60 Władcy Szwecji

Bernadotte – dynastia panująca w Szwecji i Norwegii.

Oldenburgowie – dynastia pochodzenia niemieckiego, panująca w Oldenburgu, księstwach Holsztynu oraz krajach skandynawskich Danii, Norwegii i Szwecji. Boczne linie panowały także w Rosji oraz w Grecji. Przedstawicielem tej dynastii jest także Filip Mountbatten, książę-małżonek brytyjskiej królowej Elżbiety II

Adolf Fryderyk szw. Adolf Fredrik – król Szwecji od 1751.

Albrecht Meklemburski szw. Albrekt av Mecklenburg – król Szwecji w latach 1364–1389 i książę Meklemburgii od 1386 do swojej śmierci jako Albrecht III.

Anund Jakub – król Szwecji od 1021 lub 1022. Prawnuk Mieszka I

Birger I Magnusson – król Szwecji 1290-1318 pochodzący z dynastii Folkungów.

Birger Magnusson, znany jako Birger jarl – możnowładca szwedzki, jarl od 1248, regent swego małoletniego syna króla Waldemara od 1250, prawdopodobnie założyciel Sztokholmu. Uznawany za najwybitniejszego męża stanu średniowiecznej Szwecji, twórcę skonsolidowanego Królestwa Szwecji.

Chrystian I Oldenburg – król Danii w latach 1448–1481 oraz na prawach Unii kalmarskiej, władca Norwegii w latach 1450–1481 i Szwecji w latach 1457–1464.

Chrystian II – król Danii i Norwegii 1513–1523 oraz Szwecji 1520–1521 z dynastii oldenburskiej.

Emund Stary – nieślubny syn króla Olofa Skötkonunga i Edly (?). Król Szwecji w latach 1050 do 1060.

Święty Eryk IX Jedvardsson, szw. Erik den helige – pierwszy przedstawiciel dynastii Erykidów na tronie szwedzkim, święty katolicki. Panował prawdopodobnie od ok. 1155 do ok. 1160.

Eryk Pomorski – książę pomorski z dynastii Gryfitów. Król Norwegii w latach 1389–1442, król Danii w latach 1396–1439 i król Szwecji w latach 1396–1434/1435–1439, książę słupski i stargardzki jako Eryk I w latach 1449–1459. Syn księcia słupskiego Warcisława VII i Marii, córki Henryka III, księcia meklemburskiego, z linii meklembursko-zwierzyńskiej.

Eryk X Knutsson – król Szwecji 1208–1216, pochodzący z dynastii Erykidów.

Eryk XI, szw. Erik XI Eriksson – król Szwecji 1222–1229 oraz 1234–1250 pochodzący z dynastii Erykidów, znany pod przydomkiem Sepleniący i Chromy.

Eryk XII Magnusson – król Szwecji panujący w latach 1357-1359 z dynastii Folkungów.

Eryk XIV, Erik XIV – król Szwecji w latach 1560–1568.

Eryk Zwycięski – szwedzki władca z dynastii Englingerów, panujący od około 970. Jest to pierwszy król Szwecji, którego historyczność nie ulega wątpliwości. Prawdopodobny założyciel miasta Sigtuna.

Fryderyk I Heski szw Fredrik I av Hessen – książę małżonek Szwecji jako mąż królowej Ulryki Eleonory w latach 1718-1720, a od abdykacji żony w 1720 – król Szwecji. Landgraf heski na Kassel i Homburgu od 1730.

Gustaw I Waza – król Szwecji od 6 czerwca 1523, założyciel dynastii Wazów, ojciec królów Eryka XIV, Jana III Wazy i Karola IX Wazy. Zerwał unię kalmarską i wprowadził monarchię dziedziczną rozpoczynając tym samym budowę silnego państwa narodowego. Ogłosił przyjęcie przez Szwecję luteranizmu i przeprowadził reformę Kościoła. Powołał stałą armię narodową. Wprowadził Szwecję w epokę nowożytną. Za jego panowania ukształtowały się instytucje państwowe, a Szwecja stała się potęgą bałtycką i państwem liczącym się w Europie.

