Cappella Colleoni – kaplica i mauzoleum w Bergamo we Włoszech.

Kaplica Palatyńska – rzymskokatolicka kaplica w Pałacu Normanów w Palermo, pierwotnie prywatna kaplica urządzona dla króla Sycylii Rogera II.

Kaplica św. Mikołaja – kaplica prawosławna w San Remo na cmentarzu della Foce. Wzniesiona w latach 1906–1907, podlega obecnie parafii Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa w San Remo, pełniąc funkcję świątyni pomocniczej.
Kaplica Świętego Całunu – rzymskokatolicka kaplica w Turynie, zbudowana w latach 1667–1690 przez teatyńskiego zakonnika Guarino Guariniego dla przechowywania Świętego Całunu. Położona jest pomiędzy katedrą turyńską a Pałacem Królewskim.

San Vittore in ciel d’oro – kaplica św. Wiktora z Mediolanu, zlokalizowana przy Bazylice św. Ambrożego w Mediolanie.
Kaplica Scrovegnich, kaplica Arena – kaplica w Padwie we Włoszech, dekorowana malowidłami Giotta. Jest to pierwsze chronologicznie dzieło, którego autorstwo jest mu bezdyskusyjnie przypisywane i uważane równocześnie za jedno z jego najwybitniejszych osiągnięć.
Kaplica pałacu arcybiskupiego w Rawennie – kaplica w pałacu arcybiskupów Rawenny, zbudowana przez biskupa Piotra II, sprawującego swój urząd w latach 494–519. Wchodzi w skład zespołu Zabytki wczesnochrześcijańskie w Rawennie, który został w 1996 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest jedynym przykładem wczesnochrześcijańskiej kaplicy arcybiskupiej, która przetrwała w stanie nienaruszonym do dziś; jest również jedynym katolickim dziełem architektonicznym, wzniesionym w czasach panowania Teodoryka, kiedy dominującym kultem był arianizm.

Chiesa di San Lorenzo in Palatio ad Sancta Sanctorum – dawne oratorium papieskie znajdujące się w Pałacu Laterańskim do którego prowadzą Święte Schody. Papież Leon III ofiarował do oratorium wiele relikwii, które były zamknięte w skrzyni z napisem Sancta Sanctorum, stąd wzięła się nazwa oratorium. Szczególne miejsce zajmuje obraz uznawany za acheiropoietos. Według legendy zaczął go malować św. Łukasz a dokończyli aniołowie. W IV wieku został przeniesiony z Jerozolimy do Konstantynopola, a w czasach obrazoburców cudownie ocalał. Za czasów papieża Leona I przeniesiono go do Rzymu i został umieszczony w kościele na Lateranie. Na ścianie znajduje się napis „Non est in toto sanctior orbe locus”.