W

Ryby elektryczne – ogólne określenie gatunków ryb, które posiadają zdolność wytwarzania pola elektrycznego lub odbierania jego obecności i zmian. Ryby takie występują w wielu niespokrewnionych ze sobą grupach systematycznych. Ich ciało zaopatrzone jest w narządy elektryczne – umożliwiające wytwarzanie impulsów elektrycznych w celu samoobrony lub obezwładnienia ofiary – bądź w elektroreceptory umożliwiające wykrywanie obecności oraz zmian pola elektrycznego. W węższym znaczeniu za ryby elektryczne uznawane są gatunki, u których występują narządy elektryczne

W

Apteronotidae – rodzina słodkowodnych ryb otwartopęcherzowych z rzędu Gymnotiformes. Dwa gatunki z rodzaju Apteronotus są hodowane w akwariach.

W

Drętwa europejska, drętwa śródziemnomorska, drętwa pstra, drętwa plamista – gatunek morskiej ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny drętwowatych (Torpedinidae).

W

Drętwa pawik, drętwa elektryczna – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny drętwowatych (Torpedinidae).

W

Drętwokształtne (Torpediniformes) – rząd ryb chrzęstnoszkieletowych (Chondrichthyes), obejmujący około 70 gatunków zamieszkujących litoral ciepłych mórz.

W

Drętwowate (Torpedinidae) – monotypowa rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu drętwokształtnych (Torpediniformes).

W

Electrophorus – rodzaj ryb z rodziny Gymnotidae. Nazwę rodzajową zaproponował Theodore Nicholas Gill w 1864 roku. Do 2019 roku rodzaj znany był jako takson monotypowy.

W

Elektrolokacja – wykorzystywanie informacji zdobytej z pomocą detekcji bodźców elektrycznych (elektrorecepcji) do orientowania się w otoczeniu. Elektrolokacja może być bierna lub czynna. W pierwszym przypadku wykrywane jest pole elektryczne wytwarzane przez zewnętrzne źródła. Elektrolokacja czynna polega na wytwarzaniu pola elektrycznego i potem wykrywaniu zmian powstałych w tym polu pod wpływem jego oddziaływania z otoczeniem. Pozwala na stworzenie elektrycznego „obrazu” otoczenia, w którym widoczne mogą być na przykład wielkość, kształt, odległość przedmiotu oraz jego właściwości elektryczne, takie jak pojemność elektryczna czy impedancja.

W

Gymnotiformes – rząd słodkowodnych ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), zaliczanych do otwartopęcherzowych (Ostariophysi). W literaturze polskiej spotykany jest pod zwyczajową nazwą strętwokształtne, choć nazwa ta nie nawiązuje do typu nomenklatorycznego, lecz do unikalnego wśród Gymnotiformes gatunku jakim jest strętwa. Dawniej ta grupa ryb była zaliczana – jako gymnotowce lub strętwy (Gymnotoidei) – do karpiokształtnych. Gymnotiformes wykształciły narządy elektryczne. Rząd obejmuje około 130 gatunków o stosunkowo mało poznanej biologii. Poza lokalną konsumpcją nie mają znaczenia gospodarczego.

W

Malapteruridae – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes), nazywanych sumami elektrycznymi.

W

Mrucznik słoniopyski – gatunek słodkowodnej ryby kostnojęzykokształtnej z rodziny mrukowatych (Mormyridae), opisany naukowo z Upoto (Lisala) przez Boulengera w 1898 pod nazwą Gnathonemus elephas.

W

Mruk Petersa, trąbonos – gatunek ryby z rodziny mrukowatych (Mormyridae), znany wcześniej pod synonimicznymi nazwami Mormyrus petersii i Gnathonemus pictus. Nazwa gatunkowa petersii nawiązuje do nazwiska niemieckiego przyrodnika Wilhelma Petersa. Sprowadzony do Europy w 1950 do hodowli akwariowych.

W

Mrukokształtne, mruki, mrukowce (Mormyroidea) – grupa ryb promieniopłetwych z nadrzędu kostnojęzykopodobnych (Osteoglossomorpha) charakteryzujących się wydłużonym pyskiem, dużym móżdżkiem i obecnością narządów elektrycznych. Mruki są poławiane gospodarczo dla smacznego mięsa, mniejsze gatunki są hodowane w akwariach.

W

Mrukowate (Mormyridae) – rodzina ryb z rzędu kostnojęzykoształtnych (Osteoglossiformes), obejmująca około 190 gatunków ryb żyjących w wolno płynących, zamulonych wodach wielkich rzek tropikalnej Afryki. Mrukowate z rodzaju Mormyrus zostały przedstawione na starożytnych egipskich malowidłach ściennych i na hieroglifach.

W

Narządy elektryczne – parzyste narządy występujące u niektórych ryb umożliwiające wytwarzanie i wyładowywanie energii elektrycznej. Wyewoluowały niezależnie u kilku grup ryb chrzęstno- i kostnoszkieletowych, z których obecnie żyją drętwy, raje, strętwy, mruki i sum elektryczny. Już w starożytności znano elektryczne właściwości ryb z rodzajów Torpedo i Malapterurus. Obecnie znanych jest kilkadziesiąt gatunków ryb elektrycznych.

W

Strętwa – gatunek słodkowodnej ryby promieniopłetwej z rzędu Gymnotiformes, przedstawiciel rodzaju Electrophorus, klasyfikowany w rodzinie Gymnotidae, a wcześniej wyodrębniany jako jedyny przedstawiciel rodziny strętwowatych (Electrophoridae). Błędnie nazywany jest węgorzem elektrycznym – nie jest spokrewniony z węgorzokształtnymi. Nazwa węgorz nawiązuje do węgorzowatego kształtu ciała ryby, a epitet gatunkowy elektryczny – do obecności narządów elektrycznych.

W

Sum elektryczny – gatunek ryby sumokształtnej (Siluriformes) z rodziny Malapteruridae, charakteryzującej się możliwością wytwarzania napięcia elektrycznego 300–400 V. Był znany już w starożytnym Egipcie.

W

Torpedo – rodzaj morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny drętwowatych (Torpedinidae).

W

Trąbonos wielkołuski – gatunek słodkowodnej, wędrownej ryby kostnojęzykokształtnej z rodziny mrukowatych (Mormyridae).