51 Kotły lodowcowe Tatr Wysokich

Bańdzioch lub Mięguszowiecki Kocioł – kocioł lodowcowy położony na wysokości ok. 1700-2040 m n.p.m., u podnóża Mięguszowieckich Szczytów.

Capi Kocioł – jeden z dwóch cyrków lodowcowych w najwyższym piętrze Doliny Młynickiej w słowackich Tatrach Wysokich. Drugim jest Kozi Kocioł, oddzielone są od siebie krótką grzędą Szczyrbskiego Szczytu. Capi Kocioł znajduje się w północno-zachodniej odnodze Doliny Młynickiej. Z trzech stron otoczony jest stromymi stokami i ścianami Szczyrbskiego Szczytu, Kolistej Turni, Hrubego Wierchu, Furkotu i Bystrego Przechodu.

Ciężki Kocioł – kocioł lodowcowy na wschodnich zboczach Przełęczy pod Rysami w Tatrach Słowackich. Jest to dolinka wisząca będąca najwyższym piętrem Doliny Ciężkiej. Kocioł otoczony jest z trzech stron potężnymi, skalnymi ścianami Rysów, Niżnych Rysów i Ciężkiej Turni. Na południowy wschód opada z niego stroma, częściowo piarżysta, częściowo trawiasta depresja mająca wylot w Zmarzłym Kotle. Po prawej stronie ograniczona jest gładkimi i stromymi płytami Zmarzłych Spadów, po lewej podobnymi płytami Spadów pod Rysami.

Cmentarzysko – kocioł polodowcowy w słowackich Tatrach Wysokich, tworzący górną część Doliny Łomnickiej, położony na wysokości ok. 2010 m n.p.m.. Leży u stóp Łomnicy, Wideł i Kieżmarskiego Szczytu. Opada wysokim, stromym progiem w kierunku Doliny Łomnickiej, a dokładniej do Lejkowego Kotła – pozostałości po wyschniętym Lejkowym Stawie. Do Cmentarzyska nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, więc nie jest ono dostępne dla turystów.

Kocioł Czarnego Stawu Gąsienicowego – kocioł lodowcowy w Dolinie Gąsienicowej w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się w środkowej części jej odnogi zwanej Doliną Czarną Gąsienicową, powyżej Lasu Gąsienicowego, a poniżej Kotła Zmarzłego Stawu. W typowy dla kotłów lodowcowych sposób z trzech stron otoczony jest mniej lub bardziej stromymi skalnymi ścianami. Jego obramowanie tworzą:od zachodu – Grań Kościelców na odcinku od Małego Kościelca po Kościelec od południa – wschodnia grzęda Kościelca, dolna część południowo-zachodniej grzędy Zadniego Granatu i północna ściana Granatów od wschodu – północna grań Skrajnego Granatu

Czarnostawiański Kocioł – cyrk lodowcowy w górnej części Doliny Rybiego Potoku w Tatrach Polskich. Na jego dnie znajduje się Czarny Staw.

Czerwony Kocioł – cyrk lodowcowy w dolinie Pańszczyca w polskich Tatrach Wysokich. Na jego dnie znajduje się Czerwony Staw Pańszczycki oraz dwa okresowe stawki. Nazwę cyrkowi nadał Władysław Cywiński w 2013 r. Północne i zachodnie obramowanie kotła tworzy ściana Żółtej Turni oraz jej północne i wschodnie ramię. Od południa nad kotłem wznosi się grzęda Małej Kopki. Jej zbocza opadające do Czerwonego Kotła to Wyżnie Zielone. Nazwa ludowego pochodzenia – dawniej dolina Pańszczycy była wypasana.

Dolina Białych Stawów niem. Weißseetal, słow. dolina Bielych plies, węg. Fehér-tavi-völgy) – tatrzańska morenowa dolina należąca do systemu Doliny Kieżmarskiej, położona pomiędzy Doliną Przednich Koperszadów a Doliną Zieloną Kieżmarską.

