WAži Dahaka, Zahhak – mityczny król-smok, który objął władzę nad Irańczykami po utracie przez Dżamszida, z powodu popadnięcia w pychę, boskiego charyzmatu – chwareny.
WBazyliszek, czasem nazywany królem węży – mityczne stworzenie, pojawiające się w legendach, podaniach i bajkach wielu narodowości.
WBehemot – nieprzetłumaczone imię zwierzęcia wspomnianego w Księdze Hioba, 40,15. Wraz z Lewiatanem jest on przedstawiony jako stworzenie dowodzące wielkości i mocy stwórczej Jahwe w opozycji do Hioba. Przedstawiony jako postać podobna do hipopotama lub słonia.
WBenu (Bennu), w mitologii egipskiej – święty ptak, uważany za duszę (ba) Re; Pan Jubileuszów; pierwowzór greckiego Feniksa. Był jednym z bóstw solarnych, związanym kolejno z Atumem, Re i Ozyrysem.
WBestia z Gévaudan – tajemnicze stworzenie zabijające w XVIII wieku ludzi we Francji, w okolicy Gévaudan. Stworzenie zostało zaliczone do kryptyd wskutek braku identyfikacji zoologicznej.
WCynocefal lub Psiogłowy – termin oznaczający „psią-głowę”, stosowany do określenia mitologicznych stworzeń o korpusie człowieka i głowie psa.
WDavy Jones – legendarna postać morskiego diabła, ducha lub potwora, występująca w anglosaskiej mitologii żeglarskiej.
WDziki Łów, Dziki Gon, Dzikie Polowanie, a także Dzikie Zastępy – mit ludowy rozpowszechniony w dawnych czasach w północnej, zachodniej i środkowej Europie.
WFenghuang ; w języku polskim: Chiński feniks.
WFeniks – mityczny ptak uznawany za symbol Słońca oraz wiecznego odradzania się życia.
WGnom – legendarna lub baśniowa istota o niewielkim wzroście, mieszkająca zazwyczaj pod ziemią. Słowo to bywa często używane jako synonim krasnoludka.
WGolem – istota utworzona z gliny na kształt człowieka, ale pozbawiona duszy rozumiejącej neszama, a zatem również zdolności mowy.
WGryf – mityczne zwierzę przedstawiane najczęściej z ciałem lwa oraz z głową i skrzydłami orła. Niektóre źródła dodają jeszcze uszy dzikiego osła. Na początku gryf pojawia się w sztuce, znacznie później w literaturze, widać także znaczne różnice pomiędzy opisami gryfa a jego obrazowaniem. Najstarsze przedstawienia pochodzą ze starożytnej Mezopotamii z ok. 3000 p.n.e., równocześnie motyw pojawił się w Egipcie. Do Europy dotarł ok. 1600 p.n.e. poprzez wyspy Kretę i Cypr. Pierwsza wzmianka pisana o gryfach pochodzi z ok. V w. p.n.e.
WŚwięty Guinefort – pies o imieniu Guinefort, rasy wyżeł lub greyhound, który był od XIII wieku czczony w okolicach francuskiej miejscowości Villars-les-Dombes jako patron chorych dzieci. Jego wspomnienie obchodzono 22 sierpnia. Nie został uznany przez Kościół katolicki.
WHakawai – w mitologii maoryskiej z Nowej Zelandii ptak, którego niekiedy słyszano, ale nigdy nie widziano. Obecnie wiąże się go z nocnymi pokazami w powietrzu bekasowatych z rodzaju Coenocorypha.
WHern – w angielskiej mitologii duch lasu, odpowiednik Pana w greckiej mitologii oraz celtyckiego rogatego boga Cernunnosa.
WHomunkulus – karzełek, mały człowieczek, którego w średniowieczu wielu alchemików próbowało stworzyć w sposób sztuczny. Homunkulus miał wyglądać jak małe, pomarszczone dziecko. Istniało kilka poglądów na sposoby powołania do życia homunkulusa. Jedna z nich wykorzystywała korzeń mandragory, co wiąże się z wierzeniem, jakoby ta roślina miała wyrastać u stóp szubienicy w miejscu, gdzie spadała sperma wisielca, a następnie rozwijać się w człekokształtną istotę.
WIllujanka - w mitologii hetyckiej wąż, który walczy z bogiem burzy.
WJednorożec – stworzenie fantastyczne, występujące w mitach i legendach, posiadające jeden róg pośrodku czoła. Najwcześniej opisane przez Ktezjasza w V–IV w. p.n.e.; Pliniusz Starszy dodał mu jeszcze łeb jelenia, stopy słonia i ogon lwa. W średniowieczu przedstawiano go z głową i korpusem białego konia, dodając niekiedy nogi jelenia i lwi ogon. Jednorożca uważano za jedyne zwierzę mające odwagę atakować słonia, posiadające tak ostre kopyta, że jedno ich uderzenie rozcina słoniowi brzuch.
WWróżki folkloru irlandzkiego, angielskiego, szkockiego i walijskiego zostały sklasyfikowane na wiele sposobów. Dwie z najważniejszych kategorii, wywodzą się ze folkloru szkockiego, to podział na Dwór Świetlisty i Dwór Mroczny. Kategorie te mogą odzwierciedlać wcześniejszy (średniowieczny) podział germańskich elfów na elfy światła (Ljósálfar) oraz mroczne lub czarne elfy (Dökkálfar). Celtycki odpowiednik opowieści o wróżkach z rejonu wysp brytyjskich nie zawiera takiego podziału. William Butler Yeats, w Bajkach Irlandzkich i Opowieściach ludowych, podzielił je dalej na Wróżki Towarzyskie oraz Wróżki Samotne. Katharine Mary Briggs dodała, że trzecie rozróżnienie może być potrzebne dla „wróżek domowych”, które żyją w ludzkich domach.
WKrasnolud – istoty z mitologii nordyckiej i germańskiej, obecne później także w folklorze niemieckim i skandynawskim, a współcześnie w literaturze, filmach i grach fantasy.
WKrasnoludek, krasnal, gnom, skrzat – przyjazna ludziom istota pojawiająca się często w literaturze polskiej i zagranicznej, szczególnie w baśniach. Krasnoludki wyglądem przypominają małych ludzi. Przeważnie są przedstawiane w szpiczastych czerwonych czapeczkach, od koloru których pochodzi ich polska nazwa. Występują zarówno w baśniowej tradycji polskiej, jak i innych narodów europejskich.
WOndyny – w mitologii nordyckiej boginki zamieszkujące jeziora i rzeki.
WPixie – w brytyjskim folklorze małe postaci obdarzone magiczną mocą zamieszkałe głównie na południu Anglii, w Devonie i Kornwalii, co sugeruje ich celtyckie pochodzenie i nazwę. W opisach z epoki wiktoriańskiej zwykle pojawiają się ze spiczastymi uszami, w zielonym stroju i spiczastym kapeluszu. W niektórych opisach oczy mają zwrócone ku górze. We współczesnym użyciu wyraz pixie jest bliskoznaczny z pojęciem wróżki, jednak w folklorze rasy te były ze sobą skłócone. Najbliższym polskim odpowiednikiem oryginalnego znaczenia będzie krasnoludek.
WPomnik Golema – pomnik Golema, postaci mitologicznej, sztucznego człowieka, którego według legendy miał stworzyć praski rabin Jehuda Löw ben Becalel. Znajdował się w centrum Poznania, na Alejach Marcinkowskiego, pomiędzy gmachem Urzędu Pocztowego Poznań 9, a Uniwersytetem Artystycznym. Odsłonięty w maju 2010, mierzy 2,5 m wysokości.
WQilin, jap. Kirin, wiet. Kỳ lân – mityczne zwierzę z mitologii chińskiej, w literaturze zachodniej nazywane nieprecyzyjnie chińskim jednorożcem.
WRuk, rok lub ruch – olbrzymi ptak występujący w mitologii perskiej, tak ogromny, że lecąc przesłania słońce i zmienia dzień w noc.
WRybogryf – godło heraldyczne, zbliżone wyglądem do gryfa. Rybogryf posiada tułów lwa, orle skrzydła, szpony i głowę oraz końskie uszy, jednak w odróżnieniu od gryfa zamiast tylnych łap ma rybi ogon.
WSerpopard – współczesny termin dla określenia mitycznego stworzenia znanego ze sztuki starożytnego Egiptu i Mezopotamii. Słowo "serpopard" - to połączenie słów serpent (wąż) i leopard (lampart), wynikające z interpretacji, że fantastycza istota stanowi połączenie ciała lamparta z długą szyją w kształcie węża. Brak znanego określenia na to stworzenie w starożytnych tekstach. Najbardziej znane przedstawienia to Paleta Narmera z Nechen i pieczęć cylindryczna z Uruk.
WShinigami – personifikacja Śmierci w kulturze japońskiej, która do Kraju Kwitnącej Wiśni przywędrowała z Europy w okresie Meiji.
WSmok – fikcyjne stworzenie, najczęściej rodzaj olbrzymiego, latającego gada. Występuje w licznych mitach i legendach oraz w literaturze, filmach i grach. Według wielu mitów smoki obdarzone były dużą inteligencją, potrafiły posługiwać się magią, znały ludzką mowę, a także ziały ogniem. Poza tym posiadały lub strzegły rozmaitych skarbów.
WTartalo – w mitologii baskijskiej cyklopy trudniące się pasterstwem łowiectwem, pożerające ludzi.
WTęczowy Wąż – jedna z najważniejszych postaci mitologicznych Australii.
WTuchulcha – w wierzeniach etruskich, potwór o dziobie orła i uszach osła, który zamiast włosów ma na głowie węże.
WUkryci ludzie – termin na określenie elfów/istot nadprzyrodzonych w folklorze islandzkim. Ukryci ludzie zazwyczaj zamieszkują kurhany, omszone wzgórza oraz skały. Podania mówią, iż ukryci ludzie wyglądają podobnie do śmiertelników, ukazują się im w zwykłych ubraniach, jednak zdradliwa jest ich uroda, którą nęcą ludzi.
WWiwern – mityczny gad ze średniowiecznego bestiariusza.