W

Banowina Chorwacji – autonomiczna jednostka administracyjna istniejąca w latach 1939-1941 w Królestwie Jugosławii.

W

Banowina drawska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1941. Obejmowała tereny dzisiejszej Słowenii. Nazwa utworzona od rzeki Drawa. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 96,8% katolików, 2,2% ewangelików, 0,6% prawosławnych. Po upadku Jugosławii w 1941 podzielona między III Rzeszę, Włochy i Węgry.

W

Banowina drińska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1941. Obejmowała wschodnią część dzisiejszej Bośni i Hercegowiny oraz zachodnią część środkowej Serbii. Nazwa utworzona od rzeki Drina. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 64,7% prawosławnych, 23,2% muzułmanów, 11,1% katolików. Po utworzeniu autonomicznej Banowiny Chorwacji w 1939 z banowiny Driny włączono do niej dystrykty Brčko, Fojnica i Travnik. Po upadku Jugosławii w 1941 tereny banowiny Driny zostały podzielone między Niepodległe Państwo Chorwackie i okupowaną przez Niemców Serbię.

W

Banowina dunajska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1941. Obejmowała tereny dzisiejszej Serbii oraz skrawki Chorwacji. Z banowiny Dunaju wyłączono stołeczny Belgrad z przyległymi miastami Zemun i Pančevo, które tworzyły oddzielną jednostkę administracyjną – zarząd miasta Belgradu. Nazwa utworzona od rzeki Dunaj. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 58,4% prawosławnych, 32,5% katolików, 7,0% ewangelików. Po utworzeniu autonomicznej Banowiny Chorwacji w 1939 z banowiny Dunaju włączono do niej dystrykty Ilok i Šid. Po upadku Jugosławii w 1941 podzielona między Węgry, Niepodległe Państwo Chorwackie i okupowaną przez Niemcy Serbię.

W

Banowina morawska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1941. Obejmowała tereny dzisiejszej Serbii Centralnej. Nazwa utworzona od rzeki Wielka Morawa. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 95,0% prawosławnych, 4,1% muzułmanów, 0,8% katolików. Po upadku Jugosławii w 1941 w większości weszła w skład kadłubowego protektoratu Serbii, południowo-wschodni skraj zajęła Bułgaria.

W

Banowina nadmorska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1939. Obejmowała tereny dzisiejszej Chorwacji oraz przyległy pas Bośni i Hercegowiny. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 76,8% katolików, 15,3% prawosławnych, 7,7% muzułmanów. W 1939 w całości weszła w skład nowo utworzonej autonomicznej Banowiny Chorwacji.

W

Banowina sawska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1939. Obejmowała większość terenów dzisiejszej Chorwacji. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 78,5% katolików, 19,1% prawosławnych, 0,8% ewangelików. W 1939 w całości weszła w skład nowo utworzonej autonomicznej Banowiny Chorwacji.

W

Banowina vrbaska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1941. Obejmowała północną część dzisiejszej Bośni i Hercegowiny oraz skrawek środkowej Chorwacji – dystrykt Dvor nad Uną. Nazwa utworzona od rzeki Vrbas. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 58,8% prawosławnych, 24,1% muzułmanów, 16,7% katolików. Po utworzeniu autonomicznej Banowiny Chorwacji w 1939 z banowiny Vrbasu włączono do niej dystrykty Derventa i Gradačac (1.763 km²). Po upadku Jugosławii w 1941 tereny banowiny Vrbasu w całości znalazły się w Niezależnym Państwie Chorwackim.

W

Banowina wardarska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1941. Obejmowała tereny całej dzisiejszej Macedonii Północnej i południowej Serbii. Nazwa utworzona od rzeki Wardar. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 66,5% prawosławnych, 31,7% muzułmanów, 1,2% katolików. Po upadku Jugosławii w 1941 podzielona między Bułgarię i Włochy (Albanię).

W

Banowina zetska – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929-1941. Obejmowała tereny całej dzisiejszej Czarnogóry, południową część Dalmacji, południowo-wschodnią część Bośni i Hercegowiny oraz pas południowej Serbii (Sandżak). Nazwa utworzona od rzeki Zety względnie od Księstwa Zety – średniowiecznego słowiańskiego państwa o zbliżonym zasięgu terytorialnym. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 55,8% prawosławnych, 34,1% muzułmanów, 10,0% katolików. Po utworzeniu autonomicznej Banowiny Chorwacji w 1939 z banowiny Zety włączono do niej dystrykt Dubrownik. Po upadku Jugosławii w 1941 podzielona między Niepodległe Państwo Chorwackie i Włochy.