Dwoisty Kocioł – cyrk lodowcowy w słowackich Tatrach Wysokich, znajdujący się w południowo-zachodnich stokach Granatów Wielickich, opadających w kierunku Doliny Wielickiej. Jest to pierwszy od południowego wschodu z trzech większych kotłów przecinających trasę Granackiej Ławki – systemu zachodów i półek biegnących pomiędzy Granackimi Turniami a Granackimi Basztami.

Dolinka Garajowa – niewielka dolinka położona na terenie Słowacji w Tatrach Wysokich, na północ od Dolinki Turkowej. Obydwie te dolinki są bocznymi, orograficznie prawymi odgałęzieniami Doliny Koprowej.

Gerlachowski Kocioł, Gierlachowski Kocioł – dawny cyrk lodowcowy, jeden z najlepiej uformowanych w Tatrach. Jego powierzchnia to około 0,4 km², a zawalone piargami dno wznosi się na wysokości 2010–2140 m n.p.m. Od południowej strony zagrodzony jest prawie poziomym wałem moreny stadialnej, opadającej do doliny Stos. Leży w otoczeniu dwóch grani odchodzących od Małego Gerlacha. Gerlachowski Kocioł nie ma widocznego na powierzchni cieku wodnego, odwadniającego ten teren.

Granacki Kocioł – rozległy cyrk lodowcowy w słowackich Tatrach Wysokich, znajdujący się w południowo-zachodnich stokach Granatów Wielickich, opadających w kierunku Doliny Wielickiej. Jest to środkowy z trzech większych kotłów przecinających trasę Granackiej Ławki – systemu zachodów i półek biegnących pomiędzy Granackimi Turniami a Granackimi Basztami.

Dolina Jagnięca – mała, skalna dolinka położona na terenie Tatr Wysokich na Słowacji. Jest to boczna dolinka odchodząca od Doliny Zielonej Kieżmarskiej w kierunku północnym, doliny oddziela wysoki, ponad dwustumetrowy rygiel skalny.

Jagnięcy Kocioł – kocioł polodowcowy, tworzący górną część Doliny Skoruszowej. Jagnięcy Kocioł leży pod północną ścianą Jagnięcego Szczytu. Otoczony jest z trzech stron stromymi stokami i ścianami Jagnięcej Grani, Koperszadzkiej Grani i Kudłatego Działu i zasypywany ich stożkami piargowymi. Nie prowadzi do niego żaden znakowany szlak turystyczny.

Dolinka Kobyla lub Dolina Kobyla – niewielka tatrzańska dolina położona na terenie Słowacji, boczne odgałęzienie Doliny Koprowej podchodzące pod masyw Liptowskich Kop. Czasami nazywana była także Kotliną pod Zaworami.

Kocioł Morskiego Oka – duży kocioł lodowcowy w Dolinie Rybiego Potoku w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się w nim największe jezioro Tatr Polskich i w ogóle całych Tatr – Morskie Oko. Od północnej strony kocioł zamknięty jest morenowym wałem, który jest jedną z najbardziej typowych moren czołowych w Tatrach. Stoi na niej Schronisko PTTK nad Morskim Okiem. Z pozostałych trzech stron kocioł otaczają szczyty górskie. Obramowanie kotła Morskiego Oka tworzą:północna grań Rysów na odcinku od Żabiej Czuby po Rysy grań główna Tatr Wysokich na odcinku od Rysów po Szpiglasowy Wierch północno-wschodnia grań Szpiglasowego Wierchu po Opalony Wierch.

Kocioł pod Polskim Grzebieniem – kocioł polodowcowy stanowiący górną część Doliny Świstowej i Litworowej w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się powyżej 150-metrowego progu skalnego nad Litworowym Stawem, u podnóża przełęczy Polski Grzebień.

