WAbdülhamid I – sułtan z dynastii Osmanów od 1774 do 1789 roku. Syn Ahmeda III i następca brata, Mustafy III.
WAleksandra, imię świeckie Agafia Siemionowna Mielgunowa – święta mniszka prawosławna, założycielka monasteru w Diwiejewie.
WAndrzej Badurski – polski lekarz, profesor medycyny, naukowiec i praktyk, patolog, magister Szkoły Królewskiej.
WMateusz Michał Bąkowski z Zaborowa herbu Gryf – hrabia austriacki w 1782 roku, stolnik halicki w 1765 roku, podczaszy halicki w 1761 roku, cześnik kołomyjski w 1746 roku, marszałek sejmiku halickiego w 1750 roku, poseł halicki na sejm 1758 roku.
WJakub Bernatowicz herbu Bernatowicz (1712-1789) – burmistrz Lwowa, dyrektor sądów ormiańskich we Lwowie, przedstawiciel zamożnej ormiańskiej rodziny mieszczańskiej mającej wiele związków genealogicznych ze szlachtą polską; zapewne bliski krewny Teodora Jakuba Bernatowicza (1693-1772), znanego z epitafium w katedrze ormiańskiej we Lwowie. Z małżeństwa z Zuzanną Piramowicz miał dwóch synów: Grzegorza (Jerzego) (1721-1799) nobilitowanego w Galicji w 1789 i Gabriela, oraz córkę Annę.
WJacob II Bernoulli – szwajcarski matematyk pochodzący z rodziny Bernoulli.
WAntoni Bielski z Olbrachcic herbu Jelita – «pan na Zborowie z przyległościami, Jarczowcach z przyległościami, Pieniakach z przyległościami, Załoścach, Dobrowodach, Kluczowie wyższym, Miastkówce, połowie Utoropia, Szeszorach, Prokurawie, Brusturach, Wierzbiążu wyższym...». 19 listopada 1778 r. otrzymał tytuł hrabiowski austriacki od cesarzowej Marii Teresy. Kawaler orderu Orła Białego (1782), kawaler orderu świętego Stanisława (1781), łowczy nadworny (1750), starosta czerwonogródzki, starosta rabsztyński, sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1764 roku.
WFrances Brooke, z domu Moore – brytyjska pisarka i tłumaczka. Autorka pierwszej powieści, której akcja toczy się w Kanadzie, nazywanej pierwszą kanadyjską powieścią.
WJack Broughton – angielski bokser z okresu walk na gołe pięści.
WPetrus (Pieter) Camper – holenderski lekarz, anatom, przyrodnik.
WDomenico Caracciolo, markiz di Villamaina – włoski (neapolitański) polityk-reformator, człowiek oświecenia.
WEmmanuel-Félicité de Durfort – francuski wojskowy i dyplomata.
WDżafar Chan Zand - szach Persji od 17 lutego 1785 roku aż do swojej śmierci, siódmy i trzeci od końca władca z dynastii Zandów. Przyrodnim bratem jego ojca był Karim Chan, pierwszy i najsilniejszy władca z dynastii. Jego ojciec, Sadegh Chan - nieślubny syn Inagh Chan Zanda - sprawował władzę w latach 1779-1781. Synem Dżafara był z kolei Lotf Ali Chan, panujący w latach 1789-1794.
WPaul Egede (1708-1789) – duński biskup, teolog, misjonarz na Grenlandii i badacz języka Inuitów.
WCharles-Michel de L’Épée – francuski prezbiter katolicki, nauczyciel, pionier edukacji osób niesłyszących i niedosłyszących, twórca pierwszej szkoły dla niesłyszących w Paryżu i francuskiego języka migowego.
WAleksandra Grabowska – córka Elżbiety i Jana Jerzego Grabowskiego, żona Franciszka Salezego Krasickiego.
WJan Jerzy Grabowski herbu Oksza – generał lejtnant wojsk armii koronnej, generalny inspektor jazdy litewskiej, marszałek utworzonej w 1767 dysydenckiej konfederacji słuckiej.
WPablo Jerónimo Grimaldi y Pallavicini – markiz i książę de Grimaldi – włosko-hiszpański dyplomata i polityk.
WJohn Hawkins – angielski teoretyk i historyk muzyki.
WJohann Wilhelm Hertel – niemiecki kompozytor i klawesynista.
WPaul Henry Thiry, baron d’Holbach – oświeceniowy filozof francuski, ateista, encyklopedysta Wielkiej Encyklopedii Francuskiej.
WHrabia Anders Johan von Höpken - polityk, ekonomista i prawnik szwedzki z XVIII wieku.
WWilhelm Kaliński, inna forma imienia: Gwilhelm, pseud.: Ksiądz Nikodem Puzyna, kanonik kathedr., offic. gener. wileński, – zakonnik, kaznodzieja i mówca; od 1782 roku profesor Szkoły Głównej Litewskiej w Wilnie, kiedy to objął katedrę teologii moralnej i historii Kościoła. Największym jego wkładem w rozwój kultury polskiej jest prowadzenie dziennika w latach 1787-1788, który stanowi doskonałą ilustrację życia elit wileńskich w epoce oświecenia.
