WRepublika Nowogrodzka, Rzeczpospolita Nowogrodzka – średniowieczne państwo ruskie istniejące w latach 1136–1478, położone pomiędzy Morzem Bałtyckim a Syberią. Powstało na skutek usamodzielnienia się Księstwa Nowogrodzkiego w czasie rozbicia dzielnicowego Rusi. W państwie o ustroju feudalnym rozwinęła się z czasem specyficzna forma demokracji.
WBitwa na jeziorze Pejpus – starcie zbrojne, które miało miejsce 5 kwietnia 1242. Wojska nowogrodzkie dowodzone przez księcia Aleksandra Newskiego zadały klęskę armii zakonu krzyżackiego i połączonego z nimi zakonu kawalerów mieczowych pod wodzą księcia-biskupa Dorpatu Hermana I, zapobiegając tym samym niemieckiej ekspansji na wschód.
WBitwa nad Newą – starcie zbrojne, które miało miejsce 15 lipca 1240 pomiędzy szwedzką armią pod dowództwem (prawdopodobnie) Birgera Magnussona a wojskami nowogrodzkimi dowodzonymi przez księcia Aleksandra Newskiego.
WBitwa nad Szełonią – starcie zbrojne pomiędzy armiami Republiki Nowogrodzkiej i Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, które miało miejsce 14 lipca 1471 roku. W wyniku bitwy rozegranej nad rzeką Szełoń nowogrodzianie ponieśli dotkliwą klęskę. Przyczyniła się ona do utraty przez Nowogród Wielki całkowitej samodzielności i znaczenia politycznego, a w konsekwencji do inkorporacji państwa nowogrodzkiego w 1478 roku przez Iwana III.
WIgor Rurykowicz, właściwie Ingwar – władca Rusi Kijowskiej, według tradycji kronikarskiej syn protoplasty dynastii Rurykowiczów, księcia nowogrodzkiego Ruryka.
WOleg Mądry – książę zwierzchni Rusi w latach 879 – 912, następca i krewny Ruryka.
WPokój w Nöteborgu, także pokój w Pähkinäsaari – traktat zawarty w 12 sierpnia 1323 roku nad Newą w miejscowości Pähkinäsaari pomiędzy Szwecją a Księstwem Nowogrodu, ustalający granicę pomiędzy tymi dwoma państwami. Jego zawarcie miało zakończyć długoletnie walki, które toczyły się na ziemiach zamieszkanych przez ludność fińską. W wyniku podziału większa część Karelii znalazła się pod panowaniem Nowogrodu i potwierdziło się panowanie Szwecji na terenie południowej i zachodniej Finlandii oraz w okolicach Viipuri (Wyborga). Linia podziału biegła od Przesmyku Karelskiego przez Sawonię, Ostrobotnię i kończyła się na rzece Pyhäjoki, wpadającej do Zatoki Botnickiej. Na zachód od tej granicy ludność wyznawała religię katolicką, a na wschodzie zaczęło dominować prawosławie.
WRuryk – według tradycji kronikarskiej, przywódca oddziału Waregów, który osiadł na zaproszenie zbuntowanej ludności przyszłego księstwa Nowogrodzkiego i został ich władcą około 862 roku. Uważany za założyciela państwa ruskiego i protoplastę rodu Rurykowiczów, dynastię panującą w różnych państwach ruskich, nieprzerwanie do śmierci cara Fiodora I.