WBahaizm, bahá'í – religia monoteistyczna założona w Persji w XIX wieku przez Bahá'u'lláha, podkreślająca duchową jedność całej ludzkości. Szacuje się, że obecnie na świecie jest od pięciu do sześciu milionów bahaitów (bahaistów) w ponad 200 krajach i terytoriach. Jako ruch religijny, bahaizm wyłonił się z babizmu.
WAl-Bahja – letni dom Bahá'u'lláh, założyciela Wiary Baha'i. Jest on położony na przedmieściach Akki na północy Izraela. Obok domu znajduje się Sanktuarium Bahá'u'lláha, który zmarł tutaj w 1892 roku.
WSiyyid Mírzá 'Alí-Muhammad – kupiec z Szirazu, który w 1844 roku ogłosił się „Babem” – bramą do Allaha i zapowiadał nadejście Tego, Którego Bóg objawi – Obiecanego wszystkich religii. Był założycielem babizmu.
WBahá'u’lláh, , urodzony jako Mírzá Ḥusayn-'Alí Nuri – założyciel Wiary Baha’i. Głosił, że jego osoba jest wypełnieniem proroctw babizmu, religii, która wyrosła na gruncie szyickiego islamu w XIX wieku. Baha’u’llah twierdził również, że jest Objawicielem Bożym, który wypełnia eschatologiczne oczekiwania islamu, chrześcijaństwa, a także innych głównych religii.
WShoghi Effendi Rabbani – ostatni strażnik wiary baha’i.
WAmatu’l-Bahá Rúhíyyih Khanum – żona Shoghi Effendiego, wyznaczona przez niego na jedną z Rąk Boga. Odgrywała bardzo ważną rolę w bahaizmie w okresie zmiany struktur w latach 1957–1963. W 2004 CBC uznała ją głosami publiczności za 44 najważniejszego Kanadyjczyka w historii. Chociaż urodziła się w USA, to wychowywała się w Montrealu. Jej rodzice William Sutherland Maxwell i May Maxwell sprawowali ważne funkcje w społeczności bahaistycznej. Wraz z nimi dwukrotnie odbyła podróż do Światowego Centrum Bahaistycznego, po czym zajmowała się rozwijaniem działalności organizacji skupiających młodych bahaistów. W 1937 wyszła za mąż za Shoghi Effendiego i była jego osobistym sekretarzem. W 1952 została wybrana przez męża na jedną z Rąk Boga. Po jego śmierci pozostała jedynym członkiem rodziny Abdul-Baha działającym we wspólnocie. Małżeństwo mimo wielu starań nigdy nie miało dzieci. Podróżowała do 185 krajów pomagając w rozwijaniu lokalnych struktur religii. Jej szczątki spoczywają w Światowym Centrum Bahaistycznym w Hajfie.
WMalietoa Tanumafili II – głowa państwa Samoa.
WMírzá Mihdí – najmłodszy syn Bahá'u'lláha i Ásíyih Khánum, często tytułowany Najczystsza Gałąź. Mieszkał wraz z rodziną w Teheranie, aż do czasu przeprowadzki do Bagdadu w 1853. Później też wielokrotnie przemieszczał się z rodziną, która dość często przebywała na wygnaniu. Jego śmierć według wielu bahaistów uchodzi za męczeńską, gdyż odrzucił ofertę powrotu do zdrowia wierząc, że dzięki własnej śmierci uwolni ojca i ułatwi mu misję. Zmarł w Akce, a jego szczątki spoczywają obok matki w Ogrodzie Nagrobków w Hajfie.
WMírzá Muhammad `Alí – był synem Bahá'u'lláha i jego drugiej żony Fatimih Khanum, którą Bahá'u'lláh poślubił w Teheranie w 1849, a która znana jest obecnie pod imieniem Mahd-i-'Ulya.
WSanktuarium Bahá'u'lláha – sanktuarium, pełniące funkcję mauzoleum Bahá'u'lláha – założyciela bahaizmu, położone na terenie rezydencji al-Bahja, na przedmieściach Akki na północy Izraela.
WŚwiątynia Lotosu – największa świątynia bahaistyczna w Indiach. Zlokalizowana jest w południowej części śródmieścia Delhi.
WŚwiątynie Bahá’i w Hajfie i zachodniej Galilei – świątynie należące do Światowego Centrum Bahá’i w Izraelu. Zespół ten obejmuje ogółem ponad 20 różnych budynków oraz 30 różnych ogrodów i tarasów. Światowe Centrum Bahá’i jest najważniejszym ośrodkiem ruchu bahaizmu i celem pielgrzymek. Budynki są zlokalizowane w Hajfie, Akce i al-Bahja w Zachodniej Galilei. Zespół bahaickich świątyń jest od 2008 roku umieszczony na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
WLidia Zamenhof – polska propagatorka esperanto, bahaizmu oraz idei homaranizmu, tłumaczka i pisarka; córka Ludwika (1859–1917) i Klary Zamenhof (1863–1924), siostra Zofii (1889–1942) i Adama (1888–1940).