WMons Agnes – góra w północnej części widocznej strony Księżyca. Jej współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 18,6°N 5,3°E, a średnica tylko 0,65 km. Leży na Jeziorze Szczęścia na północ od Morza Oparów, nieco na południowy wschód od dużego łańcucha górskiego Montes Apenninus. Nazwa, nadana w 1979 roku pochodzi od greckiego imienia żeńskiego Agnieszka.
WMontes Agricola – wydłużone pasmo górskie w pobliżu wschodniej krawędzi środkowej części Oceanus Procellarum. Leży tuż na północny zachód od wyżyny, na której leżą kratery Herodot i Arystarch.
WMontes Alpes – łańcuch górski w północnej części widocznej strony Księżyca. Współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 48,36°N 0,58°W. Nazwa pochodzi od europejskich gór Alp.
WMons Ampère – góra w północnej części widocznej strony Księżyca, w paśmie Montes Apenninus. Jej średnica to około 30 km, wznosi się na wysokość 3,3 km. Nazwa nadana w 1935 roku upamiętnia francuskiego fizyka André Marie Ampère'a.
WMons André – góra położona na niewidocznej stronie Księżyca, wewnątrz krateru King na zachód od Mons Ardeshir. Jej średnica to około 10 km. Nazwa, nadana w 1976 roku pochodzi od francuskiej wersji męskiego imienia Andrzej.
WMontes Apenninus – poszarpany łańcuch górski w północnej części widocznej strony Księżyca. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 18,9°N 3,7°W, a nazwa, nadana przez Jana Heweliusza pochodzi od gór Apeninów we Włoszech.
WMontes Archimedes – pasmo górskie na Księżycu. Przejęło nazwę od leżącego na północ krateru Archimedes, który upamiętnia greckiego matematyka Archimedesa.
WMons Ardaszir – góra na niewidocznej stronie Księżyca, na wschód od Mons André, wewnątrz krateru King. Jej średnica to 8 km. Nazwa, nadana w 1976 roku upamiętnia perskiego króla Ardaszira I.
WMons Argaeus (Erciyes) – górzysty masyw na Księżycu, ciągnący się przez 50 km w kierunku południowo-wschodnim. Leży na południowo-wschodnim, górzystym brzegu Morza Jasności. Na wschód od Mons Argaeus, w dolinie Taurus-Littrow wylądował Apollo 17.
WMons Blanc – najwyższy szczyt łańcucha Montes Alpes na Księżycu. Góra wzięła nazwę od Mont Blanc, najwyższego szczytu ziemskich Alp. Wznosi się na wysokość 3,6 km, jest więc dużo niższa od ziemskiego imiennika; jej współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 45,41°N 0,44°E, a średnica około 25 km.
WMons Bradley – księżycowy masyw górski w paśmie Montes Apenninus, ciągnących się wzdłuż wschodniego brzegu Mare Imbrium. Jest położony na zachód od krateru Conon. Na zachód od tej góry leży Rima Bradley.
WMontes Carpatus – pasmo gór znajdujących się na Księżycu wzdłuż południowego brzegu Mare Imbrium. Współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 14,5°N 24,4°W. Formacja ma średnicę około 361 km. Nazwa pochodzi od nazwy Karpaty, odnoszącej się do łańcucha górskiego położonego w środkowej Europie.
WMontes Caucasus – poszarpany łańcuch górski w północno-wschodniej części widocznej strony Księżyca. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 38,24°N 10,00°E, a nazwa, nadana przez niemieckiego astronoma Johanna Heinricha von Mädlera pochodzi od gór Kaukaz leżących na granicy Rosji z Gruzją i Azerbejdżanem.
WMontes Cordillera – pasmo górskie na Księżycu. Tworzy zewnętrzny pierścień otaczający basen Mare Orientale. Centrum gór ma współrzędne selenograficzne ☾ 17,5°S 81,6°W, mieszczą się one w okręgu o średnicy 574 km.
WMons Delisle – niewielka góra na Księżycu, we wschodniej części Mare Imbrium. Jej średnica to 30 km; góra ma wydłużony wąski grzbiet, ciągnący się ku północy.
WMons Dieter – góra na niewidocznej stronie Księżyca, wewnątrz krateru King. Jej średnica to 20 km. Nazwa, nadana w 1976 roku pochodzi od niemieckiego imienia męskiego Dieter.
WMons Dilip – góra na niewidocznej stronie Księżyca, wewnątrz krateru King. Jej średnica to 2 km. Nazwa, nadana w 1976 roku pochodzi od indyjskiego imienia męskiego Dilip.
WMons Esam – mała, samotna góra w północno-wschodniej części widocznej strony Księżyca, na północy Mare Tranquillitatis. Leży na południowy wschód od krateru Witruwiusz, a na zachód-północny zachód od krateru Lyell. Na północny wschód od tego grzbietu znajduje się zatoka zwana Sinus Amoris.
WMons Ganau - góra na niewidocznej stronie Księżyca, wewnątrz krateru King. Jej średnica przy podstawie to około 14 km. Nazwa, nadana w 1976 roku, pochodzi od afrykańskiego imienia męskiego Ganau.
