WBezbożnik – antyreligijne, antyklerykalne oraz ateistyczne czasopismo satyryczne wydawane w latach 1922–1941 w Związku Radzieckim przez Związek Wojujących Bezbożników.
WBezbożnik przy pracy – dziennik wydawany w latach dwudziestych XX wieku w Związku Radzieckim, zajmujący się tematyką antyreligijną, antyklerykalną oraz ateistyczną.
WDlaczego nie jestem chrześcijaninem – esej brytyjskiego filozofa Bertranda Russella wyjaśniający jego ateizm. Pierwotnie wygłoszony pod auspicjami południowo-londyńskiego oddziału National Secular Society 6 marca 1927 roku w ratuszu w Battersea, w tym samym roku został opublikowany w broszurze i kilkukrotnie przedrukowany w języku angielskim i w tłumaczeniach.
WFundacja Giordano Bruno – niemiecka fundacja użyteczności publicznej, której celem jest wspieranie humanizmu ewolucyjnego. Została założona w 2004 roku przez przedsiębiorcę Herberta Steffena. Rzecznikiem fundacji jest Michael Schmidt-Salomon, który na jej zlecenie napisał Manifest humanizmu ewolucyjnego. Fundacja od samego początku była związana w szczególności z działalnością krytyka religii Karlheinza Deschnera. Nosi imię dominikanina Giordano Bruno, który w 1600 roku został skazany jako heretyk i zginął przez spalenia na stosie. Siedzibą Fundacji jest od września 2011 roku Oberwesel w niemieckim kraju związkowym Rheinland-Pfalz.
WRobert Green Ingersoll – pułkownik wojsk Unii w amerykańskiej wojnie domowej, prawnik, agnostyk, krytyk religii i entuzjasta nauki okrzyknięty „amerykańskim Wolterem”. Autor wielu książek, licznej publicystyki i przemówień oraz wykładów.
WJean Meslier – francuski ksiądz katolicki, myśliciel, przedstawiciel materializmu i ateizmu; głosił, że wszyscy ludzie rodzą się równi i każdy ma prawo do życia, wolności i udziału w owocach ziemi, co było nadzwyczajne w jego czasach; jest autorem 1200-stronicowego traktatu filozoficznego pt. Testament odnalezionego po jego śmierci, w którym promuje radykalny ateizm oraz krytykuje religię, w tym zarówno teizm, jak i deizm.
WO istocie chrześcijaństwa – książka Ludwiga Feuerbacha z zakresu filozofii religii, wydana w 1841, stanowiąca krytykę chrześcijaństwa i teologii z pozycji materialistycznych i antropologicznych. W książce tej teologia nie jest rozpatrywana jako mistyczna «pragmatologia», jak to czyni chrześcijańska mitologia, ani jako «ontologia», jak to czyni spekulatywna filozofia religii, lecz jako psychologiczna «patologia». Zamierzeniem Feuerbacha nie było wykazać, że ten nowoczesny upiór [teologia] jest tylko iluzją, samołudzeniem się człowieka, ale postawił on swojej książce «terapeutyczny», czyli «praktyczny» cel.