
Abhedananda, swami Abhedananda – indyjski mnich hinduistyczny z zakonu swamich, uczeń śri Ramakryszny Paramahansy z Kalkuty. Założyciel Ramakrishna Vedanta Society i pisma Visvavani, autor Gospel of Ramakryszna - opracowania pięciotomowego dzieła Mahendranatha Gupty o naukach Śri Ramakryszny Paramahansy.

Adi Śankara, ur. 788 w Shankarze, zm. 820 w Kedarnath – indyjski mędrzec, myśliciel i reformator tradycji wedyjskiej oraz bramińskiej, założyciel największej i najbardziej wpływowej szkoły filozofii indyjskiej – adwajtawedanty. Esencją nauczania Adi Śankary była jedność atmana i bezpostaciowego Brahmana. Śankarę uważano w smartyzmie za częściowego awatara Śiwy. Słowo śankara w sanskrycie oznacza pokój czyniący.

Aurobindo Ghose lub Aurobindo Ghosh, Śri Aurobindo ; tamil அரவிந்தர; pol. Aurobindo Ghosz; ur. 15 sierpnia 1872 w Bengalu, zm. 5 grudnia 1950 w Pondicherry) – indyjski filozof, prozaik, poeta, krytyk literacki, tłumacz i publicysta.

Awadhuta – termin pochodzący z dharmicznych religii Indii, odnosi się do ekscentrycznego typu mistyków lub świętych, którzy wznieśli się ponad cielesną świadomość, dualność oraz światowe troski i postępują bez uwzględniania standardowej społecznej etykiety. Takie osobowości są uznawane za wolne od świadomości ego i „wędrują wolni jak dzieci” poprzez oblicze ziemi. Awadhuta nie identyfikuje się ze swoim ciałem i umysłem. Mówi się, że taka osoba jest czystą świadomością w ludzkiej formie. Awadhuci odegrali znaczącą rolę w historii wielu tradycji jogi, wedanty i bhakti. Jest to również imię w marathi.

Awatara – w hinduizmie wcielenie (inkarnacja) bóstwa, które zstępuje z nieba na ziemię w postaci śmiertelnej – ludzkiej, zwierzęcej lub hybrydalnej, w celu przywrócenia ładu na ziemi (dharma).

Baba Lokenath Brahmaczari, Baba Lokenath (1730–1890) – na pół legendarny hinduistyczny święty i filozof pochodzącym z Bengalu.

Babu – określenie honoryfikatywne używane wobec osoby uczonej. Potocznie też, pełne szacunku określenie ojca, innego starszego mężczyzny lub urzędnika – wtedy najczęściej łączone z użyciem tytułu Dźi. Do grona osób uczonych, których tytułuje się w ten sposób, zaliczani są też nauczyciele duchowi. Tytuł babu również znaleźć można, na określenie funkcji tłumacza, w książce Tomek na tropach Yeti.

Bapu – w języku hindi oraz w gudźarati jest to jedno z określeń tłumaczone jako ojciec. Używane jest jako tytuł nadawany mężczyznom w starszym wieku, szanowanym za religijność. Stosowany jest często wobec osób publicznych jako określenie honoryfikatywne. Występuje też jako stały składnik hinduistycznych imion wybranych guru i osób duchownych niektórych sampradaj. W takich zastosowaniach jest łączone z tytułem dźi, co dodatkowo powiększa wyrażenie szacunku.

Bhagawan – tytuł nadawany wybitnym osobom i bóstwom w hinduizmie sugerujący umiejętność doświadczania błogosławieństwa Bhagawana.

Bhaktisiddhanta Sarswati Thakura – hinduski duchowny i nauczyciel w tradycji gaudija wisznuizmu, astronom i astrolog wedyjski.

Abhaj Ćaranarawinda Bhaktiwedanta Swami Prabhupada – założyciel i aćarja Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny, pierwszej grupy wisznuickiej, której udało się działać na szeroką skalę na Zachodzie.

Brahma Baba – imię duchowe Lekhraja Kripilaniego, założyciela ruchu Brahma Kumaris.

Chinmoy, śri Chinmoy Kumar Ghose – indyjski filozof, poeta, pisarz, autor piosenek, malarz, multiinstrumentalista, atleta, działacz na rzecz pokoju, nauczyciel jogi i medytacji, mistrz duchowy i pomysłodawca programu World Harmony Run, kandydat do pokojowej nagrody Nobla.

Ćajtanja Mahaprabhu – XVI-wieczny święty, duchowny, mistyk i reformator hinduizmu.

