WAbhaja-mudra – w ikonografii hinduskiej i buddyjskiej tzw. mudra „braku strachu” (a-bhaja) symbolizująca gest opieki. Stojąca lub siedząca postać ukazywana jest z podniesioną prawą dłonią z wyprostowanymi palcami, niekiedy także oburącz. W pozie tej przedstawiany jest często historyczny Budda i Awalokiteśwara, a także niektóre bóstwa hinduskie.
WBamian – miasto w środkowym Afganistanie, w górach Hindukusz, u podnóży masywu Baba, nad rzeką Bamian. Miasto w 2015 roku liczyło około 40 tys. mieszkańców. Jest ośrodkiem administracyjnym prowincji Bamian oraz centrum handlowym regionu rolniczego.
WBhumisparśa, bhumisparśa-mudra – w ikonografii buddyjskiej tzw. mudra "wezwania ziemi na świadka" symbolizująca determinację w dążeniu do oświecenia. Budda przedstawiony w pozycji siedzącej dotyka ziemi palcami prawej dłoni. W pozie tej przedstawiany jest często Budda Gautama tuż przed osiągnięciem bodhi oraz Akszobhja, jeden z buddów medytacyjnych. Mudra ta nazywana jest niekiedy również Marawidźaja.
WDamarzyk mocny, sal – wysokie drzewo z rodziny dwuskrzydlcowatych (Dipterocarpaceae) występujące głównie na południowych zboczach Himalajów. Na obszarze występowania często dominuje w lasach. Osiąga wysokość do 35 m. Na suchych obszarach zrzuca liście w okresie od lutego do kwietnia, w regionach bardziej wilgotnych drzewo wiecznie zielone. Drobne białawe kwiaty, okres kwitnienia: kwiecień-maj.
WDaruma – lalka Darumy lub Dharmy, daruma; nazwa tradycyjnej, japońskiej lalki, pustej w środku, okrągłej, bez kończyn, tworzonej przeważnie w postaci okiagari-koboshi, czyli „wańki-wstańki”.
WDhjanamudra – w ikonografii hinduskiej, dźinijskiej i buddyjskiej tzw. mudra medytacji (dhjana), symbolizująca stan głębokiego skupienia samadhi.
WEkaku Hakuin – japoński mistrz zen, który wywarł olbrzymi wpływ na buddyzm zen. Hakuin przekształcił szkołę zen rinzai z upadającej tradycji, pozbawionej ścisłej praktyki w szkołę znaną z ostrego stylu medytacji i praktyki koanów. Wszyscy współcześni praktycy rinzai używają metod wyprowadzonych z nauk Hakuina.
WFeilai Feng – urwisko położone na zachód od Jeziora Zachodniego w Hangzhou w Chinach. Znane z 470 kamiennych płaskorzeźb buddyjskich pochodzących z X-XIV wieku. Nazwa urwiska pochodzi z legendy, wedle której w cudowny sposób przyleciało ono z Indii.
WGandhāra – sanskrycka nazwa dawnego państwa położonego częściowo na terenie dzisiejszego Afganistanu i Pakistanu.
WHanshan – znany buddysta i poeta chiński.
WIkkyū Sōjun – japoński mistrz zen, poeta, krytyk szkoły zen rinzai i opat Daitoku-ji.
WKaresansui zwany również sekitei albo ogrodem zen to kompozycja ogrodowa usypana ze żwiru, piasku i kamieni, stworzona pod wpływem estetyki zen. Miniaturową wersją ogrodów karesansui są bonseki.
WIssa Kobayashi – japoński autor, poeta haikai.
WBashō Matsuo – pseudonim Munefusy Matsuo , japońskiego poety, znanego też po prostu jako Bashō, gdyż tak najczęściej podpisywał swoje dzieła. Powszechnie uznawany jest za jednego z największych pisarzy okresu Edo (1603–1868), szczególnie ceniony jest jego wkład w rozwój haikai, za którego twórcę jest uważany, a jego imię stało się nierozerwalnie związane z tym gatunkiem poezji.
WMuqi – chiński malarz i mnich buddyjski z XIII wieku. Jego zakonne imię brzmiało Fachang (法常).
WPradźńaparamita - w buddyzmie mahajana jedna z sześciu paramit, doskonałych cnót. Jedno z centralnych pojęć filozoficznych w nurcie mahajany, w którym powstała bogata literatura, wyjaśniająca tę koncepcję. Do najsłynniejszych tekstów tej kategorii należą:Mahāprajñāpāramitā Sūtra Mahāprajñāpāramitā Hṛdaya Sūtra Vajracchedikā Prajñāpāramitā Sūtra
WRzeźby skalne w Dazu – kompleks religijnych rzeźb w powiecie Dazu, na obszarze miasta wydzielonego Chongqing w Chinach. W 1999 roku wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WSenja-fuda – karta, tabliczka lub nalepka (współcześnie) wotywna z imieniem pielgrzyma, mocowana lub przylepiana m.in. na ścianach, bramach i filarach sintoistycznych chramów i świątyń buddyjskich w Japonii, mająca na celu zaznaczenie jego wizyty w danym miejscu.
WSzmaragdowy Budda język tajski: พระแก้วมรกต - Phra Kaew Morakot, oficjalna nazwa: พระพุทธมหามณีรัตนปฏิมากร - Phra Phuttha Maha Mani Ratana Patimakhon – narodowy skarb Tajlandii, figurka o wysokości 66 cm, przedstawiająca siedzącego Buddę przechowywana w świątyni Wat Phra Kaew w Bangkoku. Wbrew potocznej nazwie, nie jest zrobiona ze szmaragdów, tylko z zielonego jadeitu, w złotych szatach.
WŚwiątynia Mahamuni – świątynia buddyjska i ważne miejsce pielgrzymek zlokalizowane w południowo-wschodniej części Mandalaj w Mjanmie (Birmie). W świątyni znajduje się wykonany z brązu wizerunek Buddy Candasãra, który jest uważany za najważniejszy w kraju. Znaczenie wizerunku wynika z wiary, iż jest to jedyna istniejąca dokładna podobizna Buddy. Historia posągu wiąże się ściśle z religijną i polityczną historią Arakanu, gdzie przebywał przez setki lat aż do 1784 roku, kiedy to po wielu próbach udało się go wreszcie zdobyć i wywieźć Birmańczykom.
WŚwiątynia Shitthaung — świątynia buddyjska w Myauk U, w stanie Rakhine w Mjanmie (Birmie). Od początków XX w. uważana, za jedną z najważniejszych świątyń Arakanu oraz przykład odrębności arakańskiej architektury sakralnej. Jej nazwa wywodzi się od umieszczonych w niej ok. 84.000 wizerunków Buddy.
WTamgały Tas – buddyjskie rysunki wyryte w XVII wieku przez Ojratów na skałach nad rzeką Ili poniżej miasta Kapczagaj. Nazwa używana także w odniesieniu do stanowiska Tanbały.
WBuson Yosa , pierwotne nazwisko Taniguchi (谷口) – japoński poeta haiku i malarz.