Kocioł pod Rysami – kocioł polodowcowy leżący na poziomie ok. 1950–2300 m, utworzony u wylotu żlebu opadającego z wierzchołka Rysów na polską – północno-zachodnią stronę Tatr. Jest najwyższym piętrem Doliny Rybiego Potoku. Jego ograniczenie tworzą:od północy – Bula pod Rysami i górna część jej zachodniej grzędy; od północnego wschodu – zachodnia grzęda Niżnich Rysów; od wschodu – ścianki opadające z Niżnich Rysów i z grani łączącej je z Rysami; od południowego wschodu – Grzęda Rysów; od zachodu – piarżysto-trawiasta wypukłość.

Kocioł pod Zasłonistą Turnią – kocioł lodowcowy podchodzący pod główną grań Tatr Wysokich na obszarze Słowacji. Położony jest pomiędzy znajdującymi się w grani głównej Śnieżnymi Kopami a położoną na wschód od niej Zasłonistą Turnią. Kocioł otoczony jest przez grań główną, Zasłonistą Turnię i krótką boczną grań wysyłaną przez Śnieżne Kopy w stronę Doliny Kaczej. Do dolnej części Doliny Kaczej opada wysoką ścianą. Jest zawalony rumowiskiem głazów. Z racji wysokiego położenia i zacienienia śnieg zalega w kotle zwykle do późnego lata.

Kościelcowy Kocioł – duży kocioł lodowcowy na wschodnich zboczach masywu Kościelca w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się na wysokości około 1800-1900 m u podnóży północno-wschodniej ściany Zadniego Kościelca i wschodniej ściany Kościelca. Od wschodniej strony kocioł opada stromym progiem do Czarnego Stawu. Próg ten jest głęboko przecięty kamienisto-piarżystym żlebem, tak, że tworzy dwie oddzielne ściany. Żleb jest lawiniasty.

Kozi Kocioł – jeden z dwóch cyrków lodowcowych w najwyższym piętrze Doliny Młynickiej w słowackich Tatrach Wysokich. Drugim jest Capi Kocioł, oddzielone są od siebie krótką grzędą Szczyrbskiego Szczytu. Kozi Kocioł jest mniejszy i stanowi północno-wschodnią odnogę tej doliny. Znajduje się u podnóży Szczyrbskiego Szczytu, Młynickiej Przełęczy, Hlińskiej Turni, Basztowej Przełęczy, Capich Turni i Zadniej Baszty. Od południowej strony podcięty jest progiem skalnym, pod którym znajduje się Niżni Kozi Staw.

Dolinka Kozia – niewielka dolina znajdująca się w górnym piętrze Doliny Czarnej Gąsienicowej, między ścianami Zadniego Granatu, Czarnych Ścian i Koziego Wierchu, a powyżej kotła Zmarzłego Stawu]. Opada do niego średnio stromym progiem o wysokości około 150 m. Z otaczających ją ścian do Dolinki Koziej dwie wybitne wklęsłe formacje skalne: Rysa Zaruskiego i Żleb Kulczyńskiego

Dolinka Lodowa – górna, prawa odnoga Doliny Małej Zimnej Wody w słowackich Tatrach Wysokich. Jej nazwa pochodzi od tego, że latem długo zalega w niej śnieg i lód. Otaczają ją od północy i zachodu Lodowa Kopa, Lodowy Szczyt, Mały Lodowy Szczyt i Żółty Szczyt. Od Doliny Małej Zimnej Wody oddzielona jest niższą Lodową Granią z Pięciostawiańską Kopą. Górą dolinka podchodzi pod Lodową Przełęcz, w dół ciągnie się do Żółtej Ściany.