Mahatma Gandhi lub Mahatma, właśc. Mohandas Karamchand Gandhi – indyjski prawnik, filozof, polityk i mąż stanu, jeden z twórców współczesnej państwowości indyjskiej i propagator pacyfizmu jako środka nacisku politycznego.
Haidakhan Babadźi – hinduistyczny święty i guru, który – jak wierzą Indusi – pojawił się w 1970 roku w historycznej świętej jaskini, położonej u stóp kumaońskiej góry Kajlasz w Haidakhanie. Śri Babadżi spędził większość swojej 14-letniej inkarnacji (1970-1984) w Haidakhanie, gdzie założył aśram i Herakhan Samaj.

Paramahansa Hariharananda – mistrz krijajogi, swami i jogin. Był uczniem Śri Jukteśwara Giri.

Paramahansa Jogananda – indyjski jogin, swami. Jego największym osiągnięciem w świecie zachodnim, było rozpowszechnienie krijajogi. Napisał autobiografię pod tytułem „Autobiografia jogina”, która została przetłumaczona na ponad trzydzieści języków. Jego mistrzem duchowym był Śri Jukteśwar Giri.

Jukteśwar Giri, śri Jukteśwar Giri – indyjski jogin, swami zakonu Giri, mistrz duchowy Paramahansy Joganandy, astrolog wedyjski (dźjotisz). Jego guru był Lahiri Mahaśaja. Jukteśwar otrzymał od swego ucznia tytuł: „Dźńanawatar”, co oznacza „zstąpienie (awatar) mądrości (dźńana)”.

Kaleśwar, swami Kaleśwar – indyjski swami, mistrz duchowy. Uważany był za cudotwórcę i świętego. Prowadził aśram w mieście Penukonda w stanie Andhra Pradesh w Indiach.
Kaśjapa – mędrzec indyjski występujący m.in. w Wedach, Brahmanach, Puranach jako jeden z siedmiu ryszich (Saptaryszi). Małżonek bogiń Aditi, Diti, Danu, Winaty - czyli ojciec: Aditjów, Dajtjów, Danów, jak również gandharwów, apsaras, nagów, rakszasów, Garudy. Poślubił też 13 córek Dakszy. Jego wnukiem był Manu, syn Wiwaswata.

Maharishi Mahesh Yogi . Założyciel i guru ruchu medytacji transcendentalnej.

Lahiri Mahaśaja – indyjski guru i jogin. Jego mistrzem był Mahawatar Babadźi. Lahiri Mahaśaja był obdarzony tytułem "Jogawatar", co oznacza "Zstąpienie jogi". Do najsłynniejszych uczniów Lahiriego Mahaśai należą:Śri Jukteśwar Giri, Swami Pranabananda, Śri Pańćanon Battaćarja, Paramahansa Yogananda

Mahatma(n) – Wielki Duch, Wielka Jaźń, tytuł w sanskrycie. Używany jest w odniesieniu do wybitnych duchowych przywódców indyjskich, szczególnie jako postaci autorytetów moralnych.

Mahendranath Gupta – bengalski pisarz, jogin i święty hinduistyczny, uczeń Śri Ramakryszny Paramahansy. Swoje utwory podpisywał tylko bengalską literą "M". Jego dom zwany obecnie Kathamrita Bhavan, znajdujący się niedaleko Thanthania Kali Temple w Kalkucie jest miejscem pielgrzymek hindusów.

Meher Baba, właściwie Merwan Sheriar Irani – indyjski mistrz duchowy, który ogłosił się awatarem.

Mooji – nauczyciel duchowy, pobierał nauki od Papaji.

Nitjananda (z beng.: শ্রী নিত্যানন্দ, „uosobienie wiecznego błogosławieństwa”; ur. ok. 1474 n.e. w Ekaćakra – jeden z najważniejszych świętych w gaudija wisznuizmie tradycji bengalskiej. Uznawany za inkarnację Balaramy i jednocześnie uważany za najbardziej miłosierną inkarnację Boga. Jest jednym z Pięciu Aspektów Boga.

I

Osho, Bhagwan Shree Rajneesh właśc. Rajneesh Chandra Mohan Jain – hinduski guru. Założyciel ruchu religijnego Neo-Sannyas.

Papaji, właśc. Sri HWL Poonja – hinduski nauczyciel duchowy.

Paramahamsa Vishwananda – hinduski mistrz duchowy pochodzący z wyspy Mauritius, założyciel ruchu Bhakti Marga. Paramahamsa Vishwananda mieszka w Niemczech, gdzie w niewielkiej wiosce Springen położonej niedaleko Frankfurtu znajduje się jego główny aśram.

