WWładysław Henryk Franciszek Abraham – polski prawnik i uczony, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie.
WMaurycy Mojżesz Allerhand – polski prawnik, cywilista, adwokat, profesor Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.
WStanisław Bukowiecki – adwokat, ekonomista, publicysta, działacz polityczny i społeczny, współzałożyciel Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, minister sprawiedliwości w latach 1917–1918, prezes Prokuratorii Generalnej RP w latach 1919–1939, współzałożyciel Związku „Wolność i Lud” w okresie okupacji niemieckiej, wolnomularz.
WStanisław Henryk Car – polski prawnik, polityk, wiceminister, a następnie minister sprawiedliwości. W latach 1930–1935 wicemarszałek Sejmu III kadencji, następnie marszałek Sejmu IV kadencji (1935–1938), wolnomularz. Szef Kancelarii Cywilnej Naczelnika Państwa i Prezydenta RP w latach 1918–1923 oraz w roku 1926.
WAdam Chełmoński – polski prawnik, adwokat i radca prawny, poseł na Sejm RP, wiceminister sprawiedliwości, profesor prawa administracyjnego i gospodarczego, wykładowca Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, Uniwersytetu Wrocławskiego i Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu, działacz organizacji zawodowych.
WLudwik Zachariasz Cichowicz – polski prawnik, adwokat, notariusz.
WJarogniew Mikołaj Drwęski herbu Gozdawa – polski prawnik, działacz narodowy i społeczny w Wielkopolsce. Prezydent Poznania.
WHenryk Ettinger – polski adwokat żydowskiego pochodzenia, ojciec Mieczysława Ettingera.
WFranciszek Ksawery Fierich – prawnik polski, specjalista postępowania cywilnego, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
WStanisław Aleksander Gołąb – polski prawnik, cywilista, profesor nauk prawnych (1921), od 1919 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
WAntoni Górski, herbu Bożawola – polski prawnik i ekonomista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, polityk konserwatywny, poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego i austriackiej Rady Państwa, członek delegacji polskiej na konferencję paryską w 1919., członek Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej Polskiej.
WBronisław Hełczyński – polski prawnik, profesor na Wydziale Prawa UJ, działacz społeczny i państwowy, m.in. szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta Ignacego Mościckiego i prezes Najwyższego Trybunału Administracyjnego, założyciel zrzeszeń ponadpartyjnych w dziedzinie oświaty i kultury narodowej, m.in. członek założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, członek władz Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich.
WJanusz Jamontt – polski prawnik-karnista, sędzia Sądu Najwyższego.
WWładysław Leopold Jaworski – prawnik polski, polityk konserwatywny, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek PAU, członek Wydziału Stronnictwa Prawicy Narodowej w 1910 roku, wiceprezes sekcji zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego w 1914 roku.
WHenryk Konic – polski adwokat, publicysta, polityk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
WIgnacy Koschembahr-Łyskowski – polski prawnik cywilista, romanista, członek Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej, profesor doktor habilitowany, rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1923–1924).
WEdmund Karol Krzymuski – polski prawnik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego od 1888, członek Akademii Umiejętności od 1904. Od 22 sierpnia 1919 członek Komisji Kodyfikacyjnej, w której pełnił funkcję wiceprezesa wydziału karnego. Referent projektu kodeksu postępowania karnego, autor przepisów karnych prawa autorskiego. Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1903-1904.
WRoman Longchamps de Bérier – polski prawnik cywilista, członek Komisji Kodyfikacyjnej RP, ostatni rektor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
WKarol Lutostański h. Ślepowron – polski prawnik, specjalista prawa rodzinnego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, adwokat, członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
WJuliusz Makarewicz – polski prawnik, wieloletni profesor prawa karnego Uniwersytetu Lwowskiego, w latach 1925–1935 senator RP. Główny autor kodyfikacji polskiego prawa karnego, Kodeksu karnego z 1932, określanego w doktrynie jako „kodeks Makarewicza”.
WWacław Wincenty Makowski – polski prawnik i polityk, marszałek Sejmu, wicemarszałek Sejmu, wicemarszałek Senatu, wolnomularz, członek Zarządu Głównego Partii Pracy w 1930 roku.
