WHistoria Luksemburga – niewielkiego państwa, położonego pomiędzy Francją, Niemcami i Belgią – sięga X w. Kolejni jego władcy, zaczynając od niewielkiego skrawka ziemi wokół skały luksemburskiej, stopniowo poszerzali granice hrabstwa, położonego w zachodniej części Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Sukces osiągnął Henryk VII Luksemburski, który na początku XIV w. został królem niemieckim i świętym cesarzem rzymskim. Dzięki temu jego następcy sięgnęli po trony Czech i Węgier, stopniowo jednak zaniedbali niewielkie hrabstwo, z którego się wywodzili, choć podnieśli je do rangi księstwa w 1354. Było ono zastawiane, a po wygaśnięciu rodu Luksemburgów przechodziło z rąk do rąk. Ostatecznie trafiło pod koniec XV w. w ręce Habsburgów, w których pozostało kolejne trzy stulecia, od 1556 należąc do hiszpańskiej linii rodu, a od 1714 do 1795 do austriackiej. Luksemburg stał się wówczas strategicznym punktem na granicy wpływów Habsburgów i królów Francji, a jego stolica została zmieniona w potężną twierdzę. Znalazł się on w granicach Francji w epoce wielkiej rewolucji francuskiej i rządów Napoleona Bonaparte. Po porażce Napoleona państwo zostało wskrzeszone jako Wielkie Księstwo Luksemburga i od 1815, na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego stało się częścią Królestwa Niderlandów, rządzonego przez dynastię orańską. Luksemburg odzyskał samodzielność dopiero w II połowie XIX w.. Rządzony przez wielkich książąt dwukrotnie cierpiał podczas zawieruch wojen światowych: podczas pierwszej władze Luksemburga pozostały na miejscu, co ściągnęło na nie odium współpracy z okupantem, zaś podczas drugiej udały się na uchodźstwo. Po ustabilizowaniu sytuacji w Europie Luksemburg był jednym z krajów, które aktywnie tworzyły proces integracji europejskiej, a stolica wielkiego księstwa stała się także jedną z głównych siedzib organów władzy Unii Europejskiej.
WBrabancja – prowincja w Belgii, istniejąca w latach 1830–1995, kiedy została podzielona na niderlandzkojęzyczną Brabancję Flamandzką, francuskojęzyczną Brabancję Walońską i dwujęzyczny Region Stołeczny Brukseli.
WOpactwo w Echternach – klasztor benedyktyński w Echternach w Luksemburgu, założony w końcu VII w. przez św. Wilibrorda, zlikwidowany podczas rewolucji francuskiej. W dawnym opactwie znajduje się bazylika św. Wilibrorda.
WFrank luksemburski − jednostka monetarna Luksemburga, będąca w obiegu w latach 1854−2002, zastąpiona przez euro. 1 frank luksemburski był równy 100 centymom.
WHistoria Żydów w Luksemburgu – pierwsze wzmianki o Żydach na terenie obecnego Luksemburga pochodzą z 1276 roku.
WHrabstwo Luksemburga – historyczne państwo, istniejące w Europie Zachodniej w latach 963–1353, kraj Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
WKsięstwo Luksemburga – historyczne państwo, istniejące w Europie Zachodniej w latach 1353–1795, poprzednik obecnego Wielkiego Księstwa Luksemburga.
WNiderlandy – historyczna nazwa nizinnych terenów u ujścia Renu, Mozy i Skaldy do Morza Północnego, z czasem rozciągnięta również na Ardeny i sąsiednie wyżyny.
WRozbiory Luksemburga – trzy rozbiory, przeprowadzone pomiędzy 1659 a 1839 rokiem, skutkiem których powierzchnia Luksemburga zmniejszyła się z 10 700 km² do 2 586 km².I rozbiór: w 1659 Francja zajęła południową część kraju z miejscowościami Thionville, Damvillers, Marville, Montmédy, Yvois. Obszar utracony: 1060 km². Administracyjnie przynależy obecnie do regionu Grand Est. Zwyczajowo jest nazywany Luksemburgiem francuskim(fr.). II rozbiór: w 1815 Prusy zajęły część północno-wschodnią z miastami Bitburg, Neuerburg, Schleiden, Waxweiler, Sankt Vith i Dudeldorf. Obszar utracony: 2280 km². Populacja utracona: ok. 50 000. W 1871 obszar został częścią Niemiec. Po I wojnie światowej północno-zachodnia część zaboru z miastem Sankt Vith przeszła we władanie Belgii. W ramach okupacji alianckiej Niemiec w latach 1945-1955 w Bitburgu stacjonowały wojska luksemburskie. Pozostała przy Niemczech część przynależy dziś administracyjnie w większości do Nadrenii-Palatynatu, a skrawki do Saary i Nadrenii Północnej-Westfalii. III rozbiór: w 1839 Belgia zajęła zachodnie ziemie z miastami Arlon, Bastogne i Durbuy. Obszar utracony: 4370 km². Populacja utracona: 160 000. Współcześnie obszar tworzy prowincję Luksemburg w Regionie Walońskim Belgii. Ziemie przejęte w międzywojniu od Niemiec leżą w walońskiej prowincji Liège.
WThiofrid, także Theofried, łac. Thiofridus Epternacensis – mnich benedyktyński, opat klasztoru w Echternach (1081–1110), autor żywotów świętych, m.in. św. Wilibrorda, biskupa Fryzów i św. Lutwina, biskupa Trewiru oraz czterotomowego traktatu na temat kultu relikwii „Flores epitaphii Sanctorum”.
WWilibrord, określany czasem jako Willibrord z Utrechtu, także Willbrord, Klemens – anglosaski misjonarz działający w państwie Franków na terenach późniejszych Niderlandów, zwany "apostołem Fryzów"; w Kościele katolickim uznany za świętego i czczony jako patron Holandii i Luksemburga.
WNa obszarze Niderlandów, czyli terenach obecnego Królestwa Niderlandów, Królestwa Belgii i Wielkiego Księstwa Luksemburga, powstało w średniowieczu, w wyniku rozdrobnienia feudalnego Świętego Cesarstwa Rzymskiego, 17 małych księstw, hrabstw i baronii. Na przestrzeni wieków łączyły się one w krótkotrwałe unie. Pełne zjednoczenie tych ziem miało miejsce dopiero w XV w. Dokonali tego drogą małżeństw i podbojów książęta Burgundii z dynastii Walezjuszów. W Burgundii byli oni formalnie wasalami władców Francji, w Niderlandach zaś władców Niemiec. Faktycznie pozostawali praktycznie niezależni. Po wymarciu męskiej linii dynastii sama Burgundia jako opustoszałe lenno powróciła do Francji, natomiast Niderlandy dzięki małżeństwu przejęli Habsburgowie, którzy na początku XVI w. zostali również królami Hiszpanii. Linia hiszpańskich Habsburgów wymarła w 1700 r. W 1713 r., po hiszpańskiej wojnie sukcesyjnej Niderlandy przeszły pod władzę Habsburgów austriackich, władców Austrii, Węgier i Czech. Pozostały w ich ręku do 1795 r., kiedy to zostały podbite przez Republikę Francuską w toku wojny francusko-austriackiej.
WWojna chłopska w Luksemburgu − konflikt narodowowyzwoleńczy z roku 1798 roku mieszkańców zachodniego regionu Eifel przeciwko Francuzom, którzy nakładali na ludność wysokie podatki, zmuszali chłopów do wstępowania do armii francuskiej oraz zamykali kościoły.