WAnubis – w egipskiej mitologii bóg o głowie szakala, ściśle łączony z mumifikacją i życiem pozagrobowym. W języku Starożytnego Egiptu był znany jako Inpw. Najstarsza znana wzmianka o nim pochodzi z tekstów piramid z okresu Starego Państwa, gdzie łączony jest z pogrzebem faraona. W tej epoce był najważniejszym bogiem związanym ze śmiercią, lecz w Średnim Państwie zastąpił go Ozyrys.
WApis – święty byk w Memfis, uważany za wcielenia Ptaha, później Ozyrysa, przez co został bóstwem podziemnym kojarzonym z minerałami i klejnotami; przez Greków utożsamiany z Hadesem.
WBastet, znana też pod nazwą Bast, Boubastis, Pasht, Ubasti, Ba en Aset – w mitologii egipskiej bogini miłości, radości, muzyki, tańca, domowego ogniska, płodności, a także kotów. Wierzono, że Bastet chroni mężczyzn przed chorobami i demonami. Przedstawiana jako kot lub kobieta z głową kota, często ze skarabeuszem na głowie, który był symbolem wschodzącego słońca, gdyż w imieniu Ra walczyła z Apopisem – ucieleśnieniem chaosu, przedstawianego jako wielkiego węża. Przedstawiano ją często z krzyżem Ankh – symbolem życia – i sistrum – uderzanym instrumentem muzycznym, który był jej atrybutem władzy. Była matką Maahesa(ang.), według niektórych źródeł, Chonsu – boga Księżyca. Bogini Bastet pojawiła się już w czasach II dynastii, i jej nazwa prawdopodobnie wzięła się od miast kultu Bast. Prawdopodobnie na początku zwierzęciem kultu był lew/lwica. W mitologii greckiej jej odpowiednikiem jest Artemida. Wielu bogów w tamtym okresie miało swoje dwie twarze – dobrą i złą; o ile Bastet kot była usposobieniem dobroci i ochroną, kojarzono ją również z bezwzględną, walczącą Sachmet przedstawianą jako kobieta z głową lwa.
WBuchis – byk, który w kulcie egipskiego boga Montu był traktowany jako jego święte zwierzę. Centrum kultu była świątynia Montu w Hermonthis w Górnym Egipcie, niedaleko dzisiejszego Luksoru.
WChepri – prabóstwo egipskie, czczone pod postacią skarabeusza. Był bogiem wschodzącego słońca. W Starym Państwie uważany za personifikację Atuma i jako taki uznany za stwórcę bóstw. W tekstach Księgi umarłych ma związek z symboliką zmartwychwstania. Miał tajemną moc ciągłego odradzania się.
WChnum – w mitologii egipskiej jeden z bogów Górnego Egiptu.
WGeb – w mitologii egipskiej bóg Ziemi, brat i mąż nieba – bogini Nut, syn boga powietrza – Szu i bogini uosabiającej wilgoć – Tefnut; jeden z bogów Wielkiej Enneady. Atrybutem boga jest gęś białoczelna. Reprezentującym Geba hieroglifem jest gęś.
WGlykon – bóstwo greckie i rzymskie o wężowej postaci, łączone m.in. z kultem boga-uzdrowiciela Asklepiosa i Serapisa.
WHathor – egipska bogini nieba, uosobienie Wielkiej Macierzy, a także patronka nekropolii tebańskiej, Oko Ra. Pierwotnie stanowiła personifikację pałacu faraona. Z czasem stała się bóstwem miłości, radości, uciech, muzyki i tańca, a także opiekunką kobiet. Nosiła przydomki „Oka Horusa”, „Złotej Bogini”, „Bogini Niebios”, „Pani Czerwonej Góry” i „Turkusowej Pani”. Grecy identyfikowali ją z Afrodytą, a Rzymianie z Wenus.
WHauhet – prabóstwo egipskie uosabiające nieskończoność, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Huh tworzyła jedną z par hermopolitańskiej Ogdoady.
WHorus – egipski bóg nieba, opiekun monarchii egipskiej. Panujący faraon utożsamiał się z nim i przyjmował jego imię. Czczony pod postacią sokoła lub człowieka z głową sokoła zwieńczoną tarczą słoneczną oraz jako dziecko z palcem w ustach. Był synem Ozyrysa i Izydy lub Geba i Nut. Po śmierci Ozyrysa walczył z Setem o tron faraona. Po kilku konkurencjach Rada Dwunastu Bogów przyznała władzę Horusowi.
WHuh – egipskie bóstwo męskie wyobrażane w postaci żaby, wchodzące w skład hermopolitańskiej Ogdoady. Uosabiał nieskończoność: utożsamiany z Szu, dźwigający na rękach niebo; z gałązką palmową symbolizuje rachubę roczną i wskazuje niezliczone, szczęśliwe lata królewskiego panowania. Jako ucieleśnienie mnogości i liczebności, bóg ten rzadko objawiał się indywidualnie, najczęściej tworzył grupę z innym Huh.
