WPark Narodowy Blue Lagoon – park narodowy położony w Zambii w Prowincji Centralnej, nad rzeką Kafue, około 100 kilometrów na wschód od Lusaki.
WPark Narodowy Dolnej Zambezi – park narodowy w południowo-wschodniej Zambii, w środkowym biegu rzeki Zambezi, naprzeciw położonego na jej drugim brzegu Parku Narodowego Mana Pools w Zimbabwe. Powierzchnia parku wynosi 4092 km².
WPark Narodowy Kafue – park narodowy w Zambii, w dorzeczu Kafue, w płn. części z terenami bagiennymi, założony w 1924 roku. Zajmuje powierzchnię 22400 km², co czyni go jednym z największych parków narodowych świata. Administracyjnie leży w obszarze trzech prowincji: Północno-Zachodniej, Centralnej i Południowej.
WPark Narodowy Isangano – park narodowy w Zambii, w Prowincji Północnej. Zajmuje powierzchnię 840 km². Przyznano mu status parku narodowego w 1972. Podupada ze względu na osadnictwo ludzkie i brak funduszy. Przyczynia się to do niewielkiej ilości zwierzyny. W lipcu 2007 podjęto kroki przeciwdziałające tym problemom.
WPark Narodowy Kasanka – park narodowy leżący w Zambii, w Prowincji Centralnej, w dystrykcie Serenje. Od roku 2001 jako ostoja ptaków klasyfikowany jest również obszar 39.000 ha, tożsamy z terenem parku.
WPark Narodowy Mweru Wantipa – park narodowy położony w północnej Zambii. Obejmuje jezioro i mokradła Mweru Wantipa oraz przyległe tereny na zachód od jeziora. Park podzielony jest na dwie części biegnącą zachodnim brzegiem jeziora drogą D817, prowadzącą do Kaputy. Utworzony został w 1972 roku, jako piąty w Zambii.
WPark Narodowy Sumbu – park narodowy położony w zambijskiej Prowincji Północnej, na północ od drogi D19.
WPark Narodowy West Lunga – park narodowy położony w Dystrykcie Mwinilunga w zambijskiej Prowincji Północno-Zachodniej, ok. 10 km na północ od drogi M8. Utworzony został w 1972 roku.
WWodospady Wiktorii – wodospady na rzece Zambezi, na granicy Zimbabwe i Zambii. Wodospady powstały wskutek wlewania się wody z rzeki do szczelin tektonicznych, które powstają w Afryce, rozrywając kontynent na dwie części. Przed przybyciem Europejczyków na te tereny zwane były Mosi-oa-Tunya, co w języku lokalnego plemienia Kololo oznacza Mgła, która grzmi.