WMieczysław Brahmer – polski romanista, znawca literatury włoskiej, francuskiej i polskiej oraz teatru, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
WPaweł Ksawery Brzostowski herbu Strzemię, ps. i krypt.: Jeden domowy przyjaciel; P. X. B. R. W. X. L. K. O. P. – polski duchowny rzymskokatolicki, pisarz wielki litewski w 1762 roku, duchowny referendarz wielki litewski w latach 1774-1787, kanonik wileński w latach 1755-1773, publicysta i tłumacz.
WStanisław Leopold Brzozowski, pseud. Adam Czepiel – polski filozof, pisarz, publicysta i krytyk teatralny i literacki epoki Młodej Polski. Zwolennik materializmu historycznego, który wprowadził marksizm do myśli polskiej. Twórca „filozofii pracy”. Znany głównie jako autor Legendy Młodej Polski oraz „pierwszej polskiej powieści intelektualnej” pt. Płomienie.
WZofia Ernstowa z domu Kostanecka – polska tłumaczka literatury włoskiej.
WKarol Rafał Estreicher – polski historyk sztuki, encyklopedysta, prozaik, autor licznych publikacji, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1951–1976 dyrektor Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był zaangażowany w rewindykację polskich dzieł sztuki zagrabionych w czasie II wojny światowej.
WBożena Fabiani – polska historyczka.
WFelicjan Medard Faleński – polski poeta, dramatopisarz, prozaik, tłumacz, uważany za przedstawiciela parnasizmu.
WJerzy Tadeusz Ficowski – polski poeta, eseista, autor tekstów piosenek, prozaik, tłumacz, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, znawca folkloru żydowskiego i cygańskiego.
WWojciech Gerson – polski malarz, pejzażysta, przedstawiciel realizmu, historyk sztuki, tłumacz i pedagog, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1896 roku.
WWiktor Teofil Gomulicki, pseudonim „Fantazy” – polski poeta, powieściopisarz, eseista, badacz historii Warszawy, kolekcjoner. Jeden z najważniejszych twórców polskiego pozytywizmu.
WŁukasz Górnicki herbu Ogończyk – polski humanista renesansowy, poeta, pisarz polityczny, tłumacz, sekretarz królewski Zygmunta Augusta (1559) i jego bibliotekarz, starosta niegrodowy tykociński (1571), starosta wasilkowski (1576), prebendarz dóbr duchownych, wójt wasilkowski.
WSebastian Grabowiecki OCist herbu Grzymała – poeta późnorenesansowy zaliczany do grupy "polskich poetów metafizycznych", jeden z czołowych prekursorów baroku, petrarkista, sekretarz królewski Stefana Batorego.
WIgnacy Hołowiński – polski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita mohylewski w latach 1851-1855, profesor Uniwersytetu Kijowskiego, potem Akademii Duchownej w Petersburgu, apologeta i patrolog, pisarz i tłumacz.
WJerzy Mikołaj Hylzen herbu Hilzen, inne formy nazwiska: Hilzen, Hülsen, Hylsen, pseud. i krypt.: Pewien Biskup i Senator; X. J. H. B. S., – biskup smoleński w latach 1745-1763, duchowny pisarz wielki litewski od roku 1740, autor, tłumacz i wydawca pism religijnych.
WZofia Jachimecka, z d. Godzicka – polska tłumaczka z języka francuskiego i włoskiego, m.in. sztuk Carla Goldoniego i Luigiego Pirandella oraz Pinokia Carla Collodiego.
WPlacyd Jankowski – polski duchowny unicki, a następnie prawosławny, pisarz.
WJan Nepomucen Jaśkowski h. Jasieńczyk – pisarz, poeta, autor tekstów do niektórych pieśni Moniuszki.
WJerzy Jędrzejewicz — polski pisarz i tłumacz, autor książek biograficznych, autor „Nocy ukraińskich albo rodowodu Geniusza. Rzecz o Tarasie Szewczence”, eseista, literaturoznawca, członek kolegium redakcyjnego miesięcznika Ziemia Kielecka.
WEugeniusz Kabatc – polski prozaik oraz tłumacz literatury radzieckiej i włoskiej.
WLudwik Kamiński krypt.: L. K., – polski tłumacz i poeta.
WWojciech Karpiński – polski pisarz, historyk sztuki, historyk idei, krytyk literacki, tłumacz.
WJan Kasprowicz – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i tłumacz.
WJerzy Kierst właściwe imię Zygmunt - prozaik i poeta, krytyk teatralny, tłumacz, przed wojną nauczyciel, w czasie niemieckiej okupacji czynny w tajnym nauczaniu oraz w podziemnym Teatrze Rapsodycznym, po wojnie wykładowca w warszawskich szkołach teatralnych, redaktor i reżyser w radiu i telewizji, publikował utwory dla dzieci, twórczość dla dorosłych, jako niezgodną z cenzurą polityczną, odkładając do szuflady. Człowiek wielkiej kultury i prawości. Pomimo ciężkiej sytuacji materialnej i choroby konsekwentnie odmawiał współpracy z mediami w stanie wojennym, jak i po nim. Swoje zbiory sztuki przekazał Zamkowi Królewskiemu. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim.
WPiotr Kochanowski herbu Korwin – polski poeta, tłumacz, sekretarz królewski od 1602, kawaler maltański.
WMaria Stanisława Konopnicka z domu Wasiłowska, krypt. i ps. „M. K.”, „K.”, „Ko-mar”, „Jan Sawa”, „Marko”, „Jan Waręż”, „Humanus”, „Ursus”, „Mruczysław Pazurek” – polska poetka i nowelistka okresu realizmu, krytyczka literacka, publicystka i tłumaczka. Jedna z najwybitniejszych polskich pisarek w historii.
WJulian Korsak – polski poeta i tłumacz, przedstawiciel romantyzmu krajowego.
WWilhelmina Zyndram-Kościałkowska – polska pisarka pozytywistyczna i tłumaczka.
WJalu Kurek, ps. „mafarka”, Jan Skowron – polski poeta i prozaik, przedstawiciel tzw. Awangardy Krakowskiej. Laureat Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury za powieść społeczno-obyczajową z życia ówczesnej wsi małopolskiej Grypa szaleje w Naprawie (1934).
WJózef Lipiński, krypt.: J. L.; J. L. R. D. E.; X., – polski działacz oświatowy, pedagog, powieściopisarz, poeta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny. Współpracownik Stanisława Kostki Potockiego, wolnomularz.
WJerzy Sebastian Lubomirski hrabia na Nowym Wiśniczu i Jarosławiu herbu Szreniawa bez Krzyża – hetman polny koronny od 1657 roku, marszałek wielki koronny od 1650 roku, marszałek nadworny koronny w 1650 roku, marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1643 roku, wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1641 i 1645 roku, starosta perejasławski w latach 1660–1667, kazimierski w latach 1656–1667, olsztyński w latach 1654–1667, przemyski w 1652 roku, starosta krakowski w latach 1646–1664, starosta chmielnicki w latach 1645–1665, sądecki w latach 1637–1646, grybowski w latach 1636–1663, lipnicki w latach 1622–1663, dobczycki w latach 1622–1649, starosta niżyński w 1652 roku.
WTomasz Łubieński, ps. Borygo Jańczak, KT, Stanisław Jańczak, T.F., TK – polski prozaik, dramaturg, eseista i tłumacz literatury pięknej, redaktor naczelny miesięcznika „Nowe Książki”, taternik i alpinista.
WMarcin Paweł Masny – polski publicysta, tłumacz i poeta, doktor nauk humanistycznych.
WAdam Bernard Mickiewicz – polski poeta, działacz polityczny, publicysta, tłumacz, filozof, działacz religijny, mistyk, organizator i dowódca wojskowy, nauczyciel akademicki.
WWładysław Minkiewicz ps. Iwanowski, Rudzki – tłumacz literatury francuskiej i włoskiej, powstaniec warszawski.
WKalikst Morawski – polski romanista, badacz w szczególności literatury francuskiej, włoskiej i hiszpańskiej. Profesor UAM.
WJan Andrzej Morsztyn herbu Leliwa – polityk, poeta, podskarbi wielki koronny w latach 1668–1683, świecki referendarz koronny w latach 1658–1668, stolnik sandomierski w latach 1647–1658, sekretarz królewski w 1656 roku, starosta tucholski w latach 1667–1669 i 1673–1681, warcki od 1661 roku, tymbarski w 1658 roku, kowalski w latach 1658–1672, zawichojski od 1656 roku, ambasador Rzeczypospolitej w Królestwie Francji w 1679 roku.
WBronisława Neufeld, także Bronisława Neufeldówna – polska dziennikarka, publicystka, pisarka, dramaturg i tłumaczka literatury.
WMichał Kazimierz Ogiński, książę herbu Oginiec – generał lejtnant, hetman wielki litewski 1768 – 1793, wojewoda wileński od 1764, pisarz polny litewski od 1748, cześnik wielki litewski od 1744, konsyliarz Rady Nieustającej, starosta ryczywolski w 1771 roku; kompozytor, pisarz, poeta i dramaturg, kuzyn Andrzeja Ignacego, który był ojcem kompozytora Michała Kleofasa Ogińskiego.
WHanna Ożogowska – polska prozaiczka, poetka i tłumaczka literatury rosyjskiej, niemieckiej i włoskiej.
WMaria Paruszewska – poetka, działaczka kulturalna.
WPaweł z Łęczycy – bernardyn, gwardian, kustosz, definitor, egzorcysta, tłumacz.
WEliza Piotrowska – polska autorka i ilustratorka książek dla dzieci, poetka, tłumacz języka włoskiego i krytyk sztuki.
