
Cesarstwo Niemieckie, Rzesza Niemiecka – niemieckie państwo narodowe założone w 1871 przez Ottona von Bismarcka. Po upadku określane także jako Druga Rzesza.

Czarno-biało-czerwona flaga Niemiec – flaga, będąca symbolem dwóch historycznych niemieckich bytów państwowych: funkcjonującego od 1867 do 1871 roku Związku Północnoniemieckiego i istniejącego w latach 1871–1918 Cesarstwa Niemieckiego.
Gmach Sądu Rejonowego przy placu Wolności 10 w Katowicach − pierwotnie willa z ogrodem, wzniesiona w latach 1907–1909 w Katowicach przy placu Wolności 10, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Cesarstwo Niemieckie powstało w wyniku zjednoczenia Niemiec w 1871 roku. Godłem II Rzeszy był czarny, jednogłowy orzeł zwrócony (heraldycznie) głową w prawo, z tarczą herbową Królestwa Prus na piersi, którą otaczał łańcuch Orderu Orła Czarnego – najwyższego odznaczenia Prus i Domu Hohenzollernów. Orzeł ten nosił koronę cesarską.

Godłem Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego był czarny, dwugłowy orzeł na złotej tarczy herbowej. Herb ten pozostał znakiem niemieckich cesarzy I Rzeszy po rozpadzie państwa Karola Wielkiego. Początkowo był to złoty orzeł na czarnej tarczy. Cesarz Fryderyk II odwrócił barwy herbowe - od tego momentu orzeł był czarny, a pole było koloru złotego. Jeden z jego następców, Zygmunt Luksemburski, zastąpił orła jego dwugłowym odpowiednikiem, co dodatkowo miało podkreślać wyjątkowość władzy cesarskiej. Herb ten przybierał różne formy w zależności od władców Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.

Na Kongresie Wiedeńskim w 1815 r. w miejsce Świętego Cesarstwa Rzymskiego utworzono Związek Niemiecki, na którego czele stanęło Cesarstwo Austrii. Herb Austrii używany był do wydarzeń Wiosny Ludów.

Huńska mowa – mowa wygłoszona przez cesarza Niemiec, Wilhelma II Hohenzollerna, 27 lipca 1900 roku, w Bremerhaven, podczas pożegnania korpusu niemieckiego wysyłanego do Chin w związku z powstaniem bokserów.

Konflikty marokańskie – dwa konflikty na początku XX wieku na terenie Maroka w Afryce północno-zachodniej. Pierwszy, niemiecko-francuski w latach 1905–1906, wywołała demonstracja niemieckiego poparcia dla niepodległości Maroka, a tym samym powstrzymania wzrostu tam wpływów francuskich. Drugi, kryzys międzynarodowy w 1911 na tle zerwania przez Francję umowy o neutralności Maroka, zawartej po pierwszym kryzysie.

Konstytucja Rzeszy Niemieckiej – konstytucja Rzeszy Niemieckiej uchwalona w 1871 r.

Paragraf językowy – zapis w niemieckiej ustawie o stowarzyszeniach (Vereinsgesetz) z dnia 19 kwietnia 1908, przewidujący nakaz odbywania zgromadzeń publicznych wyłącznie w języku niemieckim.

Reforma monetarna w Niemczech w 1871 roku – reforma systemu pieniężnego przeprowadzona w zjednoczonych Niemczech po utworzeniu Cesarstwa Niemieckiego w 1871 roku.

Reichsbank – były bank centralny Rzeszy. Rozpoczął działalność 1 stycznia 1876, krótko po zjednoczeniu Niemiec i powstaniu Cesarstwa Niemieckiego. Bank powstał na miejsce Centralnego Banku Prus. Pierwszym prezesem Reichsbanku był Hermann von Dechend.

Rewolucja listopadowa – całokształt wystąpień o charakterze rewolucyjnym w Niemczech, w roku 1918 i 1919.

Telegram Zimmermanna – zaszyfrowany telegram wysłany 16 stycznia 1917 przez ministra spraw zagranicznych Cesarstwa Niemieckiego Arthura Zimmermanna do ambasadora Cesarstwa Niemieckiego w Meksyku Heinricha von Eckardta, za pośrednictwem ambasadora Cesarstwa w Stanach Zjednoczonych Johanna von Bernstorffa, transatlantyckim kablem telegraficznym. Bezpośrednia przyczyna zerwania stosunków dyplomatycznych Stanów Zjednoczonych z Cesarstwem Niemieckim, a następnie porzucenia przez USA polityki neutralności i wypowiedzenia wojny państwom centralnym w kwietniu 1917.

Traktat feski – traktat międzynarodowy podpisany 30 marca 1912 w Fezie.

Związek Spartakusa – marksistowski ruch rewolucyjny, działający w Cesarstwie Niemieckim podczas I wojny światowej. Głównymi organizatorami związku byli: Róża Luksemburg, Karl Liebknecht, Julian Marchlewski, Franz Mehring, Clara Zetkin i Leon Jogiches.