
Adamici – określenie wielu grup religijnych, wywodzących się z chrześcijaństwa, naśladujących nagość Adama jako symbol pierwotnej czystości człowieka przed popełnieniem grzechu pierworodnego.

Bracia plymuccy – konserwatywny nurt protestantyzmu należący do ewangelikalnego chrześcijaństwa, zapoczątkowany na Wyspach Brytyjskich i w całym Imperium Brytyjskim pod koniec lat 20. XIX wieku.

Duchoborcy, także: Duchobory – mistyczno-racjonalistyczna grupa religijna chrześcijańska, pochodząca z rosyjskiego prawosławia. Jej członkowie odrzucali kościół, dogmaty, przysięgę i służbę wojskową. Wysiedleni przez Mikołaja I do Zakaukazji, pod koniec XIX wieku wyemigrowali w części do Kanady.

Eckankar - ruch religijny założony w 1965 przez dziennikarza i pisarza Paula Twitchella.

Gałąź Dawidowa – sekta powstała w 1955 roku, składająca się z byłych członków społeczności Dawidian.

Huteryci – chrześcijańskie wyznanie protestanckie, odłam anabaptystów, założony w Tyrolu i Szwajcarii w XVI wieku przez Jakuba Huttera. Od innych odłamów anabaptystów, jak mennonici czy amisze, różnili się stosowaną zasadą izolacjonizmu. Kolonia (społeczność) huterycka miała być „Arką Noego” w oceanie grzechu, czyli samowystarczalną i zamkniętą na wszystkie wpływy z zewnątrz enklawą.

Koło Sprawy Bożej – ruch moralno-religijny, założony w Paryżu z inicjatywy Andrzeja Towiańskiego 1 czerwca 1842, działający do 1878. Towiańczycy wierzyli w nadejście nowej epoki, przybliżającej nadejście Królestwa Bożego na ziemi, doniosłą rolę narodu polskiego w procesie dziejowym, krytykowali również zinstytucjonalizowane formy religijne. Byli przekonani, że każdy człowiek posiada wewnątrz siebie ukrytą wiedzę absolutną ofiarowaną mu przez Boga. Do Koła należało wielu przedstawicieli polskiej emigracji, m.in. Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Michał Szweycer i Seweryn Goszczyński.

Królestwo Niebios - powstała w połowie lat osiemdziesiątych wspólnota religijna.

Laestadianizm – religijny konserwatywny nurt odrodzeniowy z XIX w. w luteranizmie. Cechuje go silny wpływ pietyzmu i teologii braci morawskich.

Mennonici – wyznanie chrześcijańskie zaliczane do protestantyzmu, powstałe w roku 1539 w Holandii. Jest jednym z nurtów anabaptyzmu, nazwę wywodzi od swego założyciela – Menno Simmonsa.

Mołokanie – chrześcijańska grupa religijna, wywodząca się z rosyjskiego prawosławia.

Najwyższa Rada Hellenów – grecki nieoficjalny związek wyznaniowy, skupiający wyznawców wskrzeszanej religii starożytnych Greków.

Ruch raeliański, zwany też raelianizmem lub raelizmem – filozofia oparta na historii byłego francuskiego dziennikarza oraz kierowcy wyścigowego, Claude'a Vorilhona, który przyjął imię Rael. Raelianie, przyjmując główne aspekty tej filozofii, wierzą Raelowi, że otrzymał przekaz i instrukcje dla ludzkości od twórców życia na Ziemi, istot podobnych do człowieka, zwanych Elohim. Ich zaawansowana technologia sprawiała, iż ludzie w przeszłości postrzegali ich jako „aniołów” lub „bogów”. Założyciele wszystkich wielkich religii byli inspirowani przez wcześniejsze wizyty Elohim na Ziemi; śledząc kulturę i tradycje dawnych i dzisiejszych religii, w każdej znajduje się ich działalność.

Skopcy – ruch religijny w Rosji, powstały w łonie bezpopowców i prawosławia, uważający ascezę i kastrację lub surową wstrzemięźliwość płciową za warunek zbawienia.

Staroobrzędowcy, starowierzy, starowiercy – wyznanie powstałe wskutek rozłamu w Rosyjskim Kościele Prawosławnym. Staroobrzędowcy nie uznali reformy liturgicznej patriarchy Nikona z lat 1652–1656, upodabniającej obrzędy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego do greckich. W ich ocenie wszelkie zmiany typowo ruskich tradycji liturgicznych były herezją i wyrzeczeniem się jedynej prawdziwej wiary. Przywódcami staroobrzędowców byli protopop Awwakum Pietrow, diakon Fiodor i mnisi Monasteru Sołowieckiego.

Szejkersi – protestancka grupa religijna, nazwana oficjalnie: Zjednoczone Towarzystwo Wyznawców Powtórnego Przyjścia Chrystusa. To wyjątkowe wyznanie protestanckie, nakazujące celibat.
Schwenkfeldyści – wyznawcy doktryny religijnej Kaspara Schwenkfelda (1489–1561).

Tołstoizm – doktryna i ruch społeczno-religijny zrodzone w Rosji pod koniec XIX i na początku XX w. pod wpływem poglądów filozoficzno-religijnych Lwa Tołstoja.