
Johann Gustav Gottlieb Büsching – niemiecki historyk literatury i sztuki, historyk, archeolog i etnograf, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, właściciel zamku Grodno, założyciel pierwszego publicznie dostępnego muzeum we Wrocławiu.

Georg Christoph Dehio – niemiecki historyk i historyk sztuki.

Carl Ludwig Fernow – niemiecki teoretyk sztuki, romanista i bibliotekarz. W 1803 roku na życzenie Johanna Wolfganga von Goethego został profesorem nadzwyczajnym estetyki na uniwersytecie w Jenie, a w 1804 doktorem filozofii i bibliotekarzem księżnej Anny Amalii w Weimarze, gdzie pozostał aż do śmierci.

Adolf Furtwängler – niemiecki archeolog, profesor uniwersytecki, historyk sztuki i dyrektor muzeum; ojciec dyrygenta i kompozytora Wilhelma Furtwänglera, dziadek archeologa Andreasa Furtwänglera.

Kuno Ferdinand Graf von Hardenberg – niemiecki krytyk sztuki, pisarz i filozof.

Anton Legner – niemiecki historyk sztuki, mediewista. Wieloletni dyrektor Muzeum Alexandra Schnütgena kurator kilku monumentalnych wystaw o sztuce średniowiecznej znaczących dla historiografii artystycznej.

August Liebmann Mayer – niemiecki historyk sztuki i hispanista. Był uczniem Heinricha Wölfflina (1864–1945). Specjalizował się malarstwie hiszpańskim okresu Złotego Wieku, jako pierwszy zastosował nowoczesną metodologię w badaniu historii sztuki hiszpańskiej. Z pochodzenia był Żydem, zginął w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, pięć dni po deportacji z Drancy we Francji.

Julius Meier-Graefe – niemieckojęzyczny krytyk artystyczny, historyk sztuki, historyk literatury i pisarz, często wskazywany jako jedna z kluczowych postaci dla rozwoju nowoczesnej historii sztuki. W krytyce artystycznej skutecznie bronił francuskich nurtów impresjonizmu i neoimpresjonizmu, belgijskiego Art Nouveau czy twórczości takich artystów jak Vincent van Gogh i Paul Cézanne. Był jednym z krytyków, którzy przyczynili się do ponownego odkrycia malarstwa El Greca. Uchodził również za jednego z wcześniejszych obrońców wartości kosmopolitycznych w dwudziestowiecznych Niemczech; do 1914 aktywnie zwalczał rodzący się wówczas radykalny nacjonalizm.

Hans Posse – niemiecki historyk sztuki i specjalny wysłannik Hitlera zaangażowany w tworzenie muzeum ze zrabowanych dzieł w Linzu ("Führermuseum").

Hans Prinzhorn – niemiecki lekarz psychiatra i historyk sztuki.

Ferdinand von Quast – niemiecki architekt i konserwator zabytków, pierwszy pruski królewski konserwator zabytków.

Józef Raczyński – niemiecki historyk sztuki i bibliotekarz. Okupacyjny dyrektor Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu.

Rosa Schapire – niemiecka historyczka kultury i kolekcjonerka dzieł sztuki.

Anton Heinrich Springer – niemiecki pisarz i historyk sztuki.

Ludwig von Sybel – niemiecki archeolog i historyk sztuki; syn historyka i polityka Heinricha von Sybela.

Abraham Moritz Warburg, znany jako Aby Warburg – niemiecki historyk sztuki, teoretyk sztuki i kulturoznawca.

Johann Joachim Winckelmann – niemiecki historyk sztuki i archeolog.