WKauket – prabóstwo egipskie uosabiające ciemność, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Kuk tworzyła jedną z par hermopolitańskiej Ogdoady.
WKuk – prabóstwo egipskie uosabiające ciemność, przedstawiane w postaci żaby. Razem ze swoją żeńską formą Kauket tworzył jedną z par hermopolitańskiej Ogdoady.
WMeretseger lub Mertseger – w mitologii egipskiej bogini-wąż, która pierwotnie symbolizowała niebezpieczeństwa pustyni. Popularna od XIX dynastii opiekunka nekropolii tebańskiej.
WMnewis – byk, który w religii starożytnego Egiptu traktowany był jako ziemskie wcielenie boga Re. Centrum kultu stanowiła świątynia Re w Heliopolis w Dolnym Egipcie.
WMontu – w panteonie starożytnego Egiptu lokalne bóstwo Hermonthis i główny bóg Teb, popularny w czasach Średniego i Nowego Państwa, później zastąpiony przez Amona.
WNaunet – prabóstwo egipskie uosabiające wody praoceanu otaczającego ziemię, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Nun tworzyła pierwszą z par hermopolitańskiej Ogdoady.
WNechbet – w mitologii egipskiej bogini przedstawiana jako sępica z rozpostartymi skrzydłami.
WRenenutet – w mitologii egipskiej bogini-kobra przedstawiana jako kobieta z głową węża. Opiekunka władców Egiptu, często łączona z boginią Wadżet. Pani zbioru owoców i żniw. Renenutet kierowała ludzkim losem, dlatego była identyfikowana z Maat. Jej świątynia z czasów Amenemhata III i IV znajdowała się w oazie Fajum.
WSechmet – w mitologii egipskiej bogini wojny, zemsty i chorób, a także bogini opiekuńcza Dolnego Egiptu.
WSelkit – w mitologii egipskiej jedna z czterech bogiń opiekujących się sarkofagami. Przedstawiano ją jako kobietę z ciałem skorpiona. Choć miała groźną postać zwierzęcia, była opiekuńcza i leczyła rany powstałe od ukąszeń.
WSet (polskie), Seth (angielskie), Stẖ, Stš, Swty (staroegipskie), Σήθ (greckie), Sutekh, Setech (egipskie), hebr. שת Szet – w mitologii egipskiej pan burz, pustyń, Górnego Egiptu, ciemności i chaosu, także bóstwo o charakterze demonicznym. Przedstawiany jako człowiek z głową nieustalonego do dziś zwierzęcia. Zawiera cechy głowy szakala, antylopy oryks oraz okapi. Wcześniej występował być może jako bóg wojny i mogło być to bóstwo starsze niż religia egipska. W religii egipskiej jeden z głównych bogów. Jego atrybutem była antylopa z głową szakala.
WPoświętnik, skarabeusz (Scarabaeus) – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowate. Jest ich ponad 30 gatunków. Są stosunkowo duże w porównaniu do innych chrząszczy, są czarne i mają metaliczny połysk. Występują w Północnej Afryce, Południowej Europie i Azji Mniejszej.
WSobek – w mitologii egipskiej opiekun jezior, wody, symbol siły królewskiej. Przedstawiany był jako człowiek z głową krokodyla, czasem jako krokodyl z głową sokoła, lwa, byka, barana lub szakala bądź jako krokodyl. Na głowie nosił koronę składającą się z dwóch piór, dysku słonecznego i baranich rogów. Był synem bogini Neit. Egipcjanie wierzyli, że im więcej jest w Nilu krokodyli, tym lepsze będą zbiory po wylewie tej rzeki. Sobka wiązano z bogiem słońca - Ra, jako jedną z jego dusz.
WSokar – w mitologii egipskiej bóstwo dokonujące przyjęcia i oczyszczenia zmarłego władcy oraz przenoszący go na swej barce do niebios; patron metalurgów, rzemieślników i tragarzy oraz wszelkich przewoźników.
WTawaret – starożytne egipskie bóstwo opiekuńcze chroniące kobiety podczas ciąży, porodu i połogu, uważane za opiekunkę niemowląt i małych dzieci, strażniczkę domu i snu, wszechmocną obrończynię przed złymi duchami.
WTot (Thoth) – egipski bóg Księżyca, patron mądrości. Zaliczano go do bogów-stwórców i uważano za wynalazcę egipskiego pisma – hieroglifów, kalendarza, a także arytmetyki, geometrii, muzyki, liczby i rysunków. W związku z tym był przede wszystkim opiekunem i patronem pisarzy oraz ludzi nauki i sztuki. Był głównym opiekunem miasta i regionu Hermopolis.
WUadżet lub Uadżyt (polskie), Wadjet (angielskie), staroegip. - W3ḏyt, egip. - Uto-Uadżet, Uadżet, Uadżit; gr. Uto, Buto, Edżo, Udżo; łac. Uraeus, stąd forma ureusz. Bogini staroegipska czczona w Dolnym Egipcie. Przedstawiana była w postaci kobry-Ureusza. Jej imię wywodziło się od koloru papirusu, a oznaczało dosł. [Ta] zielona.