WIzydor Affaita młodszy – włoski budowniczy, syn Izydora Affaity starszego.
WMarcin Altomonte, właściwie Martin Altomonte zwany Hohenberg – malarz pochodzenia włoskiego, działający w Polsce i Austrii.
WTommaso Antici – włoski dyplomata w służbie Polski, Bawarii i Kolonii, markiz, opat komendatoryjny paradyski w 1782, chargé d’affaires Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1766, minister pełnomocny Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1768, kardynał w latach 1789–1798.
WAlojzy Anzelieri herbu własnego, wł. Aloisio Anzelieri, – włoski hrabia, doktor filozofii i medycyny, tajny sekretarz królewski i lekarz nadworny króla Jana III Sobieskiego.
WAndrea dell’Aqua, del Aqua, pol. Andrzej dell’Aqua – architekt i budowniczy pochodzenia weneckiego, działający w XVII wieku w Polsce. Zasłynął również jako inżynier wojskowy i artylerzysta.
WSzymon Józef Bellotti, wł. Simone Giuseppe Belotti – barokowy architekt i sztukator pochodzący z Włoch.
WBernardo Bellotto zwany Canaletto, także Canaletto młodszy – włoski malarz, przedstawiciel weneckiego malarstwa wedutowego, od 1767 czynny w Polsce.
WJan Maria Bernardoni, wł. Giovanni Maria Bernardoni – polski architekt pochodzenia włoskiego, przedstawiciel wczesnego baroku, jezuita.
WBartolommeo Berrecci, Bartolomeo Berecci – włoski architekt i rzeźbiarz okresu renesansu, działający na dworze króla polskiego Zygmunta I Starego.
WGiovanni Giorgio Biandrata, pol. Jan Jerzy Blandrata – włoski lekarz, teolog, działacz reformacyjny w Polsce i na Litwie.
WJan Bernard Bonifacio, markiz Orii, wł. Giovanni Bernardino Bonifacio, marchese d’Oria – włoski humanista, bibliofil, podróżnik, fundator Biblioteki Rady Miejskiej w Gdańsku.
WGiacomo Briano – włoski architekt, jezuita, w latach 1617–1621 i 1630–1632 tworzący w Polsce.
WTytus Liwiusz Burattini – polski wynalazca włoskiego pochodzenia, fizyk, architekt, geograf, egiptolog, mincerz, dyplomata, meteorolog, twórca miary powszechnej, administrator olbory olkuskiej w latach 1658–1664, burgrabia krakowski w 1668, prekursor awiacji, starosta osiecki od 1664 roku.
WGiacomo (Jacques) Girolamo Casanova, kawaler de Seingalt – europejski awanturnik, podróżnik i literat. Pamiętnikami, barwnie opisującymi życie w osiemnastowiecznych stolicach europejskich, zyskał sobie pamięć, a zawartym tam licznym opisom miłosnych podbojów zawdzięcza to, że jego nazwisko stało się w wielu językach synonimem uwodziciela.
WGaetano Chiaveri – włoski architekt późnobarokowy, przedstawiciel saskiego rokoka.
WJan (Giovanni) Cini ze Sieny – włoski renesansowy architekt i rzeźbiarz, działający w Polsce od 1519 roku, najprawdopodobniej na zaproszenie Zygmunta I Starego.
WPompeo Ferrari – jeden z najwybitniejszych wśród pracujących w Polsce architektów późnego baroku.
WFranciszek zwany Florentczykiem, Francesco Fiorentino – renesansowy architekt, pochodzący z Florencji.
WBernardo Zanobi de Gianottis, w formie zlatynizowanej zapisywany też jako Bernardinus Zanobi de Gianottis, zwany Romanus – włoski architekt i rzeźbiarz czynny w Polsce.
WJan Baptysta Gisleni, wł. Giovanni Battista Gisleni, Gislenius, Ghisleni – włoski architekt, scenograf i muzyk doby baroku. W latach 1630-1668 działał w Polsce na dworze królów Zygmunta III Wazy, Władysława IV i Jana II Kazimierza. Nagrobek jego znajduje się w bazylice Santa Maria del Popolo w Rzymie.
WAlessandro Guagnini – polski historyk, żołnierz i dziejopis pochodzenia włoskiego.
WSanti Gucci – architekt i rzeźbiarz pochodzenia włoskiego działający w Polsce.
WFilip Kallimach właściwie Filippo Buonaccorsi de Tebadis Experiens – włoski humanista, poeta i prozaik piszący w języku łacińskim, starosta gostyniński, sekretarz Kazimierza IV Jagiellończyka, doradca Jana I Olbrachta, zwolennik niezależności Polski od Papiestwa.
WPietro Labruzzi – włoski artysta malarz, związany głównie z Rzymem i Polską, malarz nadworny króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
WGuido Antonio Longhi – włoski architekt, przedstawiciel późnego baroku, w latach 1741–1747 działał w Polsce.
WDomenico Merlini – działający w Polsce architekt pochodzący z regionu jezior Como i Lugano, z którego wywodzą się najwybitniejsi Komaskowie epoki baroku.
WBernardo Morando, Bernardino, Morandi – włoski architekt, od 1569 roku pracujący w Polsce. Twórca projektu i do swojej śmierci wykonawca idealnego renesansowego miasta twierdzy – Zamościa.
WBernardino Ochino – włoski zakonnik, mówca i asceta, po przyjęciu protestantyzmu – działacz reformacyjny, propagator unitarianizmu m.in. w Polsce, teolog i pisarz.
WGiovanni Maria Padovano, właściwie Gian Maria Mosca – włoski rzeźbiarz.
WMichelangelo Palloni, Michał Anioł Palloni – polski malarz pochodzenia włoskiego, przedstawiciel baroku, nadworny malarz Jana III Sobieskiego.
WAntonio Paracca we Włoszech – włoski architekt, przedstawiciel późnego baroku, od lat 50. XVIII wieku działał na północno-wschodnich terenach Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
WFranciszek Placidi, wł. Francesco Placidi – włoski architekt i rzeźbiarz, z pochodzenia rzymianin, jeden z największych twórców późnego baroku.
WProsper Provana – Włoch, Piemontczyk z pochodzenia, pierwszy dyrektor poczty królewskiej w Polsce, kursującej pomiędzy Krakowem a Wenecją, zorganizowanej w 1558 na zlecenie króla Zygmunta Augusta.
WGiovanni Battista di Quadro – włosko-polski architekt renesansowy, autor m.in. renesansowej przebudowy poznańskiego ratusza.
WFaust Socyn, wł. Fausto Sozzini, – włoski reformator religijny, teolog, polemista, pisarz i poeta. Twórca socynianizmu i doktryny religijnej braci polskich, dziadek Andrzeja Wiszowatego. Wpływ poglądów Socyna na ówczesną Europę zachodnią i środkową był znaczący i przyczynił się do stworzenia racjonalizmu i koncepcji państwa demokratycznego.
WLeliusz Socyn – włoski działacz reformacyjny i teolog unitariański. Jego bratankiem był Faust Socyn – późniejszy teolog i jeden przywódców braci polskich.
WCarlo Spampani – polski architekt włoskiego pochodzenia, przedstawiciel wczesnego klasycyzmu
WGiovanni Spazzio – architekt, budowniczy. Pochodzący prawdopodobnie ze słynnej włoskiej rodzinny artystycznej z Lanzo d'lntelvi, znany ze swej działalności w Polsce.