Małe Rycerowe – lewoboczne odgałęzienie Doliny Cichej w Liptowskich Kopach w słowackich Tatrach. Opada spod wierzchołka Wyżniej Magury Rycerowej, pomiędzy stokami Pośredniej Magury Rycerowej i Rycerowej Kopy w północnym kierunku do Doliny Cichej w okolice Liptowskiego Koszaru. Według badań Janiny Mastalerzówny i Mieczysława Klimaszewskiego z 1930 r. w czasie ostatniego zlodowacenia w górnej części Małego Rycerowego znajdował się niewielki lodowiec wypełzający na dno Doliny Cichej, która wówczas nie była zlodowacona. Dnem dolinki spływa Mały Rycerowy Potok uchodzący do Cichej Wody. Zimą Małym Rycerowym spadają lawiny.

Mały Złoty Ogród – taras na północnej ścianie Małego Kieżmarskiego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w dolnej części jego ściany opadającej do kotła lodowcowego Zielonego Stawu Kieżmarskiego, a dokładniej w środkowej części turni Złoty Strażnik i Złota Baszta. Skalista ściana poniżej Małego Złotego Ogrodu opada do piargów Srebrnego Ogródka i Ucha.

Młynarzowy Kocioł – kocioł w masywie Młynarza w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w Żlebie między Kopy na południowo-wschodnich stokach Młynarza opadających do Doliny Białej Wody i stanowi część tego żlebu.

Mylna Kotlinka – najwyższe piętro Doliny Zielonej Gąsienicowej w polskich Tatrach Wysokich. Jest to kocioł lodowcowy usytuowany poniżej Grani Kościelców i wschodniej grani Świnicy, tworzących jego wschodnie i południowe obramowanie. Od północnej strony opada do Zadniego Koła.

Nadspady – niewielka dolinka zawieszona znajdująca się około 150 m powyżej południowo-zachodniej części Kotła Morskiego Oka w polskich Tatrach Wysokich. Jest to kocioł lodowcowy o płaskim dnie. Od południowo-wschodniej strony ograniczenie Nadspadów tworzą podnóża Turni Zwornikowej, od południowo-zachodniej i zachodniej strony wznoszą się nad nią Mnichowe Baby i próg Doliny za Mnichem, od północno-zachodniej strony należące do Miedzianego stoki opadające z Mnichowej Płaśni. W kierunku wschodnim Nadspady opadają stromym progiem do Morskiego Oka. Pomiędzy Turnią Zwornikową a Mnichem opada do Nadspadów Mnichowy Żleb zasypujący je skalnym gruzowiskiem. Zagłębieniem pomiędzy Nadspadami a stokami Miedzianego spływa niewielki Mnichowy Potok, niżej zanikający w skalnym gruzowisku. Woda z tego potoku pojawia się znów niżej, wypływając na progu skalnym Nadspadów i tworząc wodospad Dwoista Siklawa spadający zaraz powyżej północno-zachodniego brzegu Morskiego Oka.

Dolina Piarżysta – górna część Doliny Ciemnosmreczyńskiej w słowackich Tatrach Wysokich, zajmująca dwa najwyższe jej piętra oddzielone od siebie progiem skalnym: trzecie z Wyżnim Ciemnosmreczyńskim Stawem i czwarte z bezwodnym kotłem lodowcowym. Również od niższego, drugiego piętra Dolina Piarżysta oddzielona jest progiem skalnym. Z trzech stron otoczona jest ścianami Cubryny, Koprowego Wierchu i bocznej grani od Cubryny do Koprowego Wierchu. Od leżącej po polskiej stronie Doliny Rybiego Potoku oddziela ją główna grań Tatr.

Dolina Pięciu Stawów Spiskich – dolina położona w słowackich Tatrach Wysokich, wznosząca się nad Doliną Małej Zimnej Wody i oddzielona od niej ścianą stawiarską.

Dolinka pod Kołem – mała dolinka w Tatrach Wysokich, stanowiąca górne piętro Doliny Pięciu Stawów Polskich, utworzona przez dwupoziomowy cyrk lodowcowy. Jej nazwa pochodzi od dużego upłazu zwanego Kołem znajdującego się u podnóży Świnicy.

