WJarosław Bogoria ze Skotnik, Jarosław Bogoria Skotnicki herbu Bogoria – arcybiskup gnieźnieński.
WBolesław I Chrobry (Wielki) – władca Polski z dynastii Piastów w latach 992-1025, książę Polski od 992 i pierwszy koronowany król Polski, w latach 1003–1004 także książę Czech jako Bolesław IV.
WBolesław Oleśnicki – 1309–1312 razem z braćmi nad całością ojcowizny, w latach 1312–1313 razem z bratem Konradem w Oleśnicy, Namysłowie, Gnieźnie i Kaliszu, 1313–1314 samodzielny książę gnieźnieński, od 1313 samodzielny książę oleśnicki.
WBolesław Pobożny – książę wielkopolski w latach 1239–1247, książę kaliski w latach 1247–1249, książę gnieźnieński w latach 1249–1250, w latach 1250–1253 usunięty, książę gnieźnieńsko-kaliski w latach 1253–1257, w całej Wielkopolsce w latach 1257–1273, od 1261 w Lądzie, książę regent na Mazowszu w latach 1262–1264, w Bydgoszczy w latach 1268–1273, w Inowrocławiu w latach 1271–1273, od 1273 książę gnieźnieńsko-kaliski.
WDobrawa, Dąbrówka, dawn. Dubrawka – księżniczka czeska z dynastii Przemyślidów, księżna polska, żona Mieszka I. Córka księcia czeskiego Bolesława I Srogiego i być może jego żony Biagoty. Matka Bolesława I Chrobrego i prawdopodobnie Sygrydy-Guhildy (Świętosławy).
WDobrogost z Nowego Dworu herbu Nałęcz – arcybiskup gnieźnieński w latach 1394-1401, biskup poznański w latach 1383-1394, dziekan kapituły krakowskiej w 1375 roku, kantor kapituły gnieźnieńskiej w 1373 roku, prepozyt krakowskiej kapituły kolegiackiej Św. Michała w 1373 roku, prepozyt kapituły krakowskiej w 1368 roku, kanonik kapituły krakowskiej w 1367 roku.
WJan Gruszczyński herbu Poraj – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski w latach 1464-1473, biskup krakowski w latach 1463-1464, biskup włocławski w latach 1451-1463, dziekan krakowski w 1449 roku, kanonik włocławski w 1448 roku, kanonik poznański w 1445 roku, kanonik gnieźnieński w 1444 roku, kustosz krakowski w 1443 roku, kanonik kapituły Św. Jerzego w 1442 roku, archidiakon Egeru w 1440 roku, pleban sieradzki i sekretarz królewski w 1442 roku, kanclerz wielki koronny.
WJakub ze Żnina – arcybiskup gnieźnieński.
WJan, Janik albo Janisław z rodu Gryfitów – arcybiskup gnieźnieński od 1149, a wcześniej biskup wrocławski od 1146 do 1149.
WJanusz – arcybiskup gnieźnieński od 1258.
WKazimierz II Sprawiedliwy – książę wiślicki w latach 1166–1173, książę sandomierski od 1173, od 1177 książę zwierzchni Polski, od 1186 książę mazowiecki i kujawski. Syn Bolesława III Krzywoustego z rodu Piastów. Przydomek Sprawiedliwy nie był mu współczesny, pojawił się w XVI wieku.
WMikołaj Kiczka herbu Kokot z Kik – szlachcic polski, archidiakon gnieźnieński, kanonik i wikariusz generalny, oraz administrator diecezji poznańskiej, doktor dekretów, a w 1422 roku główny pełnomocnik króla Władysława Jagiełły wraz z Władysławem Oporowskim do zadań prokuratorskich w toczącym się w Rzymie od 17 listopada 1421 roku procesie polsko-krzyżackim.
WMikołaj Kurowski herbu Szreniawa – arcybiskup gnieźnieński w latach 1402-1411, włocławski w latach 1399-1402, biskup poznański w latach 1395-1399, kanclerz koronny, prepozyt poznański w 1395 roku, kantor gnieźnieński w 1393 roku.
WAndrzej Łaskarz (Laskary) z Gosławic herbu Godziemba – biskup poznański, dyplomata, doktor praw, uczestnik soborów, reformator.