Patandźali – indyjski filozof z ok. II w. p.n.e., jogin, gramatyk sanskrytu, autor jednego z najważniejszych traktatów na temat jogi, jakim są Jogasutry (Yogasūtra), a także prawdopodobnie Mahābhāṣyi, wielkiego komentarza do gramatyki Paniniego Aṣṭādhyāyī. Hinduska tradycja uważa go za inkarnację Śeszy i przypisuje mu dzieło zapoczątkowania systemu jogi.

Ramakryszna Paramahansa, śri Ramakryszna Paramahansa – jeden z najważniejszych indyjskich świętych hinduizmu. Był ważną postacią renesansu bengalskiego. Nauczał jedności wszystkich religii, jedności istnienia, oddania Bogu, oraz że moksza to ostateczny cel istnienia.

Arutprakasa Vallalar Chidambaram Ramalinga Swamigal tamil: அருட்பிரகாச வள்ளலார் சிதம்பரம் இராமலிங்க சுவாமிகள் 1823 – 1874, znany powszechnie jako வள்ளலார Vallalar – jeden z najsławniejszych tamilskich świętych i poetów XIX w.

Ramana Mahariszi – indyjski mistrz duchowy (guru), Bhagawan, mistyk, filozof, święty hinduizmu, pochodzący z Tiruvannamalai w stanie Tamil Nadu.
Rawidas – hinduski przywódca religijny, założyciel (sadguru) ruchu rawidasi. Czczony przez członków tego ruchu jako guru, przez pozostałych hindusów jako sant, zaś przez sikhów jako bhagat.

Rupa Goswamin – święty i jeden z najważniejszych teologów gaudija wisznuizmu, guru, poeta i filozof. Jeden z przywódców grupy Sześciu Goswaminów. Uznawany za inkarnację Rupy Mandżariego – pasterza bydła i wiecznego sługi Kryszny.

Sathya Sai Baba – hinduski mistrz duchowy, guru, przywódca religijny. Sathya Sai Baba uważał się za reinkarnację indyjskiego guru Shirdi Sai Baby.

Satswarupa das Goswami – hinduski duchowny i nauczyciel w tradycji gaudija wisznuizmu, ISKCON, guru i pisarz.

Shirdi Sai Baba znany też jako Sai Baba z Shirdi – indyjski mistrz i nauczyciel duchowy, jogin, muzułmański fakir uważany przez swych wyznawców, należących do religii hinduistycznej za satguru, a także Avatara samego Boga Śiwy oraz Dattatrei, również za następne wcielenie Kabira. W opinii części muzułmanów był świętym, który w nauczaniu łączył tradycję hinduistyczną i muzułmańską.

Bhagawan Swaminarajan – hinduistyczny guru, twórca nurtu Swaminarayan zaliczanego do wisznuizmu.

Święty – stosowane przez chrześcijan określenie człowieka, który „przebywa z Bogiem w niebie”. W Nowym Testamencie słowo święty lub święci używane jest pod adresem wszystkich wierzących w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. To pojęcie występuje również w innych religiach.

Tukaram, Tuka (तुका), – siedemnastowieczny indyjski mistyk i poeta, tworzący w ojczystym języku marathi. Bywa często wiązany z religijnymi ruchami swej epoki: bhakti, ruchem santów, a zwłaszcza bhagawatów – ruchem zapoczątkowanym przez Namdewa.

Tulsidas – poeta indyjski, tworzący w awadhi i bradź, literackich dialektach języka hindi. Jego najsłynniejszym utworem jest poemat Rāmcaritmānas, oparty na sanskryckiej Ramajanie.

Upasani Maharadż – indyjski święty, guru, uważany przez swoich zwolenników za satguru. Mieszkał w miejscowości Sakori, w stanie Maharashtra. Był najsłynniejszym uczniem Sai Baby z Shirdi oraz jednym z pięciu "mistrzów doskonałych" sławnego duchowego nauczyciela – Mehera Baby.

Walmiki – starożytny ryszi (mędrzec) i święty indyjski. O jego życiu nic nie wiadomo. Według tradycji miał być byłym rozbójnikiem, który w ramach pokuty tak długo siedział w bezruchu, aż mrówki pokryły jego ciało. Przypisuje mu się autorstwo Ramajany, a także wynalezienie najważniejszego metrum poezji sanskryckiej – śloki.

Wiwekananda, także Swami Wiwekananda, właściwie Narendranath Datta – indyjski swami i mistrz duchowy. Był uczniem Paramahansy Ramakryszny z Kalkuty.