W

Dolina, dolina rzeczna – wklęsła forma terenu o wydłużonym kształcie i wyraźnie wykształconym dnie, otoczona z dwóch stron wzniesieniami, najczęściej powstała w wyniku działalności rzek lub lodowców.

W

Dno doliny – spłaszczenie terenu w najniższym punkcie pomiędzy zboczami doliny, wziętym z poprzecznego przekroju tej doliny.

W

Dolina sucha – obniżenie terenu, dnem którego nie płyną stałe cieki wodne, gdyż woda wsiąka w porowate podłoże i płynie podziemnymi przepływami. Doliny suche powstają w wyniku erozji wód okresowo płynących, lub działalności dawnych lodowców. Najczęściej występują na podłożu wapiennym lub kredowym, w którym silnie rozwinięte są zjawiska krasowe. Przykładami dolin suchych są wąwozy, parowy, wadi. W Tatrach jest wiele suchych dolin.

W

Dolina U-kształtna, dolina lodowcowa, rynna polodowcowa, dolina rynnowa, żłób lodowcowy – dolina powstała w wyniku przekształcenia doliny V-kształtnej przez lodowiec górski.

W

Dolina V-kształtna – typ doliny, której przekrój poprzeczny zbliżony jest kształtem do litery V. Charakteryzuje się stromymi zboczami pokrytymi drobnym materiałem skalnym - zwietrzeliną oraz wąskim dnem, w którym płynie potok. Doliny te występują głównie na obszarach górskich - w górnych biegach rzek. Powstają wskutek erozji dennej, z upływem czasu dolina staje się coraz głębsza i szersza.

W

Dolina walna – dolina górska, biegnąca od grani głównej aż do podnóża gór.

W

Dolina zawieszona – rodzaj doliny bocznej oddzielonej od doliny głównej stromym progiem. Dno doliny bocznej przy ujściu znajduje się powyżej dna doliny głównej. Powstaje wtedy, gdy proces pogłębiania dna doliny, powodowany np. przez rzekę lub częściej lodowiec górski, przebiega bardziej intensywnie lub dłużej w dolinie głównej niż w bocznej. Efekty erozji lodowca na dno doliny zależą od jego masy, czyli grubości, dlatego są znacznie większe w dolinie głównej niż mniejszych dolinach bocznych. Dolina zawieszona może być efektem poszerzenia doliny w czasie przekształcania jej z doliny wciosowej w dolinę U-kształtną w wyniku działalności lodowca (egzaracja).

W

Kopoc - lokalna nazwa doliny nieckowatej o charakterze rozłogu, zlokalizowana jest w Nidku.

W

Oś doliny – krzywa, będąca wyznacznikiem geometrycznego środka doliny. Linia ta jest często wyznaczana przez ciek wodny, zwłaszcza w dolinach V-kształtnych górnego biegu rzeki. Aby wyznaczyć oś doliny należy odmierzyć odległości między podstawami obydwu zboczy, w płaszczyźnie poziomej. Punkty leżące dokładnie w połowach takich odcinków utworzą oś doliny.

W

Parów – rodzaj suchej doliny o płaskim dnie i stromych, lecz nie urwistych zboczach. Powstaje poprzez przeobrażenie wąwozu. Wypełnia się wodą po intensywnych deszczach. Od wąwozu różni się przekrojem, który w wąwozie jest V-kształtny, a w parowie bliższy prostokątowi. Słowa arroyo, używanego również we współczesnym języku angielskim na określenie parowu, użyli po raz pierwszy Hiszpanie w roku 775, w odniesieniu do koryta rzecznego.

W

Pradolina – element rzeźby terenu stanowiący szerokie obniżenie o płaskim dnie. Pradoliny powstawały w czasie cofania się lądolodu na jego przedpolu w wyniku działalności wód z topniejącego lodowca i wód rzecznych płynących z południa, które połączywszy się utworzyły ogromne rzeki, płynące w kierunku zachodnim, zgodnie z ogólnym nachyleniem kontynentu europejskiego.

W

Terasa nadzalewowa lub taras nadzalewowy – forma ukształtowania terenu występująca w dolinach rzecznych, rodzaj terasy. Jest to płaski teren znajdujący się powyżej terasy zalewowej, a więc obszaru zalewanego przez rzeki przy wysokich stanach wody. Jest pozostałością po dawniejszej terasie zalewowej. Powstaje, gdy rzeka wcina się w głąb osadów rzecznych tworząc niżej położone koryto rzeczne i nową terasę zalewową.

W

Terasa zalewowa, określana też jako taras zalewowy, obszar zalewowy lub równina zalewowa – forma akumulacyjna stanowiąca najniższy poziom doliny rzecznej, przecięta korytem rzeki. Ten naturalny płaski i często szeroki teren, położony bezpośrednio wzdłuż rzeki, jest zalewany w okresach wezbrań i powodzi, gdy ilość wody prowadzonej przez rzekę przekracza pojemność koryta. Obszar zalewowy powoduje spłaszczenie fali powodziowej. Stanowi najczęściej nieużytek, porastany przez las łęgowy lub wykorzystywany jako pastwisko. Ograniczany jest często wałami przeciwpowodziowymi.

W

Valle Varaita – dolina piemoncka, mająca 50 kilometrów. Znajduje się we włoskiej części Alp Kotyjskich. Należy do prowincji Cuneo i obejmuje ze swoimi 14 gminami i prawie 18 000 mieszkańców obszar 47 134 hektarów.

W

Vallée de Fontanalba lub Vallée de Fontanalbe – dolina wewnątrz Parku Narodowego Mercantour we francuskich Alpach Nadmorskich. Znajduje się po drugiej stronie góry Monte Bego.

W

Vallée des Merveilles – wysoka dolina wewnątrz Parku Narodowego Mercantour we francuskich Alpach Nadmorskich.