WAeronomy of Ice in the Mesosphere (AIM) – satelita NASA należący do programu Explorer, służący do badania tworzących się w mezosferze obłoków srebrzystych. Został umieszczony na orbicie okołobiegunowej na wysokości 600 km nad Ziemią. Zadaniem projektu jest ustalenie przyczyny tworzenia się i zmienności obłoków srebrzystych, określenie związków między nimi a meteorologią mezosfery w obszarach polarnych. Chmury te są obiektem szczególnego zainteresowania naukowców, gdyż zaobserwowany w ostatnich latach wzrost częstotliwości ich występowania oraz pojawianie się ich w coraz niższych szerokościach geograficznych mogą być spowodowane zmianami klimatu.
WAura – wielonarodowy satelita badawczy NASA znajdujący się na niskiej orbicie okołoziemskiej, badający warstwę ozonową Ziemi, jakość powietrza i klimat. Jest to trzeci, główny element Systemu Obserwacji Ziemi ; pierwszym elementem był Terra, zainicjowany w roku 1999, a drugi to Aqua.
WCryoSat-2 – satelita naukowo-badawczy Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) przeznaczony do badań pokrywy lodowej na Ziemi za pomocą wysokościomierza radarowego. Powstał w celu zastąpienia niedoszłego satelity CryoSat, utraconego w nieudanym wystrzeleniu na orbitę. Stanowi część programu obserwacji Ziemi ESA, pod nazwą Earth Explorers.
WDeep Space Climate Observatory (DSCOVR) – amerykańska sonda kosmiczna, której misja polega na obserwacjach Ziemi i badaniu pogody kosmicznej. Misją kierują wspólnie National Oceanic and Atmospheric Administration i NASA; sonda została wystrzelona przez SpaceX w lutym 2015 roku.
WEnvisat – wycofany z użycia satelita do obserwacji Ziemi Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), pozostający na orbicie ziemskiej. Wyniesiony 1 marca 2002 roku na pokładzie rakiety Ariane 5 wystrzelonej z Gujańskiego Centrum Kosmicznego niedaleko Kourou w Gujanie Francuskiej, na heliosynchroniczną orbitę polarną o wysokość 790 km i okresie rewizyty 35 dni. Satelita okrąża Ziemię w około 101 minut. Po utracie kontaktu z satelitą 8 kwietnia 2012 roku, ESA oficjalnie ogłosiła koniec misji Envisat 9 maja 2012 roku. Potencjalną przyczyną mogła być awaria regulatora mocy uniemożliwiająca przesyłanie telemetrii i telekomend lub zwarcie, które wymusiło przejście satelity w tryb bezpieczny. Prawdopodobnie podczas tej procedury nastąpiła kolejna anomalia, która zatrzymała satelitę w nieznanym stanie i położeniu.
WGeosat – amerykański wojskowy satelita geofizyczny. Jeden z pierwszych satelitów do pomiaru wysokości powierzchni wód oceanicznych i pola grawitacyjnego Ziemi. Pierwszy prowadzący takie obserwacje w sposób długoterminowy. Dane naukowe zebrane podczas jego misji uważane są za kluczowe w rozwoju oceanografii i geodezji satelitarnej.
WGeosat Follow-On (GFO) – amerykański wojskowy satelita geodezyjny; następca satelity Geosat.
WGlobal Precipitation Measurement (GPM) – wspólna misja agencji kosmicznych japońskiej JAXA i amerykańskiej NASA, przeznaczona do przeprowadzania pomiarów opadu na powierzchnię Ziemi. Satelita będzie współpracował z działającymi obecnie operacyjnie satelitami meteorologicznymi serii NOAA i MetOp. Misja powstała w wyniku sukcesu podobnej misji Tropical Rainfall Measuring Mission (TRMM), również japońsko-amerykańskiej, która od 1997 r. wykonuje pomiary jedynie dla niskich szerokości geograficznych ze względu na małe nachylenie orbity. Nachylenie orbity GPM będzie znacznie większe (65°), obejmie więc pomiarami m.in. całą Europę. Będzie to pierwszy satelitarny radar opadowy, z którego będą dostępne dane opadowe dla Polski.
WGlory – nieudana misja satelitarna NASA do badań stałej słonecznej i aerozoli atmosferycznych. 4 marca 2011 satelita miał zostać umieszczony na orbicie kołowej o wysokości 705±2 km, jednak w trakcie wynoszenia na orbitę z bazy wojskowej Vandenberg nie odłączyła się osłona aerodynamiczna ładunku, powodując utratę urządzenia.
WLandsat 1 – amerykański satelita środowiskowy, pierwszy satelita programu Landsat. Konstrukcyjnie zbliżony do satelitów Nimbus, wykorzystywany był do pozyskiwania informacji niezbędnych w rolnictwie, leśnictwie, geologii, hydrologii, geografii, kartografii, oceanografii i meteorologii.
WLandsat 2 – amerykański satelita środowiskowy, drugi satelita programu Landsat, bliźniaczy model satelity Landsat 1. Konstrukcyjnie zbliżony do satelitów Nimbus, wykorzystywany był do pozyskiwania informacji niezbędnych w rolnictwie, leśnictwie, geologii, hydrologii, geografii, kartografii, oceanografii i meteorologii.
WLandsat 4 – czwarty satelita programu Landsat, zarządzanego przez NASA oraz NOAA. Został uruchomiony 16 lipca 1982 r., a jego głównym celem było zapewnienie globalnego archiwum zdjęć satelitarnych.
WLandsat 5 – satelita obserwacji Ziemi będący częścią programu Landsat prowadzonego wspólnie przez NASA, NOAA i USGS. Funkcjonujący do 2013 satelita został uznany za najdłużej działającego satelitę obserwacji Ziemi w historii, co zostało zapisane w Księdze rekordów Guinnessa.
WLandsat 6 – amerykański satelita zaprojektowany w celu kontynuacji programu Landsat. Posiadał on unowocześnione skanery i instrumenty pomiarowe. Został wystrzelony 5 października 1993 roku za pomocą rakiety Titan 2G. Awaria trzeciego stopnia rakiety nośnej sprawiła, że nie osiągnął orbity, co było przyczyną przedłużenia użytkowania satelitów Landsat 4 i Landsat 5.
WLandsat 7 – satelita z amerykańskiego programu Landsat. Wystrzelony przy pomocy rakiety Delta II 15 kwietnia 1999 roku z bazy Vandenberg w Kalifornii.
WLandsat 8 – satelita z amerykańskiego programu Landsat. Wystrzelony przy pomocy rakiety Atlas V 11 lutego 2013 roku z bazy Vandenberg w Kalifornii.
WPARASOL – francuski mały satelita obserwacji Ziemi. Jego celem było badanie atmosfery Ziemi, a w szczególności wpływu chmur i aerozoli atmosferycznych na procesy klimatyczne. Organizatorem misji jest francuska agencja kosmiczna CNES.
WLandsat – nazwa programu zdalnego pozyskiwania zdjęć Ziemi z kosmosu. W ramach programu wystrzelono osiem sztucznych satelitów Ziemi.
WRapidEye – komercyjny system satelitarny zaprojektowany przez firmy MacDonald Dettwiler i RapidEye AG.
WShizuku – japoński satelita obserwacyjny, pierwszy satelita z serii Global Changing Observation Mission (GCOM). Jego zadaniem jest obserwacja zmian w globalnym obiegu wody. Wchodzi w skład konstelacji satelitów meteorologicznych i środowiskowych A-Train.
WSPOT – program satelitarnej obserwacji Ziemi utworzony w 1978 roku przez Francję, Belgię i Szwecję. Głównym celem systemu było utworzenie nowego źródła informacji spełniającego specyficzne wymagania europejskie. Głównym inicjatorem i wykonawcą programu była francuska organizacja rządowa CNES. Operatorem satelitów jest spółka Spot Image, której głównym udziałowcem była CNES, lecz w 2008 sprzedała ona swoje udziały producentowi satelitów – firmie EADS Astrium.
WSTSAT-2C – południowokoreański sztuczny satelita, mający na celu testowanie nowych technologii, operowany przez KARI, miał pracować przez rok. Jest to satelita środowiskowy.
WTerraSAR-X – sztuczny satelita do obserwacji radarowych Ziemi w paśmie X; pierwszy niemiecki satelita wybudowany w partnerstwie publiczno-prywatnym: państwowej Niemieckiej Agencji Kosmicznej DLR i firmy EADS Astrium. Całość projektu kosztuje około 130 mln euro. DLR wyłożyło 102 mln, a EADS Astrium około 28 mln. Czas trwania misji przewidywano na co najmniej 5 lat.
WVenezuelan Remote Sensing Satellite 1 – pierwszy wenezuelski satelita teledetekcyjny; pierwszy satelita teledetekcyjny zbudowany przez Chiny dla obcego kraju. Satelita będzie pomocny przy ochronie środowiska, monitorowaniu klęsk żywiołowych, rolnictwie i planowaniu przestrzennym. Od 2012 nosi nazwę Francisco de Miranda – na cześć wenezuelskiego rewolucjonisty. Podobnie jak w przypadku pierwszego wenezuelskiego satelity, VENESAT 1, statek został wyprodukowany przez Chiny w ramach kompleksowej oferty, na którą składa się budowa satelity, usługa jego wyniesienia, budowa infrastruktury naziemnej, szkolenie kadr i finansowanie. Po stronie chińskiej za projekt odpowiada China Great Wall Industry Cooperation (CGWIC) i China Aerospace Science and Technology Corporation (CASC). CGWIC podpisała umowę z wenezuelskim ministerstwem nauki i technologii 26 maja 2011.