WIgnacy Bohusz herbu Odyniec – sekretarz Generalności konfederacji barskiej, podwojewodzi wileński w latach 1763-1764, pisarz grodzki wileński w latach 1762-1763, surogator pisarza ziemskiego wileńskiego, miecznik wileński w latach 1752-1778, klucznik wileński w latach 1746/1748-1752, starosta dorsuniski, pisarz polityczny, prawnik.
WMikołaj Chabielski – polski szlachcic herbu Wieniawa z Chabielic w ziemi sieradzkiej.
WJerzy Stanisław Dzieduszycki herbu Sas – pisarz polityczny, koniuszy wielki koronny w latach 1704-1730, łowczy koronny w latach 1703-1704, starosta żydaczowski w latach 1694-1730, historyk, bibliofil i kolekcjoner.
WAndrzej Maksymilian Fredro z Pleszowic herbu Bończa, ps. „Błażej Lipowski” – kasztelan lwowski od 1654, starosta krośnieński, wojewoda podolski od 1676, senator, poseł, marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1652 roku, sekretarz królewski w 1650 roku, dworzanin królewski w 1652 roku, sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1668 roku. Polityk i filozof, fundator klasztoru i kościoła w Kalwarii Pacławskiej, projektodawca reform wojskowych, pisarz barokowy podejmujący tematykę polityczną, gospodarczą i wojskową, nazywany polskim Tacytem; moralista, pedagog, mówca, historyk.
WWawrzyniec Goślicki herbu Grzymała, znany także jako Laurentius Grimalius, Goslicius, Grimaldius – biskup poznański od 1601 roku, biskup przemyski od 1591 roku. biskup chełmski od 1590 roku, biskup kamieniecki od 1587 roku, kanclerz Księstwa Siedmiogrodzkiego za czasów Stefana Batorego, sekretarz królewski Zygmunta II Augusta, opat mogilski, kantor płocki w 1578 roku, dziekan kielecki, kanonik krakowski i sandomierski w 1577 roku, kanonik płockiej kapituły katedralnej, pisarz polityczny i mówca.
WŁukasz Górnicki herbu Ogończyk – polski humanista renesansowy, poeta, pisarz polityczny, tłumacz, sekretarz królewski Zygmunta Augusta (1559) i jego bibliotekarz, starosta niegrodowy tykociński (1571), starosta wasilkowski (1576), prebendarz dóbr duchownych, wójt wasilkowski.
WJan Iwicki de Iwiczna herbu Kuszaba vel Paprzyca, ur. ok. 1550 w Iwicznie, zm. 3 grudnia 1598 roku w Ołomuńcu – teolog, prawnik, pisarz polityczny doby odrodzenia, zwolennik kontrreformacji. Syn Stanisława Iwickiego z Iwiczny.
WJan Stanisław Jabłonowski herbu Prus III – chorąży wielki koronny od 1687, wojewoda wołyński od 1693, wojewoda ruski od 1697, kanclerz wielki koronny w latach 1706–1709, starosta mościcki, pisarz polityczny i poeta, kawaler (hiszpańskiego) orderu Złotego Runa.
WStanisław Karnkowski herbu Junosza – biskup kujawski od 1567, arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski od 1581, sekretarz wielki koronny od 1563 roku, sekretarz królewski, pisarz polityczny i religijny, mówca.
WHugo Stumberg Kołłątaj herbu Kotwica, inna forma nazwiska: Kołłontay, ps. i krypt.: Anonim; Jeden Obywatel; H. K.; X. H. K.(?) – polski polityk, mąż stanu, publicysta oświeceniowy, pisarz polityczny, katolicki prezbiter, kanonik, satyryk, poeta, geograf, historyk. W latach 1782–1786 rektor Szkoły Głównej Koronnej, referendarz wielki litewski od 1786, podkanclerzy koronny od 1791, radca wydziału skarbu Rady Najwyższej Narodowej w 1794. Jeden z twórców Konstytucji 3 maja.
WHieronim Franciszek Konarski herbu Gryf, imię zakonne: Stanisław od świętego Wawrzyńca, ps. i krypt.: Anonym Polonus; J. W. A. J. K. W. K. B. O.; Nobilis Polonus, Iurium Patriorum peroptime gnarus; Pewien Ziemianin; Prywatnie rezydujący w Gdańsku; S. K. S. P.; Stanislaus a S. Laurentio Scholarum Piarum; Stanislaus Hieronymus a S. Laurentio Scholarum Piarum; X. Stanisław a S. Laurentio Scholarum Piarum – dramatopisarz, poeta, tłumacz, edytor, pedagog, publicysta, reformator szkolnictwa i założyciel Collegium Nobilium w roku 1740, pijar, nazywany patriarchą polskich pijarów, nauczyciel domowy.
WFeliks (Szczęsny) Kryski z Drobina herbu Prawdzic – kanclerz wielki koronny (1613-1618), podkanclerzy koronny od 1609 roku do 1613, referendarz wielki koronny od 1606 roku, marszałek sejmu zwyczajnego w Krakowie w 1603 roku, starosta kruszwicki, kowalski, przedecki, starosta zakroczymski od 1609 roku, pisarz i mówca polityczny. W roku 1610 otrzymał nominację na urząd kasztelana zakroczymskiego.