WMons Gruithuisen Delta – góra w północno-zachodniej części widocznej strony Księżyca, na wschodnim skraju Mare Imbrium. Jej średnica to około 20 km. Nazwa, nadana w 1976 roku pochodzi od pobliskiego krateru Gruithuisen, a upamiętnia niemieckiego lekarza i astronoma Franza von Paulę Gruithuisena (1774-1852).
WMons Gruithuisen Gamma (γ) – księżycowy wulkan tarczowy leżący na północ od krateru Gruithuisen na zachodnim skraju Mare Imbrium. Jego nazwa, nadana w 1976 roku, pochodzi od pobliskiego krateru o tej samej nazwie.
WMons Hadley Delta – góra w północnej części widocznej strony Księżyca, w górach Montes Apenninus. Przejęła nazwę od leżącej zaraz na północny wschód góry Mons Hadley, która upamiętnia angielskiego wynalazcę Johna Hadleya. Jej średnica to około 15 km, wznosi się na wysokość 3,9 km i jest niższa od Mons Hadley. Góra jest najbardziej znana z tego, że u jej podnóża wylądował Apollo 15.
WMons Hadley – masyw w północnej części Montes Apenninus, pasma leżącego na północnej półkuli Księżyca. Góra wznosi się na wysokość 4,6 km, a maksymalna średnica przy podstawie to 25 km.
WMontes Haemus – góry księżycowe na południowo-zachodnim brzegu Mare Serenitatis. Współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 19,9°N 9,2°E. Zostały odkryte opisane i nazwane przez Jana Heweliusza. Nazwa pasma górskiego pochodzi od gór Haemus, greckiej nazwy Starej Płaniny.
WMons Hansteen – niewielka góra w południowo-zachodniej części widocznej strony Księżyca, na południowej krawędzi Oceanus Procellarum, znana również jako Hansteen Alfa (α).
WMontes Harbinger – samotne skupisko gór na Księżycu, na zachodnim brzegu basenu Mare Imbrium. Leżą na północny wschód od krateru Prinz. Składają się z czterech głównych grzbietów i kilku mniejszych wzgórz, niewiele wznoszących się ponad otaczające je morze księżycowe. Współrzędne selenograficzne ich centrum wynoszą ☾ 27,0°N 41,0°W, a średnica 90 km. Nazwa Montes Harbinger pochodzi stąd, że ich ukazanie się zwiastuje świt w kraterze Arystarch położonym na południowym zachodzie.
WMons Herodotus – niewielka góra w północno-zachodniej części widocznej strony Księżyca, w pobliżu Oceanus Procellarum. Jej średnica to 5 km.
WMons Huygens – góra w północnej części widocznej strony Księżyca. Jej średnica to około 42 km. Wznosi się na wysokość 5,5 km i często jest podawana jako najwyższa góra na Księżycu.
WMontes Jura – łańcuch górski w północno-zachodniej części widocznej strony Księżyca. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 47,1°N 34,0°W, a ich długość wynosi 422 km. Nazwa została nadana przez niemieckiego kartografa Ernsta Debesa (1840-1923) i pochodzi od gór Jura w zachodniej Szwajcarii.
WMons La Hire – samotna góra księżycowa, w zachodniej części Mare Imbrium. Leży na północny wschód od krateru Euler, a na zachód-północny zachód od krateru Lambert.
WMons Maraldi – góra w północno-wschodniej części widocznej strony Księżyca. Jej średnica to 15 km, wznosi się na wysokość 1,3 km. Nazwa pochodzi od pobliskiego krateru Maraldi, który upamiętnia francusko-włoskich astronomów Giovanniego Domenica Maraldiego i Jacques'a Philippe'a Maraldiego.
WMons Moro – mały grzbiet leżący w południowo-zachodniej części widocznej strony Księżyca, ciągnący się przez 10 km z południa-południowego zachodu na północ-północny wschód. Jego nadana w 1976 roku upamiętnia włoskiego naukowca Antonia Lazarra Mora.
WMons Penck – góra na południowo-wschodniej części widocznej strony Księżyca. Leży tuż na wschód-północny wschód od krateru Kant, a na północ od krateru Ibn-Ruszd i klifu Rupes Altai. Na południowy wschód od Mons Penck leżą dobrze widoczne kratery Teofil i Cyryl, na północny zachód krater Zöllner, a na północny wschód małe morze księżycowe Sinus Asperitatis.
WMons Pico – samotna góra księżycowa leżąca w północnej części basenu Mare Imbrium, na południe od krateru Platon. Jest to pozostałość wewnętrznego pierścienia Mare Imbrium, który ciągnie się na północny zachód tworząc pasma Montes Teneriffe i Montes Recti. Jej nazwa prawdopodobnie pochodzi od góry na Teneryfie, a została nadana przez niemieckiego astronoma Johanna Hieronymusa Schrötera (1745-1816).
WMons Piton – samotna góra księżycowa położona we wschodniej części Mare Imbrium, na północ-północny zachód od krateru Aristillus. Na wschód od niej leży zalany lawą Cassini, a na zachód-północny zachód krater Piazzi Smyth. Po północnej i północno-wschodniej stronie masywu leżą Montes Apenninus, tworzące północno-wschodnią krawędź morza księżycowego.
