W

Izabella Cywińska, właśc. Maria Izabella Cywińska-Michałowska – polska reżyser teatralna i filmowa, krytyk filmowy, w latach 1989–1991 minister kultury i sztuki, w latach 2008–2011 dyrektor artystyczna Teatru Ateneum w Warszawie.

W

Stefan Dybowski, ps. „Wojciech Bandos” – polski nauczyciel, polityczny działacz ruchu ludowego, poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), w latach 1947–1952 minister kultury i sztuki. Bibliofil, bibliograf, członek Towarzystwa Przyjaciół Książki.

W

Tadeusz Galiński – polski dziennikarz i polityk, w latach 1955–1956 prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1958–1964 minister kultury i sztuki, członek Komisji Prasowej KC PPR i Komisji Prasowej KC PZPR.

W

Władysław Kowalski ps. „Sałas”, „Bartłomiej Zarychta”, „Stanisławski” – polski publicysta i literat, działacz ruchu ludowego, marszałek Sejmu Ustawodawczego, minister kultury i sztuki (1945–1947), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I kadencji przewodniczący Rady Naczelnej Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w 1951 roku. Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

W

Aleksander Krawczuk – polski historyk starożytności i eseista, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1986–1989 minister kultury i sztuki, poseł na Sejm I i II kadencji.

W

Karol Kuryluk – polski dziennikarz i wydawca, założyciel i redaktor naczelny lwowskich „Sygnałów” (1933–1939) i „Odrodzenia” (1944–1948); społecznik i działacz kulturalny, minister kultury i sztuki (1956–1958) i ambasador PRL w Republice Austrii (1959–1964). Żonaty z Miriam Kohány (1917–2001), poetką, pisarką i tłumaczką, która w czasie wojny zmieniła nazwisko na Maria Grabowska, a po wojnie publikowała pod nazwiskiem Maria Kuryluk; ojciec Ewy Kuryluk, artystki i pisarki i Piotra Kuryluka.

W

Jan Mietkowski – polski dziennikarz i polityk, w 1978 minister kultury i sztuki.

W

Lucjan Motyka – polski działacz młodzieżowy i związkowy, polityk socjalistyczny, minister kultury i sztuki (1964–1971), ambasador PRL w Czechosłowacji (1971–1975), Bułgarii (1978–1980) i Szwajcarii (1980–1983), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV, V i VII kadencji.

W

Zygmunt Józef Najdowski – polski doktor nauk historycznych i polityk. Minister kultury i sztuki (1978–1980), poseł na Sejm PRL VII kadencji.

W

Wincenty Rzymowski, ps. „Jan Gromnicki”, „Andrzej Boruta”, „Balbo” – polski literat, dziennikarz i polityk, minister kultury i sztuki (1944–1945), minister spraw zagranicznych (1945–1947) oraz minister (1947–1950), poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy. Przywódca Stronnictwa Demokratycznego (1944–1949), następnie do śmierci honorowy prezes SD.

W

Włodzimierz Sokorski, ps. „Andrzej Sokora” – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego, pisarz, dziennikarz, publicysta, i polityk. Minister kultury i sztuki (1952–1956), przewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji (1956–1972), zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR; poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, IV, V i VI kadencji; prezes Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (1980–1983). Budowniczy Polski Ludowej.

W

Stanisław Wroński – polski historyk, działacz komunistyczny i państwowy, minister kultury i sztuki w latach 1971–1974, minister bez teki w 1974. Poseł na Sejm PRL V, VI, VII i VIII kadencji, członek Rady Państwa (1974–1985). Przewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w latach 1980–1987.

W

Edmund Zalewski – polski działacz spółdzielczy i polityk.