WAfrahat − syryjski pisarz zaliczany do ojców Kościoła.
WAtanazy Wielki, gr. Μέγας Αθανάσιος, Atanazy Aleksandryjski, gr. Αθανάσιος Αλεξανδρείας, cs. Swiatitiel Afanasij Wielikij, archijepiskop Aleksandrijskij – biskup Aleksandrii, pisarz wczesnochrześcijański, teolog-apologeta, kaznodzieja, ojciec i doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
WDydym Aleksandryjski, Didymus zwany Ślepym – wczesnochrześcijański pisarz kościelny i teolog. W dzieciństwie utracił wzrok, ale poprzez słuchanie nauk, kazań i czytań zdobył taką wiedzę, że napisał szereg prac egzegetycznych i teologicznych, w których wzorował się na poglądach Orygenesa. Przez kilka lat był rektorem Szkoły Katechetycznej w Aleksandrii.
WEunapios – żyjący w IV wieku grecki retor i pisarz, neoplatonik.
WGrzegorz z Nazjanzu, zwany Teologiem, cs. Swiatitiel Grigorij Bogosłow, archijepiskop Konstantinopolski – jeden z ojców kapadockich, patriarcha Konstantynopola, święty katolicki i prawosławny, doktor Kościoła.
WGuo Pu – chiński pisarz i poeta z czasów dynastii Jin.
WHeliodor, Heliodor z Emezy lub Heliodor z Emesy, także Heliodoros lub Heliodorus – autor napisanego w języku greckim romansu Opowieść etiopska o Theagenesie i Chariklei. Wiadomo o nim jedynie, że był Fenicjaninem, synem Teodozjusza z Emesy. Współcześni uczeni uważają, że żył i tworzył w III lub IV wieku.
WHezychiusz – biskup, żyjący w końcu III i na początku IV stulecia. Znany jest jako egzegeta, który poprawił tekst Septuaginty, w oparciu o tekst hebrajski. Jego rewizja tekstu była, w miejsce tekstu Orygenesa, powszechnie stosowana w kościołach w Egipcie i Aleksandrii, lecz równocześnie ostro krytykowana na Zachodzie. W oparciu o jego recenzję, dokonano przekładu ST na dialekt bohairski, również przekład ormiański w niektórych partiach bazuje na recenzji hezychiańskiej.
WJamblich – założyciel neoplatońskiej szkoły syryjskiej. Jest on jednym z ostatnich wybitnych pogańskich filozofów późnej starożytności, starającym się nadać nową teoretyczną podbudowę pod pogański politeizm.
WJan Chryzostom, gr. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, cs. Swiatitiel Ioann Złatoust, archijepiskop Konstantinopolskij – biskup Konstantynopola, pisarz chrześcijański, uznawany za największego kaznodzieję kościoła Wschodu, doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
WLucius Caecilius Firmianus Lactantius – pisarz i apologeta chrześcijański, retor.
WMakrobiusz Ambrozjusz Teodozjusz – rzymski pisarz i rzymski filozof neoplatoński, żyjący i tworzący na przełomie IV i V wieku.
WMelecjusz z Antiochii, cs. Swiatitiel Mieletij, patriarch Antiochijskij – biskup Sebasty (358) oraz patriarcha Antiochii (360), święty Cerkwi prawosławnej i Kościoła katolickiego.
WPacjan z Barcelony, łac. Patianus, hiszp. Paciano – wczesnochrześcijański pisarz, biskup Barcelony, święty Kościoła katolickiego.
WTao Yuanming – chiński poeta, prekursor poezji ludowej.
WPublius Flavius Vegetius Renatus, czyli Wegecjusz – pisarz i historyk rzymski żyjący w drugiej połowie IV wieku n.e. Pełnił funkcję zarządcy skarbu, interesował się wojskowością i hodowlą koni. Autor dedykowanego cesarzowi traktatu Epitoma rei militaris w 4 księgach, jedynego zachowanego podręcznika wojskowości rzymskiej. Jego myślą przewodnią było przekonanie, że przywrócenie dyscypliny w armii rzymskiej w oparciu o wzory z przeszłości przywróci potęgę Rzymu. Zawarł w nim również wiele informacji dotyczących sprawowania wojny i taktyki bitewnej Cesarstwa rzymskiego. W pracy tej opisuje między innymi proces adaptacji łuku kompozytowego zapożyczonego od Hunów. W dziele Digesta Artis Mulomedicinae poświęconej leczeniu koni i źrebiąt opisał również konie Hunów.