W

Balat - historyczna dzielnica żydowska po europejskiej stronie Stambułu, w dystrykcie Fatih, na zachodnim brzegu Złotego Rogu.

W

Emancypacja Żydów – wewnętrzny i zewnętrzny proces wyswobadzania się Żydów w Europie spod dyskryminujących regulacji prawnych, dążący do formalnego nadania obywatelstwa Żydom i zrównania ich praw z innymi. Proces ten trwał od schyłku XVIII do początku XX wieku. Częścią tego procesu były przeobrażenia wewnątrz wspólnot w celu ich obywatelskiej