W1HC102 – polski silnik czterosuwowy o mocy 15 KM, opracowany przez Wytwórnię Silników Wysokoprężnych w Andrychowie na podstawie doświadczeń z produkcji i eksploatacji silników S320 i S321 o podobnej konstrukcji i charakterystyce.
Wa8C22 – polski silnik wysokoprężny, wersja seryjna prototypowego silnika 8C22 do lokomotyw manewrowowych SM42, a w późniejszym czasie odmiany tegoż silnika a8C22W do lokomotyw SM31. Skonstruowany w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Silników Spalinowych (CBKSS). W 1967 roku wprowadzony do produkcji seryjnej w Zakładach Metalowych im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Jest to ośmiocylindrowy silnik widlasty z turbosprężarkowym doładowaniem cylindrów. Wersja a8C22W miała zwiększoną moc z uwagi na zastosowany intercooler. Powstały też dwa prototypowe 12 cylindrowe silniki 12C22W, przewidziane do zastosowania w lokomotywach liniowych (SU45). Nie zostały jednak wprowadzone do produkcji seryjnej. Powodem była pozatechniczna decyzja zakupu licencji – Fiat 2112SSF.
WD55 – polski silnik okrętowy, z rodziny silników wysokoprężnych, wodzikowych, o obiegu dwusuwowym, z przepłukaniem wzdłużnym i wtryskiem bezpośrednim i rzędowym układzie cylindrów.
WDezamet 023 – silnik klasy 50 cm³, produkowany przez Zakłady Metalowe Dezamet. Produkcję tego silnika rozpoczęto w 1978 roku, w silnik tego typu był wyposażony m.in.: Romet Ogar, Romet Pony, Romet Kadet, Romet 2375 i Dezamet Stella, produkcje zakończono w 1994 roku.
WGnom – doczepny spalinowy silnik rowerowy produkowany w Zakładach Metalowych Wrocław Psie Pole w latach 50. XX wieku. Był to silnik dwusuwowy jednocylindrowy chłodzony powietrzem. Napęd przekazywany był na przednie koło roweru za pomocą dociskanej do opony koła rolki. Rolka osadzona była bezpośrednio na wale korbowym. Produkowany był w dwóch wersjach - 0,4 KM i 0,6 KM różniących się średnicą gardzieli gaźnika i średnicą dyszy paliwowej, oraz stopniem sprężania.
WS-15 – polski silnik do samochodu FSO Syrena, w wersji rozwojowej dostosowany do napędu motopompy "Polonia" M800 wprowadzony od modelu Syrena 100 do 102, w wersji rozwojowej S-150 do modelu Syrena-103.
WS-21 – polski silnik czterosuwowy, stanowiący gruntowne rozwinięcie wersji silnika M-20; czterocylindrowy, ośmiozaworowy, górnozaworowy, pojemność skokowa 2120 cm³, moc maksymalna 70 KM.
WS-31 - polski silnik do samochodu FSO/FSM Syrena wprowadzony od modelu 104. Był to silnik trzycylindrowy, dwusuwowy o pojemności 842 cm³ i mocy 40 KM. Konstruktorem silnika był inż. Fryderyk Bluemke z Bielska Białej. Silnik ten miał bardzo elastyczną charakterystykę zewnętrzną, dobre wyważenie pracy, dobrą dynamikę i łatwe wchodzenie na obroty, umiarkowane zapotrzebowanie na paliwo. Do tego silnika była od początku przewidziana pompa w układzie chłodzenia - początkowo montowana na wałku prądnicy, później na wałku wentylatora. To pozwoliło zmniejszyć wymiary chłodnicy i pojemność układu chłodzenia w stosunku do silnika S-15, mimo wzrostu mocy maksymalnej o ponad 40%. Silnik ten posiadał odrębne cewki dla każdego cylindra i każda cewka była zasilana z odrębnego przerywacza. Dodatkowo cały aparat zapłonowy można było przekręcać, regulując wyprzedzenie zapłonu dla wszystkich cylindrów w jednakowym stopniu. W przyjętym rozwiązaniu nie był potrzebny rozdzielacz zapłonu.
WS01 – polski silnik dwusuwowy klasy 125 cm³. Skonstruowany przez inż. Fryderyka Bluemkego jako kopia silnika motocykla DKW RT 125.
WS320 - rodzina polskich silników o zapłonie samoczynnym, obiegu czterosuwowym o mocy 18 KM, opracowana przez Wytwórnię Silników Wysokoprężnych w Andrychowie.
WT-359E – polski silnik wysokoprężny produkowany w zakładach FSC Star w Starachowicach, będący rozwinięciem jednostki S359M. Stosowany w samochodach ciężarowych: Star 744, Star 1142. Był to silnik o zapłonie samoczynnym, turbodoładowany sprężarką WSK Rzeszów B3C. Moc silnika w stosunku do S359M wzrosła ze 150 KM do 170 KM przy 2400 obr./min, a moment do 525 Nm przy 1400 obr./min co podwyższyło elastyczność. Co ważne zmniejszono maksymalną prędkość obrotową silnika z 2800 do 2400 obr./min, a zwiększony maksymalny moment obrotowy z 432 do 525 Nm jest osiągany przy prędkości obrotowej zmniejszonej z 1800 do 1400 obr./min. W silniku pojawił się szereg zmian: zmieniono tłoki, końcówki wtryskiwaczy i wtryskiwacze, głowicę środkową, wałek rozrządu, kolektor wydechowy i dolotowy. Zastosowano inną pompę wtryskową z korektorem dawki dymienia, a w późniejszym okresie stosowano również pompy wtryskowe Bosch bez przestawiacza kąta wtrysku S1 i sprzęgła lamelowego. Stosowano wentylatory FAN ze sprzęgłem wiskotycznym. Silnik posiadał dodatkową chłodnicę wodno-olejową COW 802 produkcji WSK Kraków.
WSW 400 – silnik o zapłonie samoczynnym z wtryskiem bezpośrednim, 6-cylindrowy, rzędowy, o pojemności 6540 cm³, produkowany w Wytwórni Silników Wysokoprężnych Andoria w Andrychowie, na podstawie zawartej przez Polskę w roku 1966 umowy licencyjnej z angielską firmą British Leyland na silniki typu 0.400, stosowany jako źródło napędu m.in.: autobusów Autosan H9, kombajnów Bizon, ładowarek Fadroma Ł200, doświadczalnie – samochodów Star 28, 200, 244, 266.