WAustralopitek – rodzaj ssaków naczelnych z rodziny człowiekowatych, którego przedstawiciele żyli w południowej, wschodniej i centralnej Afryce od ok. 5,5 do ok. 1 mln lat temu. Australopiteki masywne są grupowane niekiedy w odrębny rodzaj Paranthropus, gdyż były boczną gałęzią ewolucyjną, która nie ma bliskiego związku z rodzajem Homo. Australopiteki pochodziły prawdopodobnie od żyjących ok. 5,8–4,5 mln lat temu ardipiteków. Większość naukowców zgadza się, że rodzaj Homo wyewoluował z australopiteków, nie ma jednak pewności, z którego z ich gatunków.
WAustralopithecus afarensis – australopitek, którego najstarsze znane szczątki datowane są na 3,7 mln lat a najmłodsze 1,3 mln lat temu. Znaleziono je w Etiopii i Tanzanii. Miał szeroką miednicę, wysklepioną stopę, paluch u stopy zrównany z innymi palcami, kciuk przeciwstawny, ramiona były długie, a pojemność puszki mózgowej wynosiła ok. 500-600 cm³. Australopithecus afarensis był roślinożercą o niskiej, krępej budowie.
WAustralopithecus africanus – gatunek australopiteka znany już od 1924 roku dzięki odkryciu tzw. „Dziecka z Taung” przez Raymonda Darta w Taung (RPA). W 1947 roku, również w RPA, Robert Broom i John T. Robinson odkryli czaszkę o tych samych charakterystykach co znalezisko Darta, którą nazwali „Pani Ples", znaleziskiem tym potwierdzając istnienie australopiteków na południu Afryki.
WAustralopithecus anamensis – wymarły ssak naczelny, hominid. Żył około 4 mln lat temu w Afryce. Przez niektórych uczonych zaliczany jest do ardipiteków, inni uważają go za bezpośredniego ewolucyjnego następcę ardipiteków.
WAustralopithecus bahrelghazali – wymarły hominid odkryty w 1993 roku przez Michela Bruneta, w starym korycie rzeki Bahr el Ghazal w Czadzie, ok. 2,5 tysiąca km na zachód od wschodnioafrykańskich Wielkich Rowów.
WAustralopithecus garhi – gatunek hominida, odkryty w 1996 roku, w okolicy etiopskiej wioski Bouri, ulokowanej w Middle Awash, w Kotlinie Danakilskiej, w pobliżu rzeki Auasz. Nazwa 'garhi' oznacza niespodzianka. Pojemność mózgoczaszki wynosiła ok. 450 cm³. Czaszka wykazuje wyraźny prognatyzm dolnotwarzowy. Zachowane zęby trzonowe były znacznych rozmiarów. Kość udowa elongacją przypomina ludzką, co może świadczyć o dwunożności. Kość ramieniowa natomiast wykazuje cechy zbliżone do małp człekokształtnych. Morfologia Australopithecus garhi wykazuje zatem mozaikowatość cech. Szczątki datowane są na około 2,5 mln lat temu. Uznawany za formę pośrednią między A. afarensis a grupą obejmującą nowocześniejsze australopiteki i rodzaj Homo.
WAustralopithecus sediba – gatunek hominida żyjącego na przełomie pliocenu i plejstocenu w południowej Afryce. Mierząc około 130 cm wzrostu, osiągał rozmiary typowe dla innych australopiteków, jednak wiele cech łączy ten gatunek z rodzajem Homo. Przez niektórych naukowców uznawany jest za ostatniego wspólnego przodka tego rodzaju lub jego bliskiego krewnego.
WDziecko z Taung – hominid z gatunku Australopithecus africanus. Jego szczątki zostały odkryte w 1924 roku przez Raymonda Darta i datowane są na okres 2,5 mln lat temu. Znalezisko składało się z fragmentów czaszki, żuchwy i odlewu endokranialnego.
WLucy – potoczna nazwa AL 288-1, kompletnego w 40% szkieletu żeńskiego osobnika Australopithecus afarensis odkrytego 24 listopada 1974 roku w dolinie rzeki Auasz w okolicach wsi Hadar przez zespół, w którego skład wchodzili: Donald Johanson, Maurice Taieb, Yves Coppens i Tim White.
WPani Ples — popularna nazwa najbardziej kompletnej czaszki przedstawiciela gatunku Australopithecus africanus znalezionej w Afryce Południowej. Odkrycia dokonali Robert Broom i John T. Robinson 18 kwietnia 1947 roku w jaskini w okolicach Sterkfontein. Oznaczenie katalogowe czaszki to STS 5. Wiek czaszki szacuje się na 2,15–2,8 mln lat.
WSelam – niemal kompletny szkielet australopiteka, odkryty w roku 2000 nad rzeką Auasz w okolicy osady Dikika i skatalogowany jako DIK-1/1.