
Acrisols – jednostka systematyczna gleb w klasyfikacji WRB.

Gleby bagienne – typ gleb, powstający w warunkach stałej wilgotności gruntu, spowodowanej płytkim położeniem zwierciadła wód podziemnych i przy obecności roślin wilgotnolubnych. Na ich kierunek rozwoju wpływa niedostatek tlenu, co hamuje rozkład resztek organicznych i powoduje powstanie torfu. W Polsce spotykane głównie na pojezierzach i na Polesiu; wraz z glebami murszowymi zajmują ok. 7% powierzchni kraju. Obszary ich występowania są wykorzystywane jako łąki i pastwiska. Gleby bagienne należą do gleb śródstrefowych. Gleby te są mało urodzajne, ponieważ nie przepuszczają wody lub proces przepuszczalności trwa przez długi okres.

Gleby bielicowe – ubogie gleby wytworzone na piaskach, zawierające w profilu wyraźny wybielony poziom wymywania i rdzawobrunatny poziom wmycia.

Gleby bielicoziemne – rząd gleb na genezę których ma wpływ przede wszystkim proces bielicowania.

Gleby brunatne — ogólna nazwa, na ogół żyznych, gleb o trójdzielnej budowie profilu: pod poziomem próchnicznym leży wietrzeniowy poziom brunatnienia, pod którym leży skała macierzysta. Są one charakterystyczne dla klimatu umiarkowanie ciepłego, wilgotnego.
Czarnoziemy – bardzo żyzne gleby o głębokim, czarnym poziomie próchnicznym, powstałe pod roślinnością stepową ze skał bogatych w węglan wapnia. Są one charakterystyczne dla strefy półsuchej klimatu umiarkowanego ciepłego.
Gleby glejowe – gleby w których nadrzędną rolę odgrywa, wywołany znaczną wilgotnością, proces glejowy. Objawia się to występowaniem w miejscach bardzo silnego uwilgotnienia sino-niebieskawych barw glejowych.

Hortisole (HO) – gleby ogrodowe, ich charakterystyczną cechą jest głęboki poziom akumulacyjny bogaty w próchnicę. Poziom ten jest sztucznie kształtowany przez człowieka za pomocą odpowiednich zabiegów agrotechnicznych. Zbliżone budową do czarnoziemów. Są bogate w fosfor ogólny, szczególnie w warstwie 0-20 cm, co sprzyja aktywności mikrobiologicznej
Gleby ornitogeniczne, gleby ornitogenne – gleby powstałe z materiału naniesionego przez ptaki, zwłaszcza w formie odchodów.
Gleby płowe (lessivés) — gleby klimatu umiarkowanego charakteryzujące się przemieszczeniem przez wody opadowe cząstek iłu w głąb profilu różnicując go na dwie części - górną, o lżejszym uziarnieniu, i dolną, z większą zawartością drobnych cząstek ilastych.

Gleby poligonalne – gleby powstające w warunkach klimatu zimnego, przy rocznych sumach opadów w granicach 150-300 mm. Mają kształt wielokątów o średnicy kilku metrów, które przylegają do siebie na kształt plastrów miodu. Partie zewnętrzne wieloboków zawierają grubszą frakcję osadu. Geneza gleb poligonalnych, wiązana jest ze zmianą objętości przez zamarzający grunt. Z partii wybrzuszonych cięższe ziarna zsuwają się na zewnątrz. Na obrzeżach takich terenów występują mchy, porosty i nieliczne trawy, z których szczątków powstaje płytki poziom próchnicy. Gleby te występują na terenach arktycznych i górskich, natomiast w Polsce można je spotkać w Tatrach i Sudetach.
Gleby pseudobielicowe – dawna nazwa gleb płowych i gleb opadowo-glejowych, w których układ poziomów glebowych jest podobny do układu gleb bielicowych. Pod poziomem próchnicznym leży w nich wybielony poziom wymycia, a pod nim ciemniejszy poziom wmycia, lecz powstały one w wyniku innych procesów, niż klasycznie rozumiany proces bielicowania.

Gleby pustynne, aridisole, daw. yermosole – gleby występujące na obszarach o opadach 100–150 mm w ciągu roku. Ich cechą charakterystyczną jest bardzo słabo zaznaczony poziom próchniczny oraz silne zasolenie. Dominującymi glebami pustynnymi są gleby czerwone, czerwonawe, szare i bure. Według klasyfikacji Międzynarodowego Towarzystwa Gleboznawczego FAO 1974 gleby pustynne zwano yermosolami, a według taksonomii amerykańskiej jako rząd aridisoli.
Rędzina – płytka międzystrefowa gleba kalcymorficzna powstała na skałach wapiennych. Rędziny są na ogół glebami żyznymi jednakże z powodu trudności w uprawianiu są zakwalifikowane jako gleby klas od IIIa do V. W niektórych systemach klasyfikacji gleb rędziny odpowiadają niektórym typom leptosoli i kambisoli.

Rigosole, gleby regulówkowe – gleby przekształcone przy głębszej uprawie mechanicznej bądź wprowadzaniu kompostu i zmianie profilu glebowego. Nazwa gleby pochodzi z holenderskiego.

Sołonczaki Sołończaki – słone gleby wytworzone pod wpływem kapilarnego podsiąkania nisko zalegających wód gruntowych zasobnych w rozpuszczone sole i ich wytrącania się wskutek wyparowania wody. Do sołonczaków zaliczane bywają też gleby pochodzenia morskiego. Sołonczaki występują na obszarach południowej Europy, centralnej Azji, Afryki i Australii. Ich użytkowanie rolnicze jest możliwe dopiero po odpowiedniej melioracji obniżającej zwierciadło wód gruntowych oraz usunięciu nadmiaru soli zasadowych.
Szare gleby leśne - gleby występujące w strefie lasostepu, które zajmują miejsce pomiędzy między strefą gleb płowych i czarnoziemów.

Szaroziemy pustynne – gleby występujące na obszarach pustynnych i półpustynnych, gleby te są oprócz gleb czerwonych i czerwonawych typowymi glebami pasa podzwrotnikowego. Szaroziemy wykazują również cechy gleb inicjalnych, szczególnie jeśli występują w terenach przygórskich, np. w zachodnich Stanach Zjednoczonych.

Takyry – słone, ciężkie, nieurodzajne gleby obszarów suchych centralnej Azji, powstające w dnach obszarów epizodycznie zalewanych wodą. Charakteryzują się kilkucentymetrową skorupą z siecią wielobocznych spękań na powierzchni i prawie całkowitym brakiem roślinności.

Gleby torfowe wraz z glebami mułowo-torfowymi wchodzą w skład gleb bagiennych. Powstają w wyniku gromadzenia się szczątków roślinności bagiennej w warunkach beztlenowych, spowodowanych silnym nawilgoceniem gruntu. Wymagają melioracji i intensywnego nawożenia. Są mało urodzajne. Głównie przeznaczane jako łąki i pastwiska. Miejsca występowania:Nizina Zachodniosyberyjska Pojezierze Suwalskie Nizina Podlaska Polesie Lubelskie na pobrzeżach
Gleby wapniowcowe o różnym stopniu rozwoju – gleby wytworzone ze skał zasobnych w węglany lub siarczany, zarówno w początkowej fazie rozwoju, jak i dobrze wykształcone.

Gleby wulkaniczne – gleby wytworzone z pyłów i popiołów wulkanicznych, bogate w szkliwo wulkaniczne.