WKarolina Dafne Porcari – polsko-włoska aktorka.
WEdward Franciszek Porębowicz – polski romanista, poeta, tłumacz, badacz literacki.
WZenon Franciszek Przesmycki ps. „Miriam”, „Jan Żagiel” – polski poeta i tłumacz, przedstawiciel parnasizmu, krytyk literacki i artystyczny okresu Młodej Polski, odkrywca i wydawca twórczości Cypriana Kamila Norwida.
WJózef Ruffer – polski malarz, poeta liryczny.
WWincenty Rzymowski, ps. „Jan Gromnicki”, „Andrzej Boruta”, „Balbo” – polski literat, dziennikarz i polityk, minister kultury i sztuki (1944–1945), minister spraw zagranicznych (1945–1947) oraz minister (1947–1950), poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy. Przywódca Stronnictwa Demokratycznego (1944–1949), następnie do śmierci honorowy prezes SD.
WLucjan Hipolit Siemieński – polski poeta, pisarz, publicysta, krytyk literacki, tłumacz, uczestnik powstania listopadowego; w latach 1849–1850 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Akademii Umiejętności (1873); przetłumaczył m.in. Odyseję Homera (1873).
WEuzebiusz Tomasz Słowacki herbu Leliwa, krypt. E. S. – polski teoretyk i historyk literatury, tłumacz, dramatopisarz, poeta i pedagog; ojciec Juliusza Słowackiego.
WLeopold Henryk Staff – polski poeta, tłumacz i eseista. Jeden z najwybitniejszych twórców literatury XX wieku, kojarzony głównie jako przedstawiciel współczesnego klasycyzmu; prekursor poezji codzienności, związany także z franciszkanizmem i parnasizmem. Zaliczany do czołowych poetów młodopolskich, w okresie międzywojennym stał się duchowym przywódcą skamandrytów. Już za życia nazywany „pomnikiem polskiej poezji”, postrzegany jako wzór klasyka i artysty-mędrca. W roku 1950 nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
WWincenty Aleksander Ambroży Stroka, pseudonimy: W.S.; W.Str.; Wi.St; Win.Str.; Winc. Stroka; Wincenty Srokacz; Stroka Vincenz; von V.Stroka; Almeristo Peliaco – polski poeta doby romantyzmu i Młodej Polski, filozof, publicysta, poliglota, tłumacz i profesor gimnazjalny zawodowo związany z Krakowem, członek rzeczywisty Pontificia Accademia degli Arcadi.
WAlina Świderska ps. J. Sielski – polska powieściopisarka i tłumaczka.
WMagdalena Tulli, właściwie Maddalena Flavia Tulli – polska pisarka i tłumaczka.
WJoanna Teresa Ugniewska-Dobrzańska – polska literaturoznawczyni, italianistka, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, tłumaczka literatury włoskiej, eseistka.
WJoanna Wajs – polska poetka, prozaik, krytyk literacki, tłumacz literatury pięknej z języka włoskiego, dziennikarka.
WJulia Wieleżyńska, także Julia Dicksteinówna, Julia Dickstein-Wieleżyńska – polska filozof, krytyk literacki, pisarka, tłumaczka i poetka.
WJózef Andrzej (Jędrzej) Załuski herbu Junosza, pseud. i krypt.: augustJ Zelante cultoRe peRenni in AeVum; Cephas Zelosivius; CEPHASI ZeLOSIVIJ; I. A. Z. B. K.; Imienia Augustowego Zelant; I. Z. B. K.; I. Z. R. K.; I. Z. R. K. O. W.; J. A. Z.; JoZef; Junoszyc Zelant Religii Katolickiej; J. Z.; J. Z. B. K.; J. Z. R.; J. Z. R. K.; J. Z. R. K. O. W.; który imieniem Józef jest żarliwy zelant Zakonu religią Rzymską rozszerzającego kleryków Kalassantego; Senator Zelant; ten którego hasło jest takie Jezusie Żegnaj Rządź Króluj; ten który Jeden Z themiklesowi Równych Kocha Ojczyznę Wiernie; ten który Jest Zbawienia Rodaków Kochający; ten który Jest Ziemianów Rodaków Kochający; ten który Jest Ziomków Reputacji i Kwalitet Ogłaszający Wokalista; ten który Jest Życzliwym Regnanta Klientem; ten który Jest Żarliwy Regnanta Klient; wielKi gRzesZnIk nie dosyć pokutujący; wielki z panów polskich senator; xJądZ świecki; X. N. N. domesticus praelatus(?), – polski duchowny katolicki, biskup kijowski, opat komendatoryjny wąchocki w 1760 roku, kaznodzieja, polityk, mecenas nauki i kultury, bibliofil, polihistor, edytor, bibliograf, historyk, poeta, dramatopisarz, tłumacz, organizator życia literackiego, współzałożyciel Biblioteki Załuskich w Warszawie, ablegat Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1734 roku.