WBugier mrozowy, bugor, palsa, torfowisko palsa – rodzaj niewielkiego, kopulastego pagóra mrozowego, występującego na obszarach tundrowych. Wysokość sięga 2–10 metrów. Zbudowany jest z jądra mineralnego (mułowego), mineralno-lodowego lub lodowego, powstającego w wyniku zamarzania gruntu zimą i zasysania wody z niezamarzniętej warstwy gruntu oraz z pokrywy torfowej, izolującej jądro, co umożliwia długotrwałe, nieprzerwane istnienie bugra z soczewkami lodowymi również na terenach poza strefą zalegania wieloletniej zmarzliny.
WGleby poligonalne – gleby powstające w warunkach klimatu zimnego, przy rocznych sumach opadów w granicach 150-300 mm. Mają kształt wielokątów o średnicy kilku metrów, które przylegają do siebie na kształt plastrów miodu. Partie zewnętrzne wieloboków zawierają grubszą frakcję osadu. Geneza gleb poligonalnych, wiązana jest ze zmianą objętości przez zamarzający grunt. Z partii wybrzuszonych cięższe ziarna zsuwają się na zewnątrz. Na obrzeżach takich terenów występują mchy, porosty i nieliczne trawy, z których szczątków powstaje płytki poziom próchnicy. Gleby te występują na terenach arktycznych i górskich, natomiast w Polsce można je spotkać w Tatrach i Sudetach.
WGołoborze – rodzaj pokrywy stokowej lub wierzchowinowej (grzbietowej), składającej się z lekko redeponowanego rumoszu skalnego. Inaczej mówiąc – rumowiska skalne w górach. Gołoborze zbudowane jest wyłącznie z grubej frakcji, nie zawiera żwiru, piasku ani iłu.
WLawinisko – usypisko powstałe z bloków śniegu, lodu i in. o różnej wielkości i strukturze, powstające w wyniku zatrzymania lawiny na skutek zmiany nachylenia stoku, dotarcia na przeciwstok lub napotkanie przeszkody terenowej.
WPingo, bułgunniach, hydrolakkolit, kriolakkolit, lakkolit lodowy – pagórkowata forma ukształtowania powierzchni ziemi, charakterystyczna dla terenów wiecznej (wieloletniej) marzłoci. Jest to stożkowaty pagór lodowy o wys. do 80 m i średnicy do 400 m. Tworzy go soczewka lodu gruntowego, powstającego w wyniku zamarzania wody przenikającej ku górze z głębiej położonych warstw gruntu, pokryta grubą warstwą zamarzniętych osadów. Osady te sezonowo mogą rozmarzać, ale tylko w przypowierzchniowej części. Wyróżnia się dwa typy genetyczne pingo: typ Mackenzie (zamknięty) i typ wschodniogrenlandzki (otwarty).
WTermokras, kras termiczny, geliwytopiska – formy terenu podobne do krasowych, powstałe w obszarach wiecznej zmarzliny wskutek wytapiania lodu. Termokras występuje na obszarach wiecznej zmarzliny, m.in. Syberii, Alaski i północnej Kanady.
WWieczna lub wieloletnia zmarzlina, zwana też czasem wieczną marzłocią lub marzłocią trwałą lub zlodowaceniem podziemnym lub (ang.) permafrostem – zjawisko trwałego utrzymywania się części skorupy ziemskiej w temperaturze poniżej punktu zamarzania wody niezależnie od pory roku. Powstaje w warunkach suchego, zimnego klimatu. Obejmuje około 80% Alaski, większość północnej Kanady i 65% Syberii. Ciągła zmarzlina sięga aż do północnej Mongolii, punktowo występuje też w Górach Skandynawskich i na Grenlandii. Natomiast nieciągłe zmarzliny zajmują także większość Tybetu, są też znane z Alp. Wieczną zmarzlinę odkryto również w północno-wschodniej Polsce, w okolicy Suwałk na głębokości 357 metrów poniżej poziomu gruntu. Jest to pozostałość po zmarzlinie z okresu ostatniego zlodowacenia, która przetrwała dzięki specyficznym warunkom geologicznym, tak zwanej suwalskiej anomalii geotermiczno-hydrogeochemicznej.
WWyleżysko to miejsce, w którym długo zalega śnieg. Wyleżyska znajdują się głównie na północnych stokach wysokich gór, w miejscach, gdzie prawie nigdy nie dociera bezpośrednio słońce i gdzie zgromadzone są duże masy śniegu. Są to głębokie nisze skalne, rowy rozpadlinowe i górne odcinki żlebów, w których w czasie zimy gromadzą się duże ilości śniegu, głównie w wyniku nawiewania ze stoków południowych, a także z drobnych lawin. Miejsca takie znajdują się w niewielkich kotlinach, na dnie kotłów polodowcowych, w lawiniskach. Miąższość śniegu jest tu największa i wynosi pod koniec zimy do kilku metrów a śnieg zalega od kilku miesięcy do wielu lat.