Dolinka Pusta – niewielka boczna dolinka zawieszona będąca odnogą Doliny Pięciu Stawów Polskich w Tatrach Wysokich. Ma powierzchnię 0,4 km² i stanowi typowy kocioł polodowcowy.

Skoruszowy Kocioł – niewielki kocioł lodowcowy w masywie Młynarza w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w środkowej części Skoruszowego Żlebu pomiędzy podnóżami wschodniej i północno-wschodniej ściany Małego Młynarza i Jarząbkowym Gzbietem. Kocioł ma skaliste dno, a jego boczne ściany to średnio strome trawniki. Zazwyczaj przepływa przez niego woda.

Spadowy Kociołek – kocioł lodowcowy w Dolinie Białej Wody w Tatrach Słowackich. Znajduje się w Dolinie Spadowej i jest trzecim od dołu piętrem tej doliny. Posiada cechy typowe dla kotłów lodowcowych. Po jego orograficznie prawej stronie wznoszą się: Pośrednia Spadowa Przełączka, Ciężka Turniczka, Niżnia Spadowa Przełączka i Ciężka Turnia. Do niżej położonych piarżysk Doliny Spadowej opada progiem o wysokości około 50 m. Do górnej części kotła opadają dwa żlebki. Lewy, bardziej stromy i węższy opada z siodełka Ciężkiej Turniczki. W środkowej części rozdwaja się na dwa kominki. Prawy żlebek ma długość około 100 m, jest trawiasty i bardzo stromy. Wyżej przekształca się w depresję podchodzącą pod Pośrednią Spadową Przełączkę. Prawym żlebkiem i depresją prowadzi droga wspinaczkowa z Doliny Spadowej na tę przełączkę.

Srebrny Kocioł – niewielki kociołek na północnej ścianie Małego Kieżmarskiego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w dolnej części tej ściany, poniżej Niemieckiej Drabiny, około 30 m poniżej przełączki w Złotym Murze. Z przełączki tej do Srebrnego Kotła bardzo stromo opada szeroki żleb. Ze Srebrnego Kotła bardzo stromo do Srebrnego Ogródka opada Komin Stanisławskiego.

Srebrny Ogródek – niewielki kocioł w Zielonej Dolinie Kieżmarskiej w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w głęboko wciętej zatoce u podnóży masywu Małego Kieżmarskiego Szczytu. Jego obramowanie tworzą ściany Złotego Kopiniaczka, Złotego Kopiniaka i Złotego Strażnika. W ściany te wcina się Srebrny Komin i Komin Stanisławskiego. Zsypujące się z nich skały utworzyły w kotle spory piarg łączący się z piargiem Ucha.

Szpiglasowa Kotlinka – niewielka kotlina w polskich Tatrach Wysokich. Ciągnie się od północnych stoków Szpiglasowego Wierchu po północno-wschodnie stoki Niżnego Kostura. Jest to dawny kocioł lodowcowy. Kotlinę tę stopniowo wypełnia osypujący się z grani gruz skalny Czerwonego Piargu. Od północnej strony Szpiglasową Kotlinkę ogranicza piarżysto-trawiasty grzbiet opadający do Wielkiego Stawu Polskiego stromymi ściankami pociętymi żlebkami.

Świnicka Kotlinka – niewielka kotlina w górnej części Doliny Gąsienicowej w Tatrach. Znajduje się w zachodniej części tej doliny, pod Świnicką Przełęczą, pomiędzy północno-zachodnimi ścianami Świnicy i wschodnimi ścianami Pośredniej Turni. Położona jest na wysokości ok. 1870–2057 m n.p.m. Z góry spada do niej żleb spod Świnickiej Przełęczy. Kotlinka to dawny kocioł lodowcowy, zawalony rumowiskiem głazów. Jest bezwodna i silnie zacieniona przez potężne ściany gór. Bardzo długo zalega w niej śnieg. Życie roślinne jest słabe, głównie rosną tu porosty, miejscami kępy situ skuciny. Z górnej części dolinki można dojrzeć Zadni Staw Gąsienicowy. Nad kotlinką górują stroma i potężna ściana Świnicy oraz zachodnie ściany Kościelca.

Świstówka Roztocka – niewielka tatrzańska dolina zawieszona między dwiema graniami odchodzącymi od Opalonego Wierchu: Opalonem i granią zakończoną Świstową Czubą. Jest boczną odnogą Doliny Roztoki, zawieszoną nad nią na wysokości ok. 1700–1750 m n.p.m. i opada ku niej urwistą ścianą o wysokości ok. 200 m. Ściana ta w opinii Walerego Eljasza-Radzikowskiego jest „najbardziej spadzistą w całych Tatrach”. Dawniej szlak turystyczny prowadził tuż powyżej tego urwiska, po stromym zboczu, na którym zwykle do lata leżał płat zlodzonego śniegu. Zdarzyło się tutaj kilkanaście śmiertelnych wypadków obsunięcia się, np. w 1956 spadło z tej ściany 3 narciarzy; 2 mężczyzn poniosło śmierć, kobieta przeżyła. W 1958 szlak poprowadzono inną trasą, wyżej. Zdarza się, że z dawnej ścieżki korzystają jeszcze nieświadomi niebezpieczeństwa turyści. W sylwestra 1994 r. zginęła tutaj 23-letnia turystka niemiecka.

Świstówka Waksmundzka – boczne, orograficznie lewe odgałęzienie Doliny Waksmundzkiej w polskich Tatrach Wysokich. Jest to tzw. dolina wisząca położona na wysokości ok. 1750–1800 m n.p.m. Używana dawniej nazwa Zbójnicka Dolinka jest błędna. Pochodzi ona stąd, że przypadkowy góral zapytany przez kartografa, nie mogąc sobie przypomnieć nazwy, na poczekaniu ją wymyślił.

Dolinka Turkowa – mała dolinka położona na terenie Słowacji, w Tatrach Wysokich, na południowy zachód od Dolinki Garajowej. Jest bocznym, orograficznie prawym odgałęzieniem Doliny Koprowej.

Walentkowe Kamienne lub po prostu Kamienne (słow. – cyrk lodowcowy w górnej części Doliny Walentkowej w słowackich Tatrach Wysokich. Jego północno-wschodnie obramowanie tworzą zbocza Świnicy, wschodnie Walentkowa Grań, południowo-wschodnie boczny grzbiet Walentkowego Wierchu z Walentkową Kopą.

Wielicki Kocioł – najwyższe piętro Doliny Wielickiej w słowackich Tatrach. Jest to cyrk lodowcowy pod granią główną Tatr Wysokich. Z trzech stron otoczony jest przez takie szczyty i turnie jak: Litworowy Szczyt, Litworowy Zwornik, Wielicki Szczyt, Mały Wielicki Szczyt, Zmarzła Kopa, Gerlachowska Kopka. Wysokie położenie i zacienienie przez potężny masyw Gerlacha powodują, że bardzo długo zalega tutaj śnieg. W kotle znajdują się niewielkie stawki – Wielickie Oka. Nie prowadzi przez niego szlak turystyczny, ale kocioł jest dobrze widoczny z podejścia od Doliny Wielickiej na Polski Grzebień i Małą Wysoką.

Wielkie Rycerowe – lewoboczne odgałęzienie Doliny Wierchcichej w słowackich Tatrach. Jest to bardzo stroma dolina zawieszona w Liptowskich Kopach. Od południowej strony podchodzi pod szczyt Wielkiej Kopy Koprowej, Wyżni Rycerowy Zawracik i Wyżnią Magurę Rycerową, od wschodniej strony jej obramowanie stanowią Zadnia Rycerowa Kopa i Wielka Garajowa Kopa, od zachodniej Rycerowa Kopa.

