W

Elia Eudoksja – cesarzowa bizantyjska jako żona Arkadiusza.

W

Arkadiusz, Flavius Arcadius – cesarz wschodniorzymski w latach 395–408, syn cesarza Teodozjusza I Wielkiego i Aelii Flacilli, brat cesarza zachodniorzymskiego Honoriusza oraz Galli Placidii. Mąż Aelii Eudoksji, z którą miał córkę Pulcherię. Jego synem był również Teodozjusz II.

W

Elia Galla Placydia, łac. Aelia Galla Placidia – królowa Wizygotów i cesarzowa rzymska.

W

Flacylla – cesarzowa rzymska, pierwsza żona cesarza rzymskiego Teodozjusza I Wielkiego.

W

Flavius Augustus Honorius – cesarz rzymski od 395 do 423 roku.

W

Marcjan – cesarz wschodniorzymski panujący w latach 450–457.

W

Placydia, młodsza córka cesarza rzymskiego Walentyniana III, żona cesarza Olibriusza, matka Juliany Anicji. Jej starszą siostrą była Eudokia, żona Palladiusza, syna cesarza Petroniusza Maksymusa a także Huneryka, syna Genzeryka.

W

Pulcheria, Aelia Pulcheria – święta Kościoła katolickiego i prawosławnego, córka cesarza bizantyjskiego Arkadiusza i cesarzowej Aelii Eudoksji, przeciwniczka monofizytyzmu i nestorianizmu, opisywana jako dobrodziejka Kościoła i ubogich. W latach 450–453 była cesarzową, jako żona Marcjana.

W

Teodozjusz I Wielki, Flavius Theodosius, Theodosius I – ostatni cesarz władający zarówno wschodnią, jak i zachodnią częścią cesarstwa rzymskiego. Panował od 379 roku, początkowo wspólnie z Gracjanem i Walentynianem II, później samodzielnie. Podczas jego rządów Goci przejęli kontrolę nad Ilirią i osiedlili się na południe od Dunaju w obrębie granic cesarstwa. Był autorem dekretów, które w praktyce uczyniły chrześcijaństwo nicejskie religią państwową w Imperium Romanum.

W

Teodozjusz II, Flavius Theodosius – najstarszy syn cesarza Arkadiusza i wnuk Teodozjusza I Wielkiego. W latach 408–450 był cesarzem wschodniorzymskim.

W

Walentynian III – imperator zachodniorzymski od 425 r.