WWiktoryn Mańkowski – polski prawnik, adwokat, sędzia, kodyfikator prawa.
WZygmunt Stanisław Marek – polski polityk socjalistyczny, adwokat. Od 1911 do 1918 poseł do Izby Posłów Reichsratu Przedlitawii. W okresie II RP poseł na Sejm do 1919 do 1930, zaś w okresie 1928–1930 wicemarszałek Sejmu. Kandydat PPS na prezydenta w 1926, radny Krakowa.
WWalenty Piotr Miklaszewski herbu Ostoja – profesor Szkoły Głównej Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego, czołowy przedstawiciel klasycznej szkoły prawa karnego. Działacz penitencjarno-społeczny, reformator systemu wychowawczo-poprawczego dla nieletnich przestępców, organizator kształcenia prawnego. Jeden z założycieli i wieloletni kierownik prac redakcyjnych „Gazety Sądowej Warszawskiej”.
WAleksander Mogilnicki – łódzki prawnik, poeta, wykładowca uczelni, teoretyk i praktyk prawa, Prezes Izby Karnej Sądu Najwyższego w latach 1924–1929, zasłużony w dziedzinie pedagogiki specjalnej zajmującej się dzieckiem przestępczym.
WJan Władysław Mrozowski – polski prawnik.
WFranciszek Nowodworski – adwokat, sędzia, pierwszy prezes Sądu Najwyższego i prezes Trybunału Stanu w latach 1922–1924, polityk, publicysta i działacz społeczny.
WAlfons Józef Ignacy Parczewski herbu Nałęcz, pseudonim „Niklot” – polski prawnik, historyk, etnograf, regionalista, działacz społeczno-polityczny i narodowy, członek Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, współwłaściciel „Kaliszanina”, założyciel „Nowin Szląskich” (1884) i „Gazety Ludowej” (1896), profesor Uniwersytetu Warszawskiego, profesor i rektor (1922–1924) Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, członek Polskiej Akademii Umiejętności, prezes Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie (1927–1933); lingwista, bibliofil.
WLeon Petrażycki – polski prawnik, filozof, socjolog prawa, etyk i logik działający w Rosji; twórca psychospołecznej teorii prawa.
WBolesław Norbert Pohorecki – polski prawnik, specjalista prawa cywilnego, prezes Izby Cywilnej Sądu Najwyższego II RP, ofiara zbrodni katyńskiej.
WEmil Stanisław Rappaport – polski prawnik pochodzenia żydowskiego, specjalista prawa karnego, do roku 1939 profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej, od roku 1948 profesor zwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego.
WZygmunt Seyda – polski prawnik, działacz narodowy, publicysta, poseł do sejmu pruskiego i Sejmu II RP, związany z endecją.
WJózef Skąpski – polski prawnik, syndyk Polskiej Akademii Umiejętnosci w latach 1917–1950, adwokat. Ojciec profesora Józefa Skąpskiego.
WKamil Stefko – polski prawnik, specjalista prawa procesowego cywilnego, profesor prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i Wyższej Szkoły Handlowej we Wrocławiu, członek Komisji Kodyfikacyjnej II RP.
WJózef Felicjan Sułkowski, polski prawnik, cywilista i specjalista prawa handlowego, profesor Uniwersytetu Poznańskiego i The Catholic University of America w Waszyngtonie.
WErnest Till – polski prawnik, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności.
WJan Wasilkowski – polski prawnik, polityk, oficer rezerwy Wojska Polskiego, członek Komitetu Centralnego PZPR (1959–1969), rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1949–1952), następnie pierwszy prezes Sądu Najwyższego (1956–1967) i poseł na Sejm PRL III, IV i V kadencji (1961–1972), członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Budowniczy Polski Ludowej.
WEugeniusz Włodzimierz Waśkowski – polski prawnik, profesor uniwersytetu w Odessie i Uniwersytetu Wileńskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności, członek Komisji Kodyfikacyjnej RP.
WStanisław Wróblewski – polski działacz państwowy, prawnik, specjalista prawa rzymskiego, prezes Polskiej Akademii Umiejętności, w latach 1935–1938 senator II RP IV kadencji.
WFryderyk Zoll, młodszy – polski prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności.