WMundur Legionów Polskich we Włoszech – ubiór polskich formacji legionowych walczących u boku Francji w latach 1797-1807.
WMundur Armii Księstwa Warszawskiego – ubiór żołnierzy polskich w latach 1806–1815.
WMundur Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego – ubiór żołnierzy polskich w latach 1815–1831.
WBechatka – potoczna nazwa kurtki polowej w zimie noszonej przez polskich żołnierzy oraz funkcjonariuszy służb mundurowych w składzie ubioru polowego zimowego. Obecnie zastępowane w Wojsku Polskim przez komplety goretexowe.
WBerety w Wojsku Polskim pojawiły się w roku 1919, kiedy do kraju przybyła „Błękitna Armia” gen. Józefa Hallera; żołnierze 1 pułku czołgów nosili charakterystyczne czarne berety. W tym samym roku zdecydowano się je wprowadzić do umundurowania jako znak broni pancernej. W latach 30. XX wieku w Wojsku Polskim pojawiła się koncepcja wprowadzenia beretu khaki jako polowego nakrycia głowy – zamiast stosowanych dotąd furażerek, ostatecznie zdecydowano się jednak na rogatywki. Berety w składzie umundurowania polskiego żołnierza pojawiły się ponownie w Polskich Siłach Zbrojnych; ciemnozielone stały się wyróżnikiem 10 kompanii „Commando”, jasnopopielate – 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej, błękitne – Samodzielnej Kompanii Grenadierów, a czarne – jednostek pancernych. W Ludowym Wojsku Polskim do tradycji noszenia beretów powrócono na przełomie lat 50. i 60. XX wieku. W połowie lat 90. XX wieku wraz z wprowadzeniem nowego umundurowania polowego wz. 93 zdecydowano się na zmianę polowego nakrycia głowy polskich żołnierzy. W miejsce dotąd stosowanych rogatywek wprowadzono berety w kolorze zielonym.
WCzarny naramiennik − odznaka specjalna (honorowa) nadana 25 października 1940 żołnierzom 10 Brygady Kawalerii Pancernej przez Naczelnego Wodza gen. dyw. Władysława Sikorskiego za kampanię wrześniową 1939. Od roku 2006 noszona przez żołnierzy 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej, która dziedziczy tradycje 1 Dywizji Pancernej dowodzonej przez gen. Stanisława Maczka.
WField Service Cap – furażerka będąca na wyposażeniu brytyjskich żołnierzy w czasie II wojny światowej.
WFurażerki w Wojsku Polskim – nakrycie głowy będące częścią munduru żołnierza Wojska Polskiego.
WKapelusz huculski – tradycyjne nakrycie głowy używane przez żołnierzy i oficerów w 49 Pułku Strzelców Huculskich.
WKapelusz podhalański – tradycyjne nakrycie głowy do munduru galowego żołnierzy 21 Brygady Strzelców Podhalańskich.
WKurtka Denisona – brytyjska kurtka polowa przeznaczona dla spadochroniarzy. Była także używana przez m.in. komandosów oraz żołnierzy SAS. W latach 70. została zastąpiona kurtkami Smock Parachutist DPM, lecz w niektórych jednostkach pozostawała w użyciu aż do lat 80. XX wieku.
WMaciejówka – męska czapka z okrągłym denkiem wykonana z sukna. Nad sztywnym daszkiem znajdował się pasek lub sznur, w końcu XIX i w wieku XX noszona na wsiach, a w okresie I wojny światowej i powojennym przez członków organizacji strzeleckich i żołnierzy Legionów Polskich.
WMundur polowy w kamuflażu „moro” – mundur polowy będący na wyposażeniu Wojska Polskiego wprowadzony w roku 1968 i używany do lat 90. XX w. Mundurów w podobnym kamuflażu i kroju używały inne formacje, m.in. jednostki Milicji Obywatelskiej i straż pożarna.
WUmundurowanie służbowe Żandarmerii Wojskowej – ubiór żołnierzy Żandarmerii Wojskowej noszony podczas wykonywania wojskowej kontroli ruchu drogowego (WKRD) oraz służby patrolowej i konwojowej.
WMundur wojska I Rzeczypospolitej – charakterystyczny jednolity dla danej formacji wojskowej ubiór żołnierza schyłku Wojska I Rzeczypospolitej.
WOpinacze – potoczna nazwa polskich trzewików wojskowych, używanych w okresie PRL-u i w pierwszej połowie lat 90. Nazwa wywodzi się od przekręconej nazwy spinacz oznaczającej szeroki pas spinający dół nogawki nad cholewką trzewika i zachodzący na nią. W opinaczach jest on skórzany i przyszyty do cholewki. Trzewiki te były wzorowane na M-1943 Combat Service Boots używanych przez armię amerykańską podczas II Wojny Światowej i Wojny Koreańskiej.
WOtok – dolna, zewnętrzna, część czapki, z baraniego futra, czarnej, lakierowanej skóry, sukna, aksamitu lub bawełnianej taśmy.
WPatka – kolorowa oznaka rozpoznawcza umieszczona na kołnierzu polskiego munduru wojskowego – inaczej "łapka".
WPolski mundur pustynny – rodzaj munduru polowego przeznaczonego na tereny pustynne używany przez Wojsko Polskie podczas niektórych zagranicznych operacji wojskowych. Wykonany z tkaniny w kamuflażu pustynnym.
WPolski orzeł wojskowy – symboliczny znak żołnierza polskiego stanowiący stylizowaną odmianę godła państwowego.
WRogatywka – rodzaj nakrycia głowy z kwadratowym denkiem, charakterystyczna polska czapka narodowa i wojskowa.
WSzalokominiarka – forma szalika/kominiarki noszona do munduru polowego w okresie jesienno-zimowym. Jej specyficzna konstrukcja pozwala nosić ją nie tylko jako szalik, ale także w formie kominiarki, golfu, czapki zimowej lub podhełmówki.
WSznury naramienne w Wojsku Polskim – ozdobne plecione sznury, będące częścią munduru żołnierza Wojska Polskiego.
WUbiór specjalny czołgistów Wojska Polskiego – ubiór noszony przez załogi czołgów podczas obsługi pojazdów.
WUmundurowanie polowe wz. 93 — umundurowanie polowe używane w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej od roku 1993 do obecnych czasów, gdzie zostało całkowicie wyparte z jednostek liniowych przez umundurowanie polowe wz. 2010, lecz jest cały czas używane przez rezerwistów, NSR, żołnierzy służby zasadniczej i przygotowawczej.
WUmundurowanie polowe wz. 2010 – mundur Wojska Polskiego mający zastąpić używane wcześniej umundurowanie polowe wz. 93.