WAware – kategoria estetyczna starożytnej sztuki japońskiej, opisuje japońską wrażliwość na piękno. Termin pochodzi prawdopodobnie od wykrzyknika あはれ Afare!, które nie ma nic wspólnego z estetyką. Aware nabrało znaczenia w połowie X wieku, w okresie Heian. Od okresu Heian piękno aware nieustannie ewoluowało. Według osiemnastowiecznego filozofa Norinagi Motooriego, zrozumienie tego terminu jest niezbędne dla zrozumienia japońskiej tradycji.
WBijinga – ogólne określenie portretów pięknych kobiet w japońskiej sztuce, zwłaszcza powstałych w drzeworytniczej technice ukiyo-e . Termin stosowany jest również obecnie, pod warunkiem, że odnosi się do raczej klasycznego przedstawienia kobiety, zwykle ubranej w kimono.
WDaruma – lalka Darumy lub Dharmy, daruma; nazwa tradycyjnej, japońskiej lalki, pustej w środku, okrągłej, bez kończyn, tworzonej przeważnie w postaci okiagari-koboshi, czyli „wańki-wstańki”.
WDorodango – stara japońska sztuka wyrabiania charakterystycznych kul z mieszaniny wody i różnych sypkich substancji, polegająca na żmudnym formowaniu błota w kształt kuli i nakładaniu coraz drobniejszych, suchych warstw surowca dzięki czemu po wypolerowaniu w końcowej fazie można otrzymać delikatną, gładką kulę o wysokim połysku przypominającą marmur lub kulę bilardową.
WEnsō – symbol buddyzmu zen, okrąg napisany jednym pociągnięciem pędzla w kaligrafii zen.
WGrupa Gutai – stowarzyszenie artystycznej awangardy w Japonii.
WHakuhō – okres w historii sztuki japońskiej, trwający od I połowy VII wieku do początku wieku VIII. Nazywany jest także Hakuhō-Tempyō lub Hakuhō-Nara. W politycznej historii Japonii jest ujęty w latach 645-710.
WIkebana – japońska sztuka układania kwiatów, nazywana także kadō – „droga kwiatów”.
WImari – rodzaj japońskiej porcelany pochodzącej z miasta Arita, położonego niedaleko portu Imari, skąd eksportowano ją do Europy. Naczynia te wyrabiano od XVII w. z miejscowych materiałów, początkowo pod wpływem wzorów chińskich. Z czasem nabrały swoistych cech w charakterystycznej wielobarwnej dekoracji naszkliwnej, łączonej z podszkliwnym błękitem. Wzory te sprowadzane przez holenderskich kupców cieszyły się w końcu XVII w. wielkim powodzeniem w Europie, wpisując się na stałe do wyposażenia modnego salonu rokokowego, a później klasycystycznego. W latach 30. XVIII w. rozpoczęto produkcję imitacji imari w Miśni, Delft i innych manufakturach, głównie niemieckich.
WJaponizm w sztuce Zachodu lub w skrócie japonizm – termin oznaczający wpływ sztuki i kultury japońskiej na sztukę Zachodu w drugiej połowie XIX wieku.
WKakiemon – styl japońskiej porcelany i europejskich imitacji opartych na nim.
WKamishibai – teatr ilustracji, teatr obrazkowy, dosłownie: papierowy teatr. Jest to tradycyjna japońska sztuka opowiadania historii za pomocą ilustracji wykonanych na kartonowych planszach, wsuwanych do małej, płaskiej, drewnianej, otwartej częściowo skrzynki, pełniącej rolę sceny/ekranu o nazwie butai (scena). Kamishibai można porównać do wędrownego teatru marionetkowego, w którym miejsce lalek zajmują obrazy.
WKinpaku – rodzaj złota płatkowego produkowany w Japonii od drugiej połowy XVI w. do dziś. Wykorzystywany do złocenia, zarówno prestiżowych budowli, jak i wyrobów rzemiosła artystycznego.
WKintsugi , kintsukuroi lub yobitsugi − japońska technika i sztuka naprawy potłuczonych wyrobów ceramicznych, polegająca na łączeniu elementów wyrobu laką z dodatkiem sproszkowanych metali szlachetnych, takich jak złoto, srebro lub platyna.
WKokeshi – rodzaj tradycyjnej lalki japońskiej, bez kończyn, wykonywanej z drewna.
WLaka – żywica sumaka lakowego rosnącego na południe od rzeki Jangcy, używana w japońskiej i chińskiej sztuce zdobniczej, często barwiona i rzeźbiona.
WMaki-e - obraz prószony, tradycyjna japońska sztuka dekorowania przedmiotów użytkowych, polegająca na prószeniu opiłków szlachetnego metalu na przedmioty pokryte wilgotną laką (漆) i tworzenie przez to motywów dekoracyjnych.
WMetabolizm - styl architektoniczny stworzony przez japońską grupę Metabolism, złożoną z modernistycznych architektów i urbanistów, uczniów Kenzō Tange i działającą od 1959 do lat 70. XX wieku.
WMono no aware – patos, zmysł estetyczny, wrażliwość na piękno, kategoria estetyczna starożytnej sztuki japońskiej, wyrażająca melancholię przemijania i tradycyjną wrażliwość na patos rzeczy.
WNiō lub Kongōrikishi ; język chiński: 哼哈二将 Hēng Hā Ėr Jiàng – w buddyzmie dalekowschodnim groźne postacie strażników, stojące po obu stronach bramy wejściowej do świątyń, zwanej Niō-mon (仁王門) w Japonii, a Geumgangmun (金剛門) w Korei, aby chronić teren świątynny przed demonami.
WRelikwiarz Tamamushi – datowany na VII wiek relikwiarz buddyjski, znajdujący się w zbiorach świątyni Hōryū-ji w prefekturze Nara w Japonii.
WTemari – japońskie ozdobne kule, w przeszłości tworzone także jako zabawki.