Gustaw II Adolf, Lew Północy – król Szwecji w latach 1611–1632, dowódca, strateg, reformator armii i polityk. Po objęciu przez niego rządów kraj stał się mocarstwem i poszerzył swoje terytorium. Poprowadzona osobiście przez niego szwedzka interwencja w wojnę trzydziestoletnią uratowała niemiecki protestantyzm.

Gustaw III – król Szwecji z dynastii Holstein-Gottorp od 1771 roku; zwolennik absolutyzmu oświeconego.

Gustaw IV Adolf – król Szwecji i wielki książę Finlandii w latach 1792–1809, syn Gustawa III i Zofii Magdaleny Oldenburg, uczestnik koalicji antynapoleońskiej. W 1809 roku utracił Finlandię na rzecz Rosji, został obalony i wygnany z kraju.

Gustaw V – król Szwecji w latach 1907–1950, z dynastii Bernadotte. Syn króla Szwecji i Norwegii Oskara II i Zofii Nassau. Do 1905 następca tronu Norwegii, wolnomularz.

Gustaw VI Adolf, właśc. Oscar Fredrik Wilhelm Olaf Gustaf Adolf Bernadotte – król Szwecji w latach 1950–1973 z dynastii Bernadotte. Syn króla Szwecji Gustawa V Bernadotte i Wiktorii Badeńskiej, córki wielkiego księcia Badenii Fryderyka I Badeńskiego.

Haakon VI Magnusson, – król Norwegii (1343–1380) i król Szwecji (1362–1364), z dynastii Folkungów.

Inge I Starszy – król Szwecji z rodu Stenkila. Początek jego panowania datuje się na okres 1070/1080, a koniec na około 1112.

Inge II Młodszy – król Szwecji od 1118.

Jan I Sverkersson – król Szwecji od 1216 roku, z dynastii Swerkerydów.

Jan III Waza – książę Finlandii w latach 1556–1563, król Szwecji w latach 1569–1592. Od 1581 pierwszy wielki książę Finlandii.

Jan Oldenburg, duń. Hans, – król Danii w latach 1481-1513, Norwegii w latach 1483-1513 oraz Szwecji latach 1497-1501.

Karol IX Waza, Karol Sudermański jako książę Karol – szw. Hertig Karl – król Szwecji w latach 1604–1611, wcześniej regent Szwecji w latach 1599–1604, książę Sudermanii (Södermanland). Pochowany został w katedrze w Strängnäs.

Karol Swerkersson, Karol VII, szw. Karl Sverkersson – król Szwecji 1161–1167 z dynastii Swerkerydów.

Karol VIII Knutsson Bonde – król szwedzki w latach 1448-1457, 1464-1465, 1467-1470, król norweski w latach 1449-1450 jako Karol I.

Karol X Gustaw Wittelsbach – król Szwecji w latach 1654-1660, książę Zweibrücken-Kleeburg w latach 1652-1660.

Karol XI Wittelsbach, szw. Karl XI – król Szwecji, książę Bremy i Verden, książę Palatynatu-Dwóch Mostów od 1660.

Karol XII Wittelsbach, szw. Karl XII, łac. Carolus Rex, także Szwedzki Meteor – król Szwecji od 1697 z niemieckiej dynastii Wittelsbachów, książę Palatynatu-Zweibrücken.

Karol XIII, szw. Karl XIII, norw. Karl II – król Szwecji od 1809 roku i Norwegii od 1814. Ostatni przedstawiciel dynastii Holstein-Gottorp.

Karol XIV Jan, urodzony jako Jan Baptysta Juliusz Bernadotte, fr. Jean Baptiste Jules Bernadotte – marszałek Francji w latach 1804–1811, książę (franc.duc) Pontecorvo, od 1818 do śmierci król Szwecji i Norwegii. Należał do masonerii. Jego żona, Dezyderia, była szwagierką Józefa Bonapartego, a także, przez pewien czas, narzeczoną Napoleona Bonapartego.

Karol XV, właśc. Karol Ludwik Eugeniusz – król Szwecji i Norwegii w latach 1859–1872 z dynastii Bernadotte.

Karol XVI Gustaw, Carl Gustaf Folke Hubertus – król Szwecji od 15 września 1973 roku. Jedyny syn i najmłodsze dziecko księcia Gustawa Adolfa (1906–1947) i księżniczki Sybilli Koburg (1908–1972). Zasiadł na tronie Szwecji po śmierci swego dziadka, króla Gustawa VI Adolfa (1882–1973).

