
Bohumír Lomský – czeski i czechosłowacki polityk Komunistycznej Partii Czechosłowacji. Deputowany do: Zgromadzenia Narodowego Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej, Sejmu Socjalistycznej Republiki Czeskiej i Zgromadzenia Federalnego Czechosłowacji. Bojownik ruchu oporu, wojskowy. W latach 1956–1968 minister obrony narodowej Czechosłowacji.

Čestmír Císař – czeski polityk, minister Czechosłowacji, przewodniczący czeskiej Rady Narodowej.

Ludwig Czech – niemiecki prawnik i działacz mniejszości niemieckiej w Czechosłowacji, przewodniczący Niemieckiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej w Republice Czechosłowackiej (1920–1938), minister w rządach I Republiki (1929–1938).

Zdeněk Fierlinger – czechosłowacki dyplomata i polityk socjaldemokratyczny, premier Republiki w latach 1945–1946, wieloletni przewodniczący Zgromadzenia Narodowego (1953–1964).
František Ježek – czeski polityk. W latach 1925-1939 poseł Zgromadzenia Narodowego Republiki Czechosłowackiej, od maja do września 1938 minister zdrowia.
Václav Klaus – czeski polityk, ekonomista i nauczyciel akademicki. Deputowany, minister i wicepremier w rządzie federacji, przewodniczący Forum Obywatelskiego (OF), założyciel i lider Obywatelskiej Partii Demokratycznej (ODS), w latach 1992–1998 premier Czech, od 1998 do 2002 przewodniczący Izby Poselskiej, w latach 2003–2013 prezydent Republiki Czeskiej.

Václav Jaroslav Klofáč – czeski polityk i dziennikarz, jeden z założycieli partii narodowo-socjalistycznej (1897), w latach 1914–1917 przebywał w więzieniu nakazem władz austriackich. Od lipca do listopada 1918 wchodził w skład Komitetu Narodowego w Pradze, był jednym z organizatorów przejęcia rządów i proklamowania niepodległej Czechosłowacji. W nowym rządzie objął tekę ministra obrony (1918-1920), a następnie został przewodniczącym senatu (1926-1938).

Ján Langoš – czechosłowacki i słowacki polityk, minister spraw wewnętrznych Czechosłowacji (1990–1992), prezes Instytutu Pamięci Narodowej (2003–2006), przewodniczący Partii Demokratycznej (1995–2000).

Jan Malypetr – czechosłowacki działacz chłopski, wieloletni deputowany, minister spraw wewnętrznych, a następnie premier rządu w okresie międzywojennym, działacz kolaboracyjny w Protektoracie Czech i Moraw

Zdeněk Nejedlý – czechosłowacki muzykolog, komunista. Od 1929 członek KPCz, od 1946 członek jej KC. Wywarł duży wpływ na czechosłowackie życie kulturalne i szkolnictwo, uczestniczył procesie w jego stalinizacji. Był ministrem edukacji i ministrem bez teki oraz wicepremierem (1953-1962). Od 1952 prezes Czechosłowackiej Akademii Nauk. Był ojcem socrealistycznego kompozytora Víta Nejedlego, który zmarł w 1945.

Alois Neuman – czechosłowacki prawnik i działacz narodowosocjalistyczny, wieloletni minister (1948–1968), przewodniczący Czechosłowackiej Partii Socjalistycznej (1960–1968).

Václav Nosek – czechosłowacki polityk komunistyczny, minister.

Jaromír Obzina – czechosłowacki polityk komunistyczny, minister spraw wewnętrznych Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (1973–1983), wicepremier Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (1983–1989).

Josef Plojhar – czechosłowacki ksiądz rzymskokatolicki i polityk, przywódca Czechosłowackiej Partii Ludowej w okresie reżimu komunistycznego.

František Reichel – czeski polityk i lekarz weterynarii, w latach 1989–1990 wicepremier Czechosłowacji i minister bez teki.

Karol Sidor – słowacki działacz polityczny, publicysta i pisarz, członek Słowackiej Partii Ludowej (HSĽS), ideolog klerykalnego nacjonalizmu, dowódca Gwardii Hlinki na przełomie 1938/1939 roku, premier Słowacji w marcu 1939 roku, ambasador w Watykanie podczas II wojny światowej.

Juraj Slávik – czechosłowacki polityk i dyplomata, wieloletni minister i działacz emigracyjny, działacz partii słowackich agrarystów, poseł Czechosłowacji w Polsce (1936–1939).

Emanuel Šlechta – czechosłowacki inżynier i polityk, od 1948 do 1960 przewodniczący Czechosłowackiej Partii Socjalistycznej.

Jan Šrámek – czechosłowacki ksiądz i polityk, założyciel i wieloletni przywódca Czechosłowackiej Partii Ludowej, premier rządu Czechosłowacji na uchodźstwie (1940–1945).

Lubomír Štrougal – czechosłowacki działacz komunistyczny.
Ludvík Svoboda – czechosłowacki wojskowy w stopniu generała armii, działacz komunistyczny i polityk. W latach 1944–1945 dowódca I Czechosłowackiego Korpusu Armijnego walczącego na froncie wschodnim II wojny światowej. Minister obrony narodowej Czechosłowacji w latach 1945–1950, wieloletni członek Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Czechosłowacji, wicepremier Czechosłowacji w latach 1950–1951. Prezydent Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w latach 1968–1975. Trzykrotny Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej, Narodowy Bohater Jugosławii (1946) i Bohater Związku Radzieckiego (1965).

Jan Syrový – czeski generał armii, minister obrony narodowej, premier rządu, konstytucyjny prezydent Republiki Czechosłowackiej.

Jozef Tiso – słowacki ksiądz katolicki, doktor teologii, polityk i lider Słowackiej Partii Ludowej, prezydent Słowacji w latach 1939–1945, państwa-satelity nazistowskich Niemiec. Po zakończeniu II wojny światowej Tiso został skazany i powieszony za zbrodnie wojenne.

František Udržal – czechosłowacki polityk, premier Republiki w latach 1929–1932.