Abbas II Hilmi – ostatni kedyw Egiptu, panujący w latach 1892-1914.

Lothar von Arnauld de la Perière – niemiecki wojskowy, oficer Kaiserliche Marine, Reichsmarine i Kriegsmarine, podczas I wojny światowej, jako dowódca U-Bootów, zatopił 194 statki o łącznym tonażu 453 716 BRT oraz dwa małe okręty wojenne, co uczyniło go największym asem broni podwodnej wszech czasów.

Hans Joachim Buddecke – as lotnictwa niemieckiego Luftstreitkräfte oraz Sił Powietrznych Imperium Osmańskiego z 13 potwierdzonymi oraz 7 niepotwierdzonymi zwycięstwami w I wojnie światowej.

Franciszek Maria Luidpold Wittelsbach – książę Bawarii, generał major armii cesarskiej.

Fryderyk Franciszek III – wielki książę Meklemburgii i Schwerinu; panował od 15 kwietnia 1883 do 10 kwietnia 1897. Był synem wielkiego księcia Fryderyka Franciszka II i jego pierwszej żony Augusty Reuss-Schleiz-Köstritz.

Fryderyk Maria Albrecht Wilhelm Karol Habsburg – arcyksiążę austriacki, ostatni habsburski książę cieszyński, marszałek polny, generalny inspektor sił zbrojnych Austro-Węgier, a w latach 1914–1916 ich głównodowodzący.

Leon Karol Maria Habsburg-Lotaryński – austriacki arcyksiążę, rotmistrz cesarskiej i królewskiej Armii oraz Wojska Polskiego.

Eugeniusz Ferdynand „Erzi” Habsburg – arcyksiążę austriacki, marszałek polny cesarskiej i królewskiej Armii, wielki i niemiecki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1894-1923.

Karol Olbracht Austriacki, Karl Albrecht Nikolaus Leo Gratianus von Österreich, później: Karl Albrecht Habsburg-Lothringen, od 1919 – Karol Olbracht Habsburg-Lotaryński – austriacki arcyksiążę, syn Karola Stefana Habsburga-Lotaryńskiego i Marii Teresy Habsburg-Toskańskiej, właściciel dóbr żywieckich, pułkownik artylerii cesarskiej i królewskiej armii oraz Wojska Polskiego.

Heino von Heimburg – niemiecki dowódca okrętów podwodnych Kaiserliche Marine podczas I wojny światowej, następnie wiceadmirał Kriegsmarine. W czasie I wojny światowej dowodzone przez niego okręty podwodne zatopiły 20 statków o łącznej pojemności 44 892 BRT oraz pięć okrętów. Okręty dowodzone przez Heino von Heimburga, uszkodziły także osiem jednostek o łącznej pojemności 49 699 BRT. 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite. Heino von Heimburg do dnia dzisiejszego dzierży miano najskuteczniejszego z dowódców okrętów podwodnych w historii w zakresie zwalczania okrętów podwodnych, zatapiając łącznie cztery jednostki tej klasy.

Miklós Horthy de Nagybánya – węgierski polityk i wojskowy. Regent Królestwa Węgier w latach 1920–1944. Tytularny wiceadmirał cesarskiej i królewskiej Marynarki Wojennej.

Józef Ferdynand Salwator Habsburg Toskański, niem. Joseph Ferdinand Salvator Erzherzog von Österreich-Toskana – arcyksiążę austriacki z Domu Habsbursko-Lotaryńskiego, generał pułkownik cesarskiej i królewskiej Armii

Husajn Kamil – sułtan Egiptu i Sudanu od 19 grudnia 1914 do 9 października 1917. Syn wicekróla Isma’ila Paszy, starszy brat pierwszego króla nowożytnego Egiptu Fu’ada I. Objął sułtański tron Egiptu po obaleniu swojego bratanka Abbasa II Hilmiego przez Brytyjczyków. Za jego rządów Egipt stał się protektoratem brytyjskim, co przyczyniło się do końca osmańskiego panowania w tej części świata.

Mohammad Ali Szah – szach Persji z dynastii Kadżarów od 8 stycznia 1907 do 16 lipca 1909 roku. Wstąpił na tron po śmierci swojego ojca Mozaffar ad-Din Szaha. Jako przeciwnik konstytucji przyjętej za rządów ojca, zniósł ją w roku 1907, jako sprzeczną z prawem islamskim, oraz rozwiązał parlament. Abdykował dwa lata później w wyniku rewolucji wywołanej przez zwolenników konstytucji i udał się na emigrację do Odessy. W roku 1911 wylądował pod Astarabadem z zamiarem odzyskania tronu, jednak jego siły zostały pokonane, a sam Mohammad Ali Szah zmuszony do ucieczki do Konstantynopola. Jego następcą został syn – Ahmad Szah.

Helmuth Karl Bernhard von Moltke – pruski generał i feldmarszałek, reformator armii pruskiej, a potem Armii Cesarstwa Niemieckiego, baron, hrabia. Przez 30 lat był szefem sztabu generalnego – w okresie dążenia Prus do podporządkowania Niemiec, lata 1858–1871, i później do roku 1888. Moltke uznawany jest za twórcę nowoczesnej operacji wojskowej. Udało mu się pogodzić trzy zasadnicze czynniki operacyjne: siły, czas i obszar, które od tej pory stały się podstawowymi wyznacznikami operacyjności. Określany jako Moltke starszy, aby odróżnić go od jego bratanka Helmutha von Moltkego (młodszego). Amerykański historyk Max Boot pisze o Moltkem, że był bardzo wszechstronny: kochał muzykę, poezję, sztukę, archeologię i teatr, znał siedem języków. Był płodnym artystą, który wypełniał szkicowniki pejzażami i portretami.

Oscar Carl August Bernadotte – do 15 marca 1888 książę Szwecji i Norwegii, a także książę Gotlandii, od 2 kwietnia 1892 hrabia Wisborga, wojskowy, od 1903 wiceadmirał. Pierwszy honorowy członek Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk.

Ludomił Antoni Korab Rayski – generał brygady pilot inżynier Wojska Polskiego, dowódca lotnictwa w latach 1926–1939, kawaler Orderu Virtuti Militari. Był dwukrotnie żonaty: od r. 1927 ze Stanisławą Kuszelewską, rozwiedzioną z Ignacym Matuszewskim, a po jej śmierci w r. 1966 z Irlandką Aileen Sheedy. Własnych dzieci nie miał; wychowywał pasierbicę Ewę Matuszewską (1919–1944), która jako studentka medycyny służyła w trakcie powstania warszawskiego i została zamordowana przez Niemców 26.09.1944 w trakcie udzielania pomocy rannym.

Manfred Albrecht Freiherr von Richthofen – niemiecki lotnik, największy as myśliwski okresu I wojny światowej, nazywany „Czerwonym Baronem”.