WMontes Pyrenaeus – pasmo górskie na Księżycu. Zaczyna się przy południowo-zachodniej stronie zalanego lawą krateru Gutenberg i ciągnie na południe, tworząc wschodnią granicę Mare Nectaris.
WProste Góry to łańcuch górski położony w północnej części widocznej strony Księżyca, na północy Mare Imbrium. Nazwa pochodzi z łaciny, a została nadana przez angielskiego astronoma Williama Radcliffe'a Birta (1804-1881).
WMontes Riphaeus to nieregularne pasmo górskie na Księżycu leżące wzdłuż zachodnio-północno-zachodniej krawędzi Mare Cognitum, na południowo-wschodnim brzegu Oceanus Procellarum. Rozciąga się głównie z północy-północnego wschodu na południe-południowy zachód. Składa się z wąskich grzbietów porozdzielanych dolinami zalanymi strumieniami napływającej lawy.
WMontes Rook – tworzące pierścień pasmo górskie leżące na zachodnim skraju widocznej strony Księżyca, przechodzące na drugą stronę. Całkowicie otaczają Mare Orientale, tworząc część masywnego basenu uderzeniowego. Pasmo to jest otoczone przez większe Montes Cordillera, od których oddzielone jest przez górzysty teren.
WMons Rümker – samotna formacja wulkaniczna, położona w północno-zachodniej części widocznej strony Księżyca, na północy Oceanus Procellarum, na południe od Sinus Roris. Góra tworzy dużą kopułę o średnicy 70 km, wznoszącą się na wysokość 1,1 km ponad otaczającą równinę. Jej nazwa, nadana w 1935 roku upamiętnia niemieckiego astronoma Carla Ludwiga Christiana Rümkera.
WMontes Secchi – jeden z mniejszych łańcuchów górskich na Księżycu, położony blisko północno-zachodniego brzegu Mare Fecunditatis. Ten w przybliżeniu liniowy zespół niskich grzbietów łączy się z północno-zachodnimi stokami krateru Secchi, od którego wziął swoją nazwę, a który upamiętnia dziewiętnastowiecznego włoskiego astronoma Pietra Angela Secchiego. Grzbiety ciągną się z południowego zachodu na północny wschód.
WMontes Spitsbergen – samotny łańcuch górski we wschodniej części Mare Imbrium na Księżycu. Leżą na północ od dużego krateru Archimedes, w odległości jednej jego średnicy.
WMons Tai – góra na niewidocznej stronie Księżyca, wewnątrz krateru Von Kármán. Jest to wzniesienie centralne tego krateru. Jej nazwa, nadana 4 marca 2019 roku, pochodzi od góry Tai Shan, jednej z pięcu świętych gór taoizmu w Chinach. Jej średnica to 24 km. Nazwa została nadana w związku z misją Chang’e 4, której lądownik osiadł w obrębie tego krateru.
WMontes Taurus to górzysty region położony na wyżynie na wschód od Mare Serenitatis, w północno-wschodniej części widocznej strony Księżyca. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą ☾ 28,4°N 41,1°E, a średnica 172 km. Najwyższe szczyty tego pasma górskiego osiągają wysokość 3000 m.
WMontes Teneriffe – pasmo górskie w północnej części widocznej strony Księżyca, na północy Mare Imbrium. Nazwa pochodzi od wyspy Teneryfy, jednej z Wysp Kanaryjskich, a została nadana przez szkockiego astronoma Charlesa Piazziego Smytha (1819-1900).
WMons Usow – niewielka góra w północno-wschodniej części widocznej strony Księżyca. Jej nazwa, nadana w 1979 roku, upamiętnia radzieckiego geologa Michaiła Antonowicza Usowa.
WMons Vinogradov – poszarpany masyw górski położony na morzu księżycowym w miejscu, gdzie Oceanus Procellarum na południowym zachodzie łączy się z Mare Imbrium na wschodzie. Trzy najważniejsze szczyty formacji wznoszą się na wysokość 1,0-1,4 km ponad powierzchnię. Na wschód od nich leży krater Euler, a na południowy wschód przedgórza Montes Carpatus, tworzących południowo-zachodnią granicę Mare Imbrium.
WMons Vitruvius – góra na Księżycu, położona w regionie Montes Taurus, zaraz na północ od Mare Tranquillitatis, a na południowy wschód od Mare Serenitatis. Góra wznosi się na maksymalną wysokość około 2,3 km w pobliżu północno-wschodniego krańca, średnica jej podstawy to 15 km. Jej nazwa pochodzi od leżącego na południe-południowy wschód krateru Witruwiusz, który upamiętnia rzymskiego architekta i inżyniera Witruwiusza.
WMons Wolff – góra w północnej części widocznej strony Księżyca, w paśmie Montes Apenninus. Jej średnica to około 35 km, wznosi się na wysokość 3,8 km, a nazwa, nadana w 1961 roku upamiętnia niemieckiego filozofa barona Christiana von Wolffa.