WHistoria matematyki jest prawdopodobnie równie stara jak ludzkość. Przetrwały pewne ślady, zarówno w znaleziskach paleontologów, jak i w języku, które wskazują, że proste obliczenia wykorzystywali prehistoryczni myśliwi, kobiety przewidujące datę miesiączki czy wodzowie plemienni szacujący bojową siłę swoich ludzi.
WArs Conjectandi – książka o kombinatoryce i matematycznym prawdopodobieństwie napisana przez Jakoba Bernoulliego i opublikowana w osiem lat po jego śmierci, w 1713, przez jego bratanka Niklausa Bernoulliego. Dzieło uważane jest za przełomowe, konsolidujące wiele kombinatorycznych tematów oraz zagadnień z teorii prawdopodobieństwa, jak na przykład pierwsza wersja prawa wielkich liczb. Stanowi podwaliny dla opisywanych zagadnień. Uznane zostało przez wielu historyków matematyki za kamień milowy nie tylko w prawdopodobieństwie, lecz w całej kombinatoryce. Praca ta miała wielki wpływ na ówczesnych i późniejszych matematyków, na przykład Abrahama de Moivre’a.
WDe divina proportione to książka matematyczna napisana przez Lucę Pacioliego i zilustrowana przez Leonarda da Vinci, wydana w Wenecji w 1509 roku.
WKawiarnia Szkocka – nieistniejąca już przedwojenna lwowska kawiarnia, położona w centrum miasta, przy placu Akademickim 9, w pobliżu starego gmachu Uniwersytetu.
WKipu, quipu, khipu – forma trójwymiarowego zapisu stosowana przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej. Nazywane „pismem węzełkowym”, ze względu na swoją formę: zbiór wykonanych z bawełny lub włosia lamy i alpaki kolorowych sznurków z supełkami.
WKość z Ishango – narzędzie wykonane z kości datowane na epokę górnego paleolitu. Jest to ciemnobrązowa długa kość strzałkowa pawiana, z umieszczonym na jednym z końców ostrym kawałkiem kwarcu, który być może służył do grawerowania. Na kości tej wykonano trzy rzędy pogrupowanych po kilka, kilkanaście nacięć rysami różnej długości.
WKsięga Szkocka – gruby zeszyt zakupiony przez Łucję, żonę Stefana Banacha, w 1935, w którym matematycy lwowscy zapisywali w latach 1935–1941 zagadnienia matematyczne wymagające rozwiązania. Wiele z nich nie zostało rozwikłanych do tej pory. Brulion ten jest w posiadaniu potomków Stefana Banacha zamieszkałych w Niemczech.
WLiber abaci lub Liber abbaci – księga matematyczna z 1202, dotycząca arytmetyki, autorstwa Leonarda z Pizy, znanego później pod pseudonimem Fibonacci. Jej tytuł tłumaczony jest współcześnie jako Księga liczydła lub Księga rachunków.
WLiczenie na palcach – posługiwanie się palcami dłoni jako materiałem pomocniczym przy wykonywaniu prostych operacji arytmetycznych.
WŁamanie szyfru Enigmy – ciąg wydarzeń prowadzących do złamania szyfrów Enigmy. Artykuł ten operuje specyficzną terminologią oraz nie wyjaśnia mechanizmu działania maszyny szyfrującej, dlatego zaleca się wcześniejsze zapoznanie z hasłem o samej Enigmie.
WMetoda wyczerpywania (łac. methodus exhaustionibus) – metoda obliczania pola powierzchni figury geometrycznej za pomocą wpisania w nią ciągu wzajemnie rozłącznych wielokątów o znanej powierzchni, których suma pól zbliża się do powierzchni badanej figury.
WMnożenie – działanie dwuargumentowe będące jednym z czterech podstawowych, obok dodawania, odejmowania i dzielenia, działań arytmetycznych. Stanowi ono uogólnienie wielokrotnego dodawania elementu do siebie. Wynik mnożenia nazywany jest iloczynem, a mnożone elementy to czynniki, przy czym pierwszy czynnik nazywa się czasem mnożną, a drugi – mnożnikiem.
WPłachta Zygalskiego – arkusz perforowanego papieru służący jako nośnik danych. Używany przez polskich kryptologów do dekodowania zaszyfrowanych komunikatów niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma z wykorzystaniem matematycznej teorii permutacji. Nazwa utworzona została od nazwiska polskiego wynalazcy Henryka Zygalskiego. Wynalazek ten odegrał dużą rolę we wczesnym dekryptażu kodów Enigmy przez polski kontrwywiad wojskowy – Biuro Szyfrów nr 4.
WPolska szkoła matematyczna – potoczne określenie środowiska matematyków działających w Polsce w latach 1918–1939.
WSuwak logarytmiczny – prosty przyrząd ułatwiający obliczenia, powszechnie używany przez inżynierów do końca lat 80. XX wieku. Wynaleziony w 1632 roku przez Williama Oughtreda, zainspirowany linijką logarytmiczną Edmunda Guntera.
WYBC 7289 – gliniana tabliczka babilońska słynna z tego, że z dużą dokładnością określa przybliżenie pierwiastka kwadratowego z 2 zapisanego w systemie sześćdziesiątkowym, który jest długością przekątnej kwadratu jednostkowego. Precyzja zapisu tej liczby jest równoważna zapisowi dziesiętnemu z 6 cyframi znaczącymi. Tabliczka jest przypuszczalnie dziełem ucznia z południowej Mezopotamii z czasów między 1800–1600 p.n.e. Znajduje się ona w zbiorach Yale Babylonian Collection dzięki darowiźnie J.P. Morgana.
WZenon z Elei – filozof grecki.