WZofia z Krasińskich Lubomirska – wdowa 1.v. po Janie Tarle, 2.v. księżna kasztelanowa krakowska, ziemianka, aktywna w Konfederacjach radomskiej i barskiej administratorka swoich dóbr, filantropka oraz opiekunka swej bratanicy, Franciszki Wettyn, królewiczowej.
WAndrzej Frycz Modrzewski, właśc. Andrzej Piotr Modrzewski herbu Jastrzębiec – polski pisarz polityczny okresu renesansu, sekretarz królewski.
WŁukasz Opaliński herbu Łodzia, łacińska forma nazwiska: Luca Opalinius, pseud. anagramiczny: Paulus Naeocelius, – marszałek nadworny koronny, starosta pobiedziski, marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie (1638), podkomorzy kaliski (1638-1640), podkomorzy poznański, starosta hrubieszowski, poeta, satyryk, pisarz polityczny i teoretyk literatury.
WJan Ostroróg herbu Nałęcz – wojewoda poznański w 1501 roku, kasztelan poznański w latach 1474–1500, poborca podatków Wielkopolski w 1487 roku, rektor ultramontanów Uniwersytetu Bolońskiego w latach 1458–1459, doradca królów Kazimierza Jagiellończyka i Jana Olbrachta, twórca i publicysta polityczny, autor dzieła Memoriał o urządzeniu Rzeczypospolitej.
WStanisław Poniatowski – kasztelan krakowski w 1752 roku, wojewoda mazowiecki w 1731 roku, regimentarz generalny wojska koronnego w latach 1729–1733, generał-lejtnant wojsk koronnych w 1724 roku, pułkownik-komendant regimentu gwardii pieszej w latach 1724–1729, podstoli wielki litewski, podskarbi wielki litewski w 1722 roku, generał szwedzki od 1708 roku, starosta przemyski w latach 1752–1756.
WSeweryn Rzewuski herbu Krzywda, krypt.: S. R. S. D. G. M. W. K. I. K. Mci; S. R. S. D. GM. Poseł Podolski Współwięzień, – hetman polny koronny, generał major wojsk koronnych w 1760 roku, jeden z przywódców konfederacji targowickiej, członek Komisji Wojskowej Obojga Narodów w 1792 roku, starosta doliński, kowelski i stuleński, pisarz polityczny, mówca, poeta, dramatopisarz.
WWacław Piotr Rzewuski herbu Krzywda, allonimy i krypt.: J. R. S. D. G. L. W. K.; Józef Rzewuski starosta drohobycki, generał lejtnant wojsk koronnych; Pewien kompacjent; S. R. S. C. R. P. W. K. JKMci; Stanisław Rzewuski; W. R. W. K. H. P. K., – kasztelan krakowski w latach 1778-1779, hetman wielki koronny w latach 1773-1774, wojewoda krakowski w latach 1762-1778, hetman polny koronny w 1752 roku, wojewoda podolski w 1736 roku, pisarz polny koronny, starosta kowelski, bohusławski, romanowski w 1724 roku, drohobycki w 1728 roku, kruszwicki w 1730 roku, wójt drohobycki w 1771 roku, starosta nowosielski i stuleński w 1771 roku, starosta łanowiecki w 1771 roku, marszałek sejmu nadzwyczajnego pacyfikacyjnego w Warszawie w 1736, prezes Komisji Wojskowej Koronnej, poeta, dramatopisarz, pisarz polityczny, teoretyk poezji i wymowy, mecenas sztuki, bibliofil i kolekcjoner.
WKrzysztof Michał Sapieha – pisarz wielki litewski.
WPiotr Skarga herbu Pawęża, SJ, inna forma nazwiska: Piotr Powęski, mylnie: Pawęski – polski jezuita, teolog, pisarz i kaznodzieja, czołowy polski przedstawiciel kontrreformacji, kaznodzieja nadworny Zygmunta III Wazy, rektor Kolegium Jezuitów w Wilnie, pierwszy rektor Uniwersytetu Wileńskiego. Sługa Boży, proboszcz kapituły katedralnej lwowskiej w 1564 roku, kanclerz kapituły katedralnej lwowskiej. Autor Żywotów świętych i Kazań sejmowych.
WJan Dymitr Solikowski herbu Bończa, inne formy nazwiska: Solicovius, Sulicovius, krypt.: J. S. S. K. – arcybiskup lwowski w latach 1583–1603, sekretarz królewski, legat papieża Klemensa VIII, dyplomata, pisarz polityczny i poeta, publicysta, polemista religijny, kanonik włocławski, sandomierski i łęczycki.
WSzymon Starowolski, inna forma nazwiska Starovolscius – polihistor, preceptor w domach magnackich I Rzeczypospolitej, ksiądz katolicki, kantor tarnowski, kanonik krakowski, polski historyk i pisarz polityczny epoki baroku, kaznodzieja.
WStanisław Antoni Szczuka herbu Grabie, pseud.: Candidus Veronensis, Szczerota Prawdzicki, – podkanclerzy litewski w 1699 roku, referendarz koronny w 1688 roku, regent kancelarii większej koronnej w latach 1684–1688, cześnik wiski w 1682 roku, sekretarz jego Królewskiej Mości w 1675 roku, starosta lubelski w latach 1687–1710, pisarz polityczny.
WAndrzej Wolan – polsko-litewski pisarz, tłumacz, publicysta, polemista i teolog protestancki epoki renesansu, przywódca kalwinów litewskich, sekretarz królewski. W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego. Przeciwnik katolickiej transsubstancjacji.