
Austriacki traktat państwowy – umowa międzynarodowa podpisana 15 maja 1955 roku przez Austrię, Związek Radziecki, Wielką Brytanię, Francję i Stany Zjednoczone. Traktat został podpisany w Wiedniu, w Sali Marmurowej wiedeńskiego Belwederu. Zawarty zgodnie z zapowiedzią zawartą w Deklaracji moskiewskiej, na którą powołuje się we wstępie. Likwidował on Anschluss Austrii z 1938 roku, kończył także okupację kraju przez cztery mocarstwa, która trwała od 1945 roku. W myśl postanowień traktatu Austria m.in. odzyskała suwerenność państwową i granice z 1938 roku. Jednocześnie porozumienie zakazywało Austrii połączenia politycznego i gospodarczego z Niemcami w przyszłości oraz zobowiązywało ją do uznania układów paryskich, pokoju z Japonią i zamierzanego układu pokojowego z Niemcami. Art. 13 zabrania Austrii wytwarzania lub posiadania wyliczonych w nim rodzajów broni, w tym broni masowego rażenia. Warunkiem podpisania traktatu przez Związek Radziecki było proklamowanie przez Austrię wieczystej neutralności, co austriacki parlament uczynił 26 października 1955 roku.

I rozbiór Polski – nastąpił w roku 1772, pierwszy z trzech rozbiorów Polski, do których doszło pod koniec XVIII wieku. Dokonany drogą cesji terytorium I Rzeczypospolitej przez Prusy, Imperium Habsburgów i Imperium Rosyjskie.

III rozbiór Polski (1795) – ostatni z trzech rozbiorów Polski, do których doszło pod koniec XVIII wieku

Kongres wiedeński – konferencja międzynarodowa przedstawicieli szesnastu państw europejskich, trwająca od września 1814 do 9 czerwca 1815 roku w Wiedniu, zwołana w celu rewizji zmian terytorialnych i ustrojowych spowodowanych wybuchem rewolucji francuskiej i wojnami napoleońskimi oraz wypracowania nowych zasad ładu kontynentalnego.

Pokój cieszyński – układ pokojowy zawarty 13 maja 1779 roku w Cieszynie, kończący szereg wojen toczonych od roku 1740 przez króla pruskiego Fryderyka II i elektora bawarskiego Karola IV Teodora przeciwko monarchii habsburskiej, na czele której stała cesarzowa Maria Teresa Habsburg i jej syn Józef II. W walkach brały udział, zarówno w sposób zbrojny, jak i polityczny, również inne kraje europejskie.

Pokój paryski – podpisany 10 lutego 1947 roku układ pokojowy pomiędzy byłymi sojusznikami III Rzeszy: Rumunią, Węgrami, Austrią, Finlandią, Bułgarią i Włochami a aliantami. Dotyczył on też innych członków koalicji hitlerowskiej i antyhitlerowskiej. Traktaty zostały przygotowane przez Radę Ministrów Spraw Zagranicznych i konferencję 21 państw.

Pokój utrechcki – porozumienie zawarte 11 kwietnia 1713 w Utrechcie (Holandia), kończące hiszpańską wojnę sukcesyjną (1701–1714). Bezpośrednią przyczyną podpisania pokoju była śmierć Świętego Cesarza Rzymskiego Józefa I Habsburga i objęcie tronu przez jego młodszego brata Karola VI Habsburga, pretendenta do korony Hiszpanii. Pozostałe kraje koalicji antyburbońskiej zaczęły się obawiać odrodzenia potęgi Habsburgów z czasów Karola V (1500–1558).

Pokój w Campo Formio 1797 – podpisany 17 października 1797 roku w Campo Formio pomiędzy Napoleonem Bonaparte a hrabią Ludwigiem von Cobenzlem. Wskutek zwycięskiej kampanii Napoleona Bonaparte nastąpił rozpad Pierwszej Koalicji Antyfrancuskiej. Traktat uznaje się za zakończenie I etapu wojen rewolucyjnej Francji.
Pokój w Hubertusburgu – traktat pokojowy z 15 lutego 1763.

Pokój w Lunéville 1801 – traktat pokojowy kończący wojnę Republiki Francuskiej z Austrią. Został podpisany 9 lutego 1801 w Lunéville w Lotaryngii.

Pokój w Rastatt – pokój zawarty 7 marca 1714 roku między Austrią a Francją w Rastatt, ostatecznie kończący wojnę sukcesyjną hiszpańską (1700-1714). Niektóre kraje uzgodniły swe warunki pokojowe już w kwietniu 1713 w pokoju w Utrechcie.

Pokój w Schönbrunn – traktat podpisany 14 października 1809 pomiędzy Cesarstwem Francuskim a Cesarstwem Austrii w pałacu Schönbrunn w Wiedniu. Kończył wojnę Francji z V koalicją i będącą jej częścią wojnę polsko-austriacką. Do jego postanowień należało uznanie przez Austrię wszystkich poprzednich podbojów Napoleona. Austria zrzekała się Nowej Galicji, uzyskanej w wyniku III rozbioru Polski, i cyrkułu zamojskiego na rzecz Księstwa Warszawskiego, przekazała Tyrol i Salzburg Bawarii, a Triest i Dalmację na południe od rzeki Sawy oddała Francji.

Pokój westfalski – wielostronny układ kończący wojnę trzydziestoletnią (1618–1648), zawarty 24 października 1648 między Świętym Cesarstwem Rzymskim i Francją i jej sojusznikami w Münster oraz między Habsburgami a Szwecją w Osnabrücku. Jeden z najbardziej znaczących traktatów międzynarodowych w historii nowożytnej Europy.
Pokój wiedeński (1738) – traktat pokojowy wypracowany w Wiedniu w 1735, a ratyfikowany w 1738. Kończył wojnę o sukcesję polską 1734–1735.

Sojusz Trzech Cesarzy – porozumienie monarchów trzech mocarstw, tj. Imperium Rosyjskiego, Cesarstwa Niemieckiego i Austro-Węgier sformalizowane 22 października 1873, na mocy którego zobowiązywali się oni do wzajemnych konsultacji w razie rozbieżnych interesów, zachowania pokoju w Europie oraz szukania wspólnego rozwiązania w razie agresji państw trzecich. Terytoria tych trzech mocarstw zajmowały łącznie prawie ⅔ powierzchni kontynentu. Sojusz był oczekiwany jako próba wskrzeszenia Świętego Przymierza z 1815.

Traktat belgradzki - traktat pokojowy zawarty 18 września 1739 roku w Belgradzie, kończący VII wojnę austriacko-turecką, toczoną się w latach 1735 - 1739. Traktat przywrócił Imperium Osmańskiemu część terytoriów utraconych na rzecz Austrii postanowieniami traktatu w Požarevacu (1718). Równolegle prowadzona wojna rosyjsko-turecka została zakończona 29 września 1739 traktatem w Niszu.

Traktat berliński – końcowy akt kongresu berlińskiego, na którym Wielka Brytania, Francja, Austro-Węgry, Cesarstwo Niemieckie, Włochy, Imperium Rosyjskie oraz Imperium Osmańskie rządzone przez Abdula Hamida II dokonały rewizji traktatu z San Stefano, podpisanego 3 marca tego samego roku.

Traktat brzeski – traktat pokojowy podpisany w Brześciu nad Bugiem 3 marca 1918, między Cesarstwem Niemieckim i Austro-Węgrami i ich sojusznikami: Carstwem Bułgarii i Imperium Osmańskim a Rosją Sowiecką.

Traktat brzeski – traktat pokojowy podpisany w Brześciu 9 lutego 1918 między Cesarstwem Niemieckim, Austro-Węgrami i ich sojusznikami – Carstwem Bułgarii i Imperium Osmańskim (Turcją)), a Ukraińską Republiką Ludową.

Traktat bytomsko-będziński – umowa pomiędzy Rzecząpospolitą a krajami habsburskimi podpisana 9 marca 1589 roku.

Traktat Loewenwolda, przymierze trzech czarnych orłów – podpisany 13 września 1732 roku w Wiedniu tajny układ, pomiędzy Austrią i Rosją, dotyczący sukcesji tronu w Polsce w razie spodziewanej niedługo śmierci Augusta II. Nigdy nie ratyfikowany, traktat ten był w rzeczywistości manewrem dyplomatycznym Rosji i Austrii, które chciały odciągnąć Prusy od powstającego właśnie sojuszu sasko-francuskiego. Najważniejszym jego celem było niedopuszczenie do przedłużenia unii polsko-saskiej.

Traktat paryski – traktat pokojowy zawarty 30 marca 1856 na zakończenie obradującego od 25 lutego kongresu przedstawicieli Francji, Anglii, Turcji, Austrii, Sardynii i Rosji.

Traktat w Bukareszcie (1918) – traktat pokojowy zawarty 7 maja 1918 roku w Bukareszcie pomiędzy Cesarstwem Niemieckim, Monarchią Austro-Węgierską, Carstwem Bułgarii i Imperium Osmańskim a Królestwem Rumunii, kończący udział Rumunii w I wojnie światowej po stronie Ententy.

Traktat w Karłowicach – traktat pokojowy podpisany 26 stycznia 1699 w Karłowicach. Kończył on wojnę pomiędzy państwami Ligi Świętej, w skład której wchodziły Państwo Kościelne, Republika Wenecka, Austria, Rzeczpospolita Obojga Narodów i Carstwo Rosyjskie a Imperium Osmańskim i jego lennikami, głównie Chanatem Krymskim.
Traktat w Požarevacu – traktat pokojowy pomiędzy monarchią Habsburgów i Republiką Wenecką a Imperium Osmańskim podpisany 21 lipca 1718 w Požarevacu. Pokój został zawarty przy mediacji Wielkiej Brytanii i Niderlandów, kończył działania wojenne wojny austriacko-tureckiej 1715-1718 i wojny wenecko-tureckiej 1714-1718.

Traktat w Saint-Germain-en-Laye – traktat pokojowy podpisany 10 września 1919 roku w podparyskiej miejscowości Saint-Germain-en-Laye pomiędzy państwami Ententy a Niemiecką Austrią, będącą spadkobierczynią Austro-Węgier, w czasie I wojny światowej jednego z Państw Centralnych. Wszedł w życie 16 lipca 1920 r.

Traktat w Villafranca – porozumienie zawarte 11 lipca 1859 przez władców Francji i Austrii, które zakończyło wojnę pomiędzy Francją i Piemontem a Austrią.

Trójprzymierze – tajny obronny układ pomiędzy trzema państwami europejskimi: Cesarstwem Niemieckim, Królestwem Włoch i C.K. Austro-Węgrami, zawiązany 20 maja 1882 w Wiedniu. Trójprzymierze było odnawiane w 1887, 1891, 1902 i 1912. Trójprzymierze rozpadło się w 1915 w czasie I wojny światowej, po przystąpieniu przez Włochy do działań wojennych przeciwko Austro-Węgrom.

Ugoda austriacko-węgierska – ugoda zawarta pomiędzy Austriakami a Węgrami w 1867. Jej skutkiem było powstanie Austro-Węgier.