
Biejenczimie-Sałatin – krater uderzeniowy na lewym brzegu rzeki Oleniok w Jakucji, w Rosji. Ma 8 km średnicy, skały krateru są widoczne na powierzchni ziemi. Powstał w paleogenie, najprawdopodobniej 40 milionów lat temu (eocen), w skałach osadowych.

Czukcza – krater uderzeniowy na półwyspie Tajmyr w Rosji. Ma 6 km średnicy, skały krateru są widoczne na powierzchni ziemi. Powstał nie dawniej niż 70 milionów lat temu, w kredzie późnej lub już w kenozoiku. Utworzył się w skałach osadowych pokrywających podłoże krystaliczne. Ze znanych obecnie (2013) na Ziemi kraterów jest on położony najdalej na północ.

Dhala – krater uderzeniowy w stanie Madhya Pradesh w Indiach. Skały tego krateru są widoczne na powierzchni ziemi.

Dżibal Wakf as-Sawwan – kolista formacja skalna położona na pustynnej równinie Ard as-Sawwan w Jordanii, rozpoznana w 2005 roku jako krater uderzeniowy.

Elgygytgyn – jezioro meteorytowe w azjatyckiej części Rosji, w Czukockim Okręgu Autonomicznym. Nazwa pochodzi z języka czukockiego i oznacza ‘białe jezioro’.

Kara-kul – bezodpływowe, słone jezioro w północno-wschodnim Tadżykistanie, będące największym jeziorem tego kraju.

Łogancza – krater uderzeniowy położony w Kraju Krasnojarskim w Rosji.

Lonar – jezioro meteorytowe, wypełniające krater uderzeniowy, w stanie Maharasztra, w Indiach. Skały tego krateru są widoczne na powierzchni ziemi.

Macza – krater uderzeniowy położony w południowo-zachodniej Jakucji w Rosji. Skały krateru są widoczne na powierzchni ziemi.

Popigaj – krater uderzeniowy w syberyjskiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim, na północ od miasta Norylsk, w delcie rzeki Popigaj.

Ragozinka – krater uderzeniowy położony na Uralu w obwodzie swierdłowskim w Rosji. Skały krateru nie są widoczne na powierzchni ziemi, ich próbki zostały uzyskane dzięki wierceniom.

Saqqar – krater uderzeniowy położony na pustyni Wielki Nefud w Arabii Saudyjskiej.

Sikhote-Alin – meteoryt żelazny należący do oktaedrytów bardzo gruboziarnistych typu II B lub heksaedrytów, spadły 12 lutego 1947 roku w górach Sichote-Aliń w rejonie usurskim w Rosji. Meteoryt spadł w postaci deszczu meteorytowego obejmującego teren elipsy o wymiarach 4 km na 12 km. Jak dotąd zebrano w sumie 27 ton materiału meteorytowego, największy fragment ważył 1745 kg. Na miejscu spadku naliczono 122 kratery.

Sobolew – krater uderzeniowy położony w Kraju Nadmorskim w Rosji. Krater jest widoczny na powierzchni ziemi, na jego obszarze prowadzono wiercenia.

Krater Śiwa (Shiva) – struktura dna oceanicznego na Morzu Arabskim, na zachód od wybrzeża Indii. Przypuszczalnie jest to krater uderzeniowy, największy spośród kraterów powstałych podczas wymierania kredowego, na przełomie kredy i paleogenu, i jeden z największych na Ziemi.

Tai Hu – jezioro w prowincji Jiangsu we wschodniej części Chińskiej Republiki Ludowej. Jest to trzecie pod względem wielkości jezioro słodkowodne Chin.

Tawan char owoo – krater uderzeniowy położony w ajmaku wschodniogobijskim na pustyni Gobi w Mongolii. Skały krateru odsłaniają się na powierzchni ziemi.

Wabar – kratery uderzeniowe położone na pustyni Ar-Rab al-Chali w Arabii Saudyjskiej. Kratery znajdują się w środku rozległego pola wydm, przez co są stopniowo zasypywane piaskiem. Nazwa pochodzi od zniekształconej nazwy zaginionego miasta Ubar (Irem), położonego na tej pustyni.

Xiuyan – krater uderzeniowy położony w prowincji Liaoning w Chinach. Skały krateru są widoczne na powierzchni ziemi.