
Oman jest niewielkim państwem leżącym na Półwyspie Arabskim w Azji Południowo-Zachodniej. Sułtanat Omanu jest suchym i pustynnym regionem Azji, gdzie zdecydowana większość tego pustynnego kraju stanowią wyznawcy islamu. Ziemie dzisiejszego Omanu zostały podbite przez Arabów wyznających religię Mahometa. Kraj ma za sobą wojnę domową, której przyczyną był spór o dominację nad krajem. Od roku 1970 nazwę kraju zmieniono na Sułtanat Omanu. Obecnie kraj ten jest monarchią absolutną, którą rządzi sułtan, zaś prawo w kraju ustanowione na podstawie prawa koranicznego i po części brytyjskiego. Oman w przeciwieństwie do swojego sąsiada Arabii Saudyjskiej jest przyjazny dla zagranicznych gości. Poza wpływami z ropy naftowej, gospodarka czerpie spore dochody właśnie z turystyki.
Morze Arabskie – otwarte morze w północnej części Oceanu Indyjskiego. Leży między półwyspami Arabskim i Indyjskim.

Ormuz – cieśnina Morza Arabskiego, pomiędzy Zatoką Perską od zachodu, a Zatoką Omańską od wschodu. Północne wybrzeże należy do Iranu, południowe zaś do Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Muhafazatu Masandam, enklawy Omanu.

Półwysep Arabski – półwysep w Azji Południowo-Zachodniej, położony między Morzem Czerwonym, Morzem Arabskim i Zatoką Perską. Zajmuje powierzchnię 2,78 mln km², jest tym samym największym półwyspem świata.

Semail Ophiolite – duża płyta skorupy oceanicznej zbudowana z skał wulkanicznych i ultrazasadowych pochodzących z górnego płaszcza ziemskiego, która uwidacznia się na skorupie kontynentalnej jako uskok odwrócony w postaci ofiolitu. Położona w pasmie górskim Al-Hadżar w Omanie i Zjednoczonych Emiratach Arabskich, we wschodniej części Półwyspu Arabskiego oraz zajmująca obszar około 100 tys. km2. Datowanie metodą uronowo-ołowiową pozwoliło określić, że struktura utworzyła się w epoce kredy później. Płyta skorupy oceanicznej zbudowana jest w głównej mierze z krzemianów, których procentowy udział masowy stanowi od 45 do 77 wt%. Jest też bogata w rudy miedzi oraz chromitu, istotna z punktu widzenia badań geologicznych nad dnem oceanu oraz górnym płaszczem ziemskim.
Systemy irygacyjne afladż – system podziemnych kanałów nawadniających (kanatów) w Omanie. Pięć z ponad 3 tysięcy działających systemów tego typu zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Systemy te funkcjonują od V w. n.e., czerpiąc wodę z głębokich podziemnych źródeł i rozprowadzając ją podziemnymi kanałami na pola uprawne dzięki sile grawitacji. Oprócz samych systemów irygacyjnych, na listę wpisane są też powiązane z nimi struktury, jak wieże wartownicze, budowane dla ich obrony, a także domy, meczety, zegary słoneczne itp. Ze względu na stały niedobór wody w Omanie, jej sprawiedliwy podział stanowił podstawę bytu całych społeczności, które musiały dostosować sposób zarządzania ziemią do warunków klimatycznych.

Wadi asz-Szabb – wadi w Omanie, w Prowincji Południowo-Wschodniej, położone 140 km od Maskatu. Mostem poprowadzono nad nim dwujezdniową drogę nr 17. Jest oddalone o 2 km od Wadi Tiwi.

Wadi Madha lub Madha – eksklawa Omanu wewnątrz Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Ma powierzchnię 75 km²; wewnątrz niej znajduje się enklawa ZEA o nazwie Nahwa. Administracyjnie stanowi wilajet Madha należący do Muhafazy Musandam. W 2010 roku zamieszkiwało ją 3258 osób.
Wadi Tiwi – wadi w Omanie, w Prowincji Południowo-Wschodniej, oddalone o 2 km od Wadi asz-Szabb. Jego długość wynosi 36 km. W jego granicach położone są wioski rolnicze, w których uprawia się głównie bananowce.

Zatoka Omańska – zatoka Oceanu Indyjskiego łącząca leżące na południe od niej Morze Arabskie z Zatoką Perską. Nad zatoką leży stolica Omanu – Maskat. Na północnym wybrzeżu Zatoki Omańskiej znajduje się terytorium Iranu, a na południowym Omanu.