WMarcin (Martinus) – arcybiskup gnieźnieński na początku XII wieku.
WMieszko I – władca Polski z dynastii Piastów sprawujący władzę od ok. 960 roku. Ojciec Bolesława I Chrobrego, Świętosławy-Sygrydy, Mieszka, Lamberta i Świętopełka. Brat Czcibora. Po kądzieli dziadek Kanuta Wielkiego.
WMieszko II Lambert – król Polski w latach 1025–1031, książę Polski 1032–1034 z dynastii Piastów. Syn Bolesława Chrobrego, przejął władzę po śmierci ojca i prawdopodobnie wypędził z kraju swoich dwóch braci. Zorganizował dwa niszczycielskie najazdy na Saksonię w 1028 i 1030. Następnie prowadził wojny obronne przeciw Niemcom, Czechom i książętom Rusi Kijowskiej. Opuścił kraj w 1031 w wyniku kolejnej wyprawy Konrada II na ziemie polskie, oraz po ataku książąt ruskich Jarosława Mądrego i Mścisława, którzy pomogli na polskim tronie osadzić jego brata Bezpryma. Następnie uszedł do Czech, gdzie został uwięziony przez księcia Udalryka. Odzyskał władzę w 1032 jako książę jednej z trzech dzielnic. Zjednoczył państwo, ale nie udało mu się odtworzyć stabilnych struktur władzy. Za jego czasów od Polski odpadły nabytki terytorialne Bolesława Chrobrego: Milsko i Łużyce, Grody Czerwieńskie oraz Morawy. Był pierwszym władcą Polski umiejącym czytać i pisać. Znał język niemiecki, łacinę i grekę.
WMieszko III Stary (wielkopolski) – książę wielkopolski w latach 1138–1177/1179, 1182–1202, książę senior w latach 1173–1177, książę zwierzchni Polski 1198–1199, 1199–1202, we wschodniej Wielkopolsce z Gnieznem w latach 1173–1177/1179, 1182–1202, w księstwie kaliskim w latach 1173–1177/1179, 1182–1191, 1194–1202, w południowej Wielkopolsce w latach 1138–1177/1179, książę zwierzchni Pomorza Gdańskiego w latach 1173–1177/1179, 1198–1199, 1199–1202, książę krakowski w latach 1173–1177, 1191, 1198–1199, 1199–1202, książę kujawski w latach 1195–1198.
WPrzemysł I – książę wielkopolski w latach 1239-1247, , 1247-1249 w Poznaniu i Gnieźnie, 1249-1250 w Poznaniu i Kaliszu, 1250-1253 w całej Wielkopolsce, 1253-1257 w Poznaniu.
WRadzim (Radzym) Gaudenty – syn Sławnika, brat przyrodni św. Wojciecha, pierwszy arcybiskup gnieźnieński oraz metropolita na ziemiach polskich w ówczesnym państwie pierwszych Piastów. Za datę narodzin przyjmuje się okres między 960 a 970 rokiem. Rok śmierci nie jest ustalony – według różnych koncepcji historyków przyjmuje się kilka propozycji 1006, 1011, 1016, 1018, 1020, 1022.
WMikołaj Trąba herbu Trąby – arcybiskup gnieźnieński w latach 1412-1422, notariusz królewski od 1390 roku, podkanclerzy koronny 1403–1412, arcybiskup lwowski w latach 1410-1412, kanonik kapituły w Kruszwicy przed 1412 rokiem, kanonik kapituły w Kaliszu w 1410 roku, kanonik gnieźnieński w 1405 roku, kanonik krakowski w 1400 roku, kanonik sandomierski w 1399 roku, kanonik w Głuszynie w 1399 roku, kanonik kapituły Św. Floriana w 1403 roku, pierwszy prymas Polski od 1417.
WWładysław III Laskonogi – książę wielkopolski, w latach 1194–1202 w południowej Wielkopolsce, w latach 1202–1229 w Wielkopolsce, w latach 1202–1206, 1228–1229 książę krakowski, w 1206 oddał księstwo kaliskie Henrykowi I Brodatemu z linii śląskiej, 1206–1210 i 1218–1225 w Lubuszu, 1216–1217 tylko w Gnieźnie, choć według innych prawdopodobniejszych wersji oddał wtedy bratankowi tylko południowo-zachodnią Wielkopolskę.