WFranciszek Ksawery Kęszycki herbu Nałęcz (1742-1789) – wojewoda gnieźnieński od 1786, kawaler Orderu Orła Białego i Orderu Świętego Stanisława, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w Lublinie w 1782 roku, rotmistrz Kawalerii Narodowej, poseł na Sejm Czteroletni.
WJan Kwilecki herbu Szreniawa – kasztelan międzyrzecki w latach 1785-1789, kasztelan rogoziński w latach 1781-1785, kasztelan biechowski w latach 1778-1781, cześnik wschowski w latach 1772-1776.
WMaciej Lanckoroński herbu Zadora – wojewoda bracławski w latach 1772-1789, kasztelan kijowski w latach 1762-1772, stolnik kamieniecki w latach 1752-1762, rotmistrz królewski, hrabia, członek Stanów Galicyjskich. W 1783 otrzymał od cesarza Józefa tytuł hrabiowski. Kapitan wojsk francuskich, rotmistrz pancerny.
WKarl Georg Lebrecht – książę Anhalt-Köthen z dynastii askańskiej ; generalleutnant armii pruskiej oraz feldmarschalleutnant armii cesarskiej.
WAxel Gabriel Leijonhufvud – szwedzki baron, dworzanin, patron sztuk, polityk i wojskowy. Leijonhufvud był kawalerem księcia następcy tronu. Należał do stronników Gustawa III. Pełnił funkcję przewodniczącego szwedzkiego parlamentu stanów (lantmarskalk) od 1771 do 1772 roku.
WJean-Étienne Liotard – malarz i miedziorytnik szwajcarski. Brat bliźniak Jeana Michela Liotarda (1702-1796).
WLudwik Józef Ksawery Franciszek Burbon, fr. Louis Joseph Xavier François de France – książę Bretanii, delfin Francji.
WMaria Anna Habsburg, arcyksiężniczka austriacka.
WOnufry Morski herbu Topór – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1774 roku, kasztelan kamieniecki, rotmistrz chorągwi 1 Brygady Kawalerii Narodowej w 1789 roku.
WJózef Mycielski herbu Dołęga – generał lejtnant w 1761 roku, dowódca 1. Dywizji Litewskiej, generał-adiutant Buławy Wielkiej Litewskiej w 1755 roku, wojewoda inowrocławski w latach 1784-1789, starosta koniński w 1756 roku.
WThomas Nelson Jr. – delegat Kongresu Kontynentalnego ze stanu Wirginia, sygnatariusz Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych.
WDominik Orłowski herbu Lubicz, pułkownik polskiej husarii, towarzysz chorągwi pancernej i łowczy dobrzyński.
WDomenico Orsini d’Aragona – włoski kardynał.
WThomas Osborne, 4. książę Leeds – brytyjski arystokrata, polityk i sędzia. Od urodzenia do 1729 nazywany hrabią Danby, a od 1729 do 1731 markizem Carmarthen.
WFrancisco Preciado de la Vega – hiszpański malarz, przedstawiciel szkoły sewilskiej.
WPaolo Renier – polityk włoski i 119. doża Wenecji.
WFranz Xaver Richter – morawski kompozytor, zaliczany do szkoły mannheimskiej.
WGiovanni Maria Riminaldi – włoski kardynał.
WBarrimore Matthew St. Leger – pułkownik brytyjski, który poprowadził brytyjskie wojska inwazyjne z Kanady w trakcie kampanii saratogańskiej w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
WFrantišek Antonín Šebesta – morawski malarz barokowy tworzący głównie na Górnym Śląsku.
WSejd Morad Chan – perski władca, ósmy szach z dynastii Zandów panujący od 23 stycznia do 10 maja 1789. Był członkiem sądu swego poprzednika Dżafara. W 1789 wraz z grupą zwoich zwolenników sprzysiągł się przeciw Dżafarowi i otruł go za pomocą przekupionej niewolnicy. Głowę Dżafara spiskowcy zrzucili z cytadeli. Po jego śmierci Sejd sam został kolejnym szachem, ale po upływie kilku miesięcy stracił władzę, gdy wojsko Lotfa Alego wstąpiło do Szirazu i zdobyło stołicę. Sejd musiał kapitulować i został zamordowany.
WMarcin Slaski . Z rodu Slaskich herbu Grzymała. Był synem Adama Slaskiego i Anny Ludwiki z Walewskich herbu Kolumna (1728-1832). Szambelan królewski, poseł na Sejm Czteroletni, odznaczony Orderem Orła Białego.
WLuka Sorkočević – kompozytor okresu przełomu baroku i klasycyzmu, pochodzący z Republiki Raguzy.
WMichał Jan Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża – polski szlachcic, pijar, rektor Collegium Nobilium pijarów w Warszawie.
WAleksandr Nikołajewicz Stroganow – generał en chef i generał lejtnant wojsk rosyjskich, rzeczywisty tajny radca, baron.
WJean-Baptiste Vaquette de Gribeauval – generał i inżynier francuski, inspektor i reformator artylerii.
WClaude Joseph Vernet – francuski marynista, pejzażysta i miedziorytnik okresu klasycyzmu.
WJulia von Voss, właściwie Julie Amalie Elisabeth von Voss, Gräfin von Ingenheim była damą dworu za panowania Fryderyka II i małżonką jego następcy, Fryderyka Wilhelma II.