Knut II Długi, także Kanut II Długi, szw. Knut Långe till Sko; Knut Holmgersson – król Szwecji w latach 1229-1234.

Knut Eriksson – król Szwecji w latach 1167–1196.

Krystyna z dynastii Wazów – królowa Szwecji w latach 1632–1654.

Krzysztof III Bawarski – król Danii i Szwecji 1440–1448 oraz Norwegii 1443–1448 z dynastii Wittelsbachów.

Magnus Eriksson, Magnus II Smek – król Szwecji 1319–1364, król Norwegii 1319–1343, z dynastii Folkungów, syn szwedzkiego księcia Eryka Magnussona i Ingeborgi, córki Haakona V, króla Norwegii.

Magnus II Henriksson - pochodzący z Danii król Szwecji w latach 1160-1161.

Magnus I Birgersson, Magnus I Ladulås - książę Sudermanii od 1266, król Szwecji od 1275.

Magnus Silny, Magnus Nielsson (Nilsson) (duń.) Magnus den Stærke, Magnus Nilsson – książę duński, król Szwecji panujący w Götalandzie od ok. 1125 do ok. 1130. Syn króla duńskiego Nielsa Starego i Małgorzaty, córki króla szwedzkiego Inge I Starszego i wdowy po królu norweskim Magnusie III.

Małgorzata I – władczyni Danii, Norwegii i Szwecji.

Mats Kettilmundsson – regent Królestwa Szwecji od 27 czerwca 1318 do 8 lipca 1319 roku.

Olaf Skötkonung – król Szwecji w latach 995–1021, pierwszy chrześcijański władca tego kraju. Był synem szwedzkiego króla Eryka Zwycięskiego i Sygrydy Storrådy, córki szwedzkiego wodza Skagula Tostea lub polskiego księcia Mieszka I.

Oskar I, urodzony jako Józef Franciszek Oskar Bernadotte, fr. Joseph François Oscar Bernadotte – król Szwecji i Norwegii w latach 1844–1859.

Oskar II, Oskar Fryderyk – król Szwecji w latach 1872–1907 i Norwegii w latach 1872–1905, z dynastii Bernadotte.

Sten Sture Młodszy Svantesson ,(ur. w 1492 lub 1493, zm. 3 lutego 1520) – mąż stanu i szwedzki regent w latach 1512-1520 w okresie Unii Kalmarskiej. Syn regenta Svante Nilssona Sture i jego pierwszej żony Iliany Erengisladotter lub Erengisledotter. Pochodził z rodu Natt och Dag. W 1511 poślubił Kristinę Nilsdotter z rodu Gyllenstierna, córkę członka rady królewskiej Nilsa Erikssona z rodu Gyllenstierna oraz Sigrid Eskilsdotter z rodu Banér.

Sten Sture Starszy, – szwedzki regent w latach 1471 -1497 i 1501-1503 w okresie Unii Kalmarskiej. Syn członka rady królewskiej Gustafa Sture i Birgitty Stensdotter.

Swerker I Starszy, – król Szwecji ok. 1130-1156, założyciel dynastii Swerkerydów.

Swerker II Młodszy – król Szwecji w latach 1196–1208 z dynastii Swerkerydów.

Ulryka Eleonora Wittelsbach – królowa Szwecji w latach 1718-1720, siostra Karola XII.

Waldemar Birgersson, – król Szwecji w latach 1250–1275, pierwszy władca szwedzki z dynastii Folkungów (Folkungaätten) panującej w Szwecji do 1364.

Zygmunt III Waza, szw. Sigismund – król Polski i wielki książę litewski w latach 1587–1632 oraz król Szwecji z dynastii Wazów. W latach 1592–1599 głowa unii polsko-szwedzkiej. Syn króla szwedzkiego Jana III Wazy i królewny polskiej Katarzyny Jagiellonki, po kądzieli wnuk króla Zygmunta Starego i królowej Bony. Ojciec królów polskich Władysława IV i Jana Kazimierza. Za panowania Zygmunta III Rzeczpospolita osiągnęła swój największy obszar.