WAlonż – element składowy książki w postaci zadrukowanego, zgiętego, połączonego z wkładem paska, który po rozłożeniu wystaje poza obrys tego wkładu.
WBlurb – rekomendacja lub krótkie streszczenie utworu, umieszczane najczęściej na tylnej stronie okładki i/lub obwoluty książki lub płyty DVD. Blurb zawsze przedstawia utwór w sposób pozytywny lub nawet entuzjastyczny, gdyż z założenia ma charakter marketingowy, a nie krytycznoliteracki.
WCzwórka tytułowa – pierwsze cztery strony wnętrza (wkładu) książki.
WDedykacja – tekst, zazwyczaj krótki, skierowany do obdarowanego przez ofiarodawcę, a także informacja na temat osoby, której autor poświęca swoje dzieło. Mogą być to słowa własnoręcznie napisane i podpisane przez autora utworu lub właściciela przedmiotu, jak również tekst poprzedzający dzieło.
WFrontyspis – strona poprzedzająca kartę tytułową książki, zawierająca niekiedy spis dzieła, portret autora, ilustrację lub tytuł ogólny wydania. Przeobrażał się pod wpływem zmian stylowych. Wczesną formą była ramka arabeskowa naśladująca obramowanie okna lub portalu. Rozwój frontyspisu przypada na XVII-XVIII w.
WIndeks – w DTP to pomocniczy spis terminów przytoczonych lub omówionych w dziele, wskazujący strony, na których termin jest wspomniany.
WKapitałka – rodzaj tkaniny introligatorskiej w postaci tasiemki szerokości 13-15 mm z wyraźnie pogrubionym jednym z brzegów, zwanym lamówką o grubości ok. 2 mm.
WKarta tytułowa – karta umieszczona na początku książki, zawierająca na pierwszej stronie:imiona i nazwiska autorów, głównych współtwórców publikacji, tytuł, podtytuł, drukarza w drukach pochodzących z XVI-XVIII w. (starodruki), nazwę wydawcy lub tzw. sygnet wydawniczy, miejsce i rok wydania.
WKartka – część książki, gazety, czasopisma, zeszytu lub notesu. Najczęściej jest biała i prostokątna. Może być wykonana z papieru, pergaminu, welinu albo papirusu.
WMargines – powierzchnia między kolumną tekstu a krawędziami stronicy. W typografii marginesy pełnią trzy podstawowe funkcje:scalają kolumnę ze stronicą oraz strony wzajemnie się widzące, stanowią ramy kolumny, zgodnie z opracowanym wcześniej projektem, sprawiają, że kolumna tekstu staje się dla czytelnika dobrze widoczna i praktyczna.
WMetryka książki – informacje dotyczące wydawniczych i technicznych aspektów wydania książki, leżące na czwartej stronie tzw. czwórki tytułowej czyli pierwszych czterech stron książki. Strona ta składa się z dwóch części: na górze jest metryka wydawnicza, a na dole metryka drukarska. W wydawnictwach bibliofilskich, oraz o najwyższym poziomie edytorskim, spotykana jest również metryka typograficzna.
WObi – wąski pasek papieru zakładany na obwolutę lub okładkę książki, płyty CD, LP, DVD, Laserdisc, powszechnie stosowany w Japonii.
WObwoluta – papierowa lub wykonana z tworzywa sztucznego okładka ochronna zakładana na właściwą okładkę książki, mająca zagięte brzegi (skrzydełka), zachodzące na wewnętrzne strony okładzin okładki.
WOkładka – zewnętrzny element książki, trwale połączony z blokiem książki. Główną funkcją okładki jest ochrona wkładu przed uszkodzeniami mechanicznymi. Składa się ona z przedniej i tylnej karty oraz grzbietu. Materiały wykorzystywane do jej budowy to najczęściej: papier, karton, tektura i tworzywa sztuczne. W ujęciu wydawniczym cena książki jest zależna od rodzaju okładki, dlatego za książkę w miękkiej oprawie zapłacimy mniej, niż za tę w twardej. Okładka jest wizytówką książki, dlatego jej wykonanie powinno zachęcać czytelnika do lektury i w odpowiedni sposób informować go o treści książki.
WOprawa, oprawa introligatorska – jeden z rodzajów produktów poligraficznych, który ma wkład i okładkę, z tym że okładka została wykonana w oddzielnym procesie.
WOprawa płaszczowa – rodzaj oprawy stosowanej w średniowieczu. Jest podobna do oprawy sakwowej. Gotowa książka, już posiadająca oprawę, otrzymywała dodatkowe pokrycie z miękkiej skóry, aksamitu lub jedwabiu, znacznie obszerniejsze niż powierzchnia książki. Szeroki płat materiału zwisał poza brzegi książki i w razie potrzeby otulał dokładnie cały kodeks jak płaszczem. Książka w oprawie płaszczowej zamykana była zazwyczaj przeciąganymi przez otwór w pokryciu płaszczowym rzemiennymi klamrami, które spinały mocno obie okładziny.
WOprawa sakwowa – rodzaj oprawy średniowiecznej używanej od XIV do XV wieku w Europie Zachodniej przez mnichów, duchowieństwo i arystokrację. Charakteryzowała się puszczonym u dołu księgi płatem okładziny, którego nie obcinano ani nie podwijano pod deskę. Końce płatu związywano w węzeł, który służył jako uchwyt i pozwalał na przytwierdzenie księgi do pasa. Materiał obleczeniowy stanowiła miękko garbowana skóra jelenia bądź tkanina. Najczęściej oprawiano w ten sposób małe książki zabierane w podróż, m.in. brewiarze, modlitewniki i godzinki.
WPagina – liczba oznaczająca numer stronicy; może być umieszczana u góry lub u dołu, pośrodku oraz w układzie lewa – prawa. Pagina ma za zadanie ułatwić czytelnikowi poruszanie się po tekście publikacji. Wyróżnia się dwa rodzaje paginy:Paginę zwykłą (paginację), która zawiera tylko numery kolejnych stron publikacji. Paginę żywą, która zawiera – oprócz numeracji stronic – tekst informujący o zawartości merytorycznej danej części książki, rozdziału, podrozdziału itp.
WPosłowie – krótki tekst zamieszczany czasami na końcu większego dzieła literackiego, niezależnie od jego charakteru, umieszczony przez autora, redaktora lub wydawcę, wyjaśniający zagadnienia niezwiązane bezpośrednio z treścią książki, ale nawiązujące do jej treści lub okoliczności powstania dzieła. Posłowie jest tekstem celowo umieszczonym na końcu, aby nie wpłynął on na czytelnika poznającego treść książki po raz pierwszy.
WSkorowidz (indeks) – zestawienie zawartych w dokumencie zagadnień, pojęć, nazw i nazwisk, umieszczane zazwyczaj pod koniec pracy.
WSpis treści – zestawienie tytułów i śródtytułów rozmaitego szczebla, wyróżniających rozdziały i podrozdziały, ujęte w postaci oddzielnego wykazu, najczęściej na osobnej stronie, pełniące rolę podstawowego przewodnika po zawartości dokumentu.
WStrona, stronica – każda z dwóch powierzchni karty papieru lub innego materiału, może też być elektroniczna.
WWakat – strona publikacji poligraficznej niepokryta w ogóle drukiem. Jeśli na stronie znajduje się choćby pagina lub tinta, to nie jest już ona wakatem. Wakatami są często drugie strony czwórki tytułowej książki oraz strony przedtytułowe rozdziałów. W zecerstwie była to forma drukowa kolumny wypełniona jedynie justunkiem.
WWklejka – oddzielna, pojedyncza kartka, w formacie równym lub większym od formatu stronicy, wklejona w grzbiecie książki lub czasopisma. Zawiera najczęściej mapę, tabelę czy inny materiał ilustracyjny; może być drukowana jedno- lub dwustronnie, może też się różnić papierem od reszty publikacji.
WWyklejka – element oprawy książkowej: dwukartkowa składka przyklejona lub przyszywana grzbietem do pierwszego lub ostatniego arkusza książki w twardej oprawie; jedna z jej kartek jest w całości przyklejona do wewnętrznej strony okładki. Zadaniem wyklejki jest ochrona przed zniszczeniem zewnętrznych arkuszy książki i związanie bloku książkowego z okładką. Dodatkowo, wkładka mogła zdobić książkę, dlatego czasem wykonywana była z kosztownych materiałów jak pergamin, skóra lub jedwab.
WŻywa pagina – wiersz tekstu umieszczony nad kolumną tekstową lub u dołu kolumny; może zawierać takie informacje jak nazwisko autora, tytuł dzieła, tytuł rozdziału lub podtytuł, a w encyklopediach i słownikach tytuł pierwszego lub ostatniego hasła na stronie. Żywa pagina powinna mieścić się w jednym wierszu nie wypełniającym całej szerokości kolumny. Występuje na wszystkich stronach oprócz strony przedtytułowej, kontrtytułowej (frontyspis), tytułowej, redakcyjnej, strony z dedykacją/mottem, pierwszej strony spisu treści, wszelkich stron przed rozpoczynającym książkę spisem treści, wewnętrznych stron tytułowych, wakatów i kolumn szpicowych. Często nie umieszcza się też pagin na stronicach zawierających tylko ilustracje. Jeżeli pagina żywa jest umieszczana na górnym lub dolnym marginesie, to na pierwszych stronicach rozdziałów należy ją usunąć.