WApollo Pad Abort Test 1 – pierwszy test awaryjnego przerwania startu na wyrzutni przeprowadzony w ramach programu Apollo.
WCorona 66 – amerykański satelita rozpoznawczy. Był dwudziestym drugim statkiem serii Keyhole-4 ARGON tajnego programu CORONA. Jego zadaniem było wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi. Wyposażony w eksperymentalną kamerę. Materiał zdjęciowy uszkodzony przez przecieki światła. Wraz ze statkiem wyniesiono satelitę Hitchhiker 1.
WCorona 75 – amerykański satelita rozpoznawczy. Był 25. statkiem serii Keyhole-4 ARGON tajnego programu CORONA. Jego zadaniem było wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi. Satelita wyniósł ładunek dodatkowy w postaci satelity zwiadu elektronicznego Hitchhiker 3. Większość materiału filmowego była zamglona. Satelita prowadził także pomiary promieniowania kosmicznego. Kapsułę powrotną przechwycono nad Oceanem Spokojnym.
WExplorer 17 – amerykański satelita programu Explorer, z serii Atmosphere Explorer, do której należały również satelity: Explorer 32, Explorer 51, Explorer 54, Explorer 55.
WExplorer 18 – amerykański satelita programu Explorer, pierwszy z serii Interplanetary Monitoring Platform, IMP. Wykonywał badania przestrzeni międzyplanetarnej, plazmy, promieni kosmicznych, pół magnetycznych i cząstek energetycznych w polach magnetycznych.
WExplorer 19 – amerykański satelita programu Explorer, drugi z serii ADE – nadmuchiwanych balonów do badania gęstości atmosfery.
WKH-7 01 – amerykański satelita rozpoznawczy. Był pierwszym statkiem serii KeyHole-7 GAMBIT programu CORONA. Satelitę oznaczano także nazwą Improved SAMOS 1. Jego zadaniem było wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, o rozdzielczości przy gruncie około 46 cm. Na pokładzie statku znalazł się też eksperyment pomiaru promieniowania jądrowego za pomocą emulsji czułych.
WKH-7 02 – amerykański satelita rozpoznawczy. Drugi statek serii KeyHole-7 GAMBIT programu CORONA. Satelitę oznaczano także nazwą Improved SAMOS 2. Jego zadaniem było wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, o rozdzielczości przy gruncie około 46 cm. Na pokładzie statku znalazł się też eksperyment pomiaru promieniowania jądrowego za pomocą emulsji czułych.
WKH-7 03 – amerykański satelita rozpoznawczy. Trzeci statek serii KeyHole-7 GAMBIT programu CORONA. Satelitę oznaczano także nazwą Improved SAMOS 3. Jego zadaniem było wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, o rozdzielczości przy gruncie około 46 cm. Na pokładzie statku znalazł się też eksperyment pomiaru promieniowania jądrowego za pomocą emulsji czułych.
WKH-7 04 – amerykański satelita rozpoznawczy. Trzeci statek serii KeyHole-7 GAMBIT programu CORONA. Satelitę oznaczano także nazwą Improved SAMOS 4. Jego zadaniem było wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, o rozdzielczości przy gruncie około 46 cm. Na pokładzie statku znalazł się też eksperyment pomiaru promieniowania jądrowego za pomocą emulsji czułych.
WKosmos 14 – radziecki satelita technologiczny serii Omega; pierwszy radziecki eksperymentalny satelita meteorologiczny. Satelita testował system orientacji satelitów z użyciem elektrycznego żyroskopu – układu rozpędzanych elektrycznie żyroskopów, hamowanych elektromagnesami i oddziaływającymi z ziemskim polem magnetycznym, co zapewniało stabilizację trójosiową.
WLOFTI 2A – amerykański wojskowy satelita naukowy, który miał prowadzić badania związane z propagacją fal radiowych o bardzo niskiej częstotliwości w jonosferze. Następca statku LOFTI 1. Pracował niespełna 33 dni.
WŁuna 4 – bezzałogowa sonda kosmiczna wystrzelona przez ZSRR 2 kwietnia 1963 z kosmodromu Bajkonur. Druga radziecka próba miękkiego lądowania na Księżycu.
WP35-3 – trzeci amerykański satelita pogodowy tajnej serii Program 35, poprzednika programu DMSP.
WPoppy 2A – amerykański satelita wywiadu elektronicznego serii Poppy. Miał na pokładzie instrumenty do badania promieniowania słonecznego i taki też podawano oficjalnie cel jego misji. Jego głównym zadaniem było zbieranie danych o parametrach pracy radzieckich radarów obrony powietrznej i antybalistycznej. Prawdziwy, wywiadowczy charakter misji pozostawał utajniony do 2005 roku.
WWest Ford – seria amerykańskich wojskowych eksperymentów kosmicznych polegających na rozsianiu na orbicie okołoziemskiej ogromnych ilości miedzianych igieł – dipoli – utworzenie sztucznej jonosfery odbijającej fale radiowe z zakresu mikrofal. W tym celu Laboratorium Lincolna Politechniki Massachusetts przygotowało 480 milionów igieł o długości 1,77 cm i średnicę 0,00286 cm. Celem eksperymentów było stworzenie kanału łączności, który - w przeciwieństwie do podmorskich kabli - byłby niemożliwy do zniszczenia przez potencjalnego przeciwnika. Założenia programu straciły na aktualności wraz rozwojem łączności satelitarnej.
WRADOSE 112 – ang. Radiation Dosimeter Experiment – amerykański satelita wywiadu elektronicznego serii Poppy. Zbudowany przez Naval Research Laboratory, NRL. Przenosił też eksperyment przeznaczony do badania dawek promieniowania. Wprowadzony na orbitę wraz z innymi satelitami. Z powodu awarii członu Agena D satelita wszedł na eliptyczną orbitę o krótkiej żywotności. Spłonął przy ponownym wejściu w atmosferę 30 lipca 1963. Odtajniony 12 września 2005.
WSaturn-Apollo 4 (SA-4) – czwarty testowy lot rakiety nośnej Saturn I z atrapami drugiego i trzeciego stopnia w ramach programu Apollo. Był to lot suborbitalny.
WSputnik 25 – radziecka sonda kosmiczna serii E-6 należącej do programu Łuna, pierwsza próba miękkiego lądowania na powierzchni Księżyca. Sonda wyposażona była w lądownik o masie 100 kg.
WSyncom 1 – niedoszły pierwszy geostacjonarny satelita telekomunikacyjny; pierwszy z trzech w serii Syncom. Początkowe testy łączności na orbicie eliptycznej zakończyły się sukcesem. Kontakt z satelitą urwał się jednak podczas osiągania docelowej orbity geosynchronicznej. Nigdy nie udało się odzyskać kontaktu z satelitą.
WSyncom 2 – eksperymentalny satelita telekomunikacyjny zawieszony nad południkiem 55° W; pierwszy satelita geosynchroniczny. Okres jego orbity wynosił 24 godziny – statek znajdował się mniej więcej nad tym samym południkiem geograficznym przez cały czas – jednak była ona nachylona pod kątem 33° do równika, więc nie był rzeczywistym satelitą geostacjonarnym. Pracę rozpoczął 16 sierpnia. Zademonstrował możliwość komunikacji poprzez satelity geosynchroniczne – transmitował połączenia głosowe, teleksowe i faksowe między stacją naziemną Lakehurst, a okrętem USNS „Kingsport” znajdującym się u wybrzeży Nigerii. Ponadto przesyłał sygnał telewizyjny między Lakehurst a stacją naziemną w Andover.
WTelstar 2 – amerykański satelita telekomunikacyjny i naukowy, bliźniak satelity Telstar 1. Wystrzelony 7 maja 1963 z kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station. Wyposażony w 3600 ogniw słonecznych dostarczających energię elektryczną do urządzeń pokładowych.
WTIROS 7 – amerykański satelita meteorologiczny. Przesłał ponad 150 000 zdjęć pokrywy chmur. Statek pracował normalnie do 31 grudnia 1965. Potem sporadycznie do 3 lutego 1967. Przez kolejne półtora roku służył zbieraniu danych inżynieryjnych. Wyłączony 3 czerwca 1968. Spłonął przy ponownym wejściu w atmosferę ziemską 3 czerwca 1994.
WTIROS 8 – amerykański satelita meteorologiczny. Przesłał 102 463 zdjęcia pokrywy chmur. Jako pierwszy w serii TIROS wyposażony w system automatycznej transmisji obrazów (APT). System pozwalał przesyłać w czasie rzeczywistym zdjęcia pokrywy chmur do każdej odpowiednio wyposażonej stacji naziemnej. W eksperymentalnym użyciu APT wzięło udział 47 stacji naziemnych. Eksperyment zakończono w kwietniu 1964, po uszkodzeniu kamery. Główna kamera telewizyjna statku działała do 12 lutego 1966. Od tej pory używano go w celach inżynieryjnych. Satelitę definitywnie wyłączono 1 lipca 1967.
WTransit 5E-1 – amerykański wojskowy satelita naukowy. Zbudowany przez Bureau of Naval Weapons. Wyniesiony jako ładunek dodatkowy satelity Transit 5BN-1.
WVela 1A – amerykański satelita rozpoznawczy do wykrywania wybuchów i prób jądrowych na ziemi i w przestrzeni kosmicznej; pierwszy z pierwszej pary satelitów serii Vela; wyniesiony razem z satelitami Vela 1B i ERS 12.
WVela 1B – amerykański satelita rozpoznawczy do wykrywania wybuchów i prób jądrowych na ziemi i w przestrzeni kosmicznej; drugi z pierwszej pary satelitów serii Vela; wyniesiony razem z satelitami Vela 1A i ERS 12.