureus i Staphylococcus saprophyticus fermentują mannitol, natomiast Staphylococcus epidermidis nie. S. aureus można odróżnić od S. saprophyticus testem na koagulację – po wrzuceniu do krwi pierwszy ścina osocze, drugi nie.

W

Pożywka Sabourauda – pożywka używana w mikrobiologii do hodowli grzybów. Składnikami są agar, woda destylowana, czynniki potrzebne do wzrostu oraz antybiotyki. Spośród ostatnich najczęściej dodawana jest penicylina, streptomycyna lub chloramfenikol – służą one do zahamowania wzrostu bakterii, podobnie jak kwaśne pH. Przed posianiem drobnoustrojów podłoże musi być wyjałowione w autoklawie.

W

YPD, pożywka (podłoże) YPD, także YEPD – kompletna pożywka do mikrobiologicznej hodowli drożdży. Zawiera rozpuszczone w wodzie bidestylowanej: ekstrakt (lizat) z drożdży, pepton, glukozę. Może być także stosowana jako podłoże stałe po dodaniu czynnika żelującego. Pożywka taka zawiera wszystkie niezbędne do wzrostu aminokwasy, czyli źródło azotu, a także witaminy i mikroelementy. Źródłem węgla jest glukoza. Jako pożywka kompletna nie może być stosowana jako podłoże selekcyjne dla auksotrofów. Po dodaniu czynnika selekcjonującego, np. antybiotyku, nadaje się do selekcji na podstawie oporności.