Wyżni Czarnostawiański Kocioł – kocioł na północnej ścianie Wołowego Grzbietu w polskich Tatrach Wysokich. Jest typowym kotłem polodowcowym, od dołu poderwanym urwistym progiem lodowcowym. Śnieg zalega w nim długo. Prawe ograniczenie kotła tworzy północno-wschodnia grzęda Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. Nad kotłem tworzą ją mieszanina trawiastych zboczy, żlebków i stromych ścianek. Od zachodniej i północnej strony ograniczenie kotła tworzą ściany Wołowego Grzbietu na odcinku od Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego po Wołowe Rogi. Lewe ograniczenie tworzy Filar Wołowego Grzbietu. Pomiędzy jego dolną część a próg kotła wcina się Mały Wołowy Żleb.

Zadnie Rycerowe – lewoboczne odgałęzienie Doliny Wierchcichej w słowackich Tatrach. Jest to polodowcowy kocioł w Liptowskich Kopach pomiędzy stokami Zadniej Garajowej Kopy, Małej Garajowej Kopy, Wielkiej Garajowej Kopy i Zadniej Rycerowej Kopy. Powstał w czasie ostatniego tatrzańskiego zlodowacenia, które objęło tylko wyżej położone obszary Tatr. Rzeźbę lodowcową tych okolic w 1930 badali Janina Mastalerzówna i Mieczysław Klimaszewski. Według nich niewielkie lodowce powstające wówczas w górnych partiach Liptowskich Kop wypełzały na skraj głównego żłobu lodowcowego Doliny Cichej. Zadnie Rycerowe jest jednym z 11 takich lodowcowych kotłów w górnych partiach Doliny Cichej.

Złoty Kocioł – wysoko położony, piarżysty cyrk lodowcowy w północnych ścianach Małego Kieżmarskiego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Do późnego lata zwykle zalega w nim śnieg.

Kocioł Zmarzłego Stawu Gąsienicowego – kocioł lodowcowy w górnej części Doliny Gąsienicowej w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się w jej odnodze zwanej Doliną Czarną Gąsienicową, powyżej Kotła Czarnego Stawu. W typowy dla kotłów lodowcowych sposób z trzech stron otoczony jest mniej lub bardziej stromymi skalnymi ścianami. Jego obramowanie tworzą:od północno-zachodniej strony – Kościelcowa Grzęda od zachodniej strony – Grań Kościelców na odcinku od Zadniego Kościelca po Zawratową Turnię od południowej i wschodniej strony – wschodnia grań Świnicy od Zawratowej Turni przez Kozi Wierch po Zadni Granat od północno-wschodniej strony – południowo-zachodnia grzęda Zadniego Granatu

Zmarzły Kocioł – kocioł lodowcowy w Dolinie Ciężkiej w Tatrach Słowackich. Na jego dnie znajduje się Zmarzły Staw. Autorem nazwy kotła jest Władysław Cywiński.

Żelazna Kotlina – kotlina stanowiąca jedno z górnych pięter Doliny Złomisk w słowackiej części Tatr Wysokich. Żelazna Kotlina leży u podnóża grani głównej Tatr, jej dolny brzeg znajduje się na wysokości ok. 2075 m n.p.m. Do Żelaznej Kotliny nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne.

Żółty Kocioł – cyrk lodowcowy w dolinie Pańszczyca w polskich Tatrach Wysokich. Nazwę nadał mu Władysław Cywiński w 2013 r. Jest to suchy kocioł o dnie pokrytym głazami. Jego obramowanie od północy tworzy grzęda Małej Kopki, od południowego zachodu masyw Wierchu pod Fajki. Z Żółtej Przełęczy do Żółtego Kotła opada łatwy do przejścia żleb. Na jego dnie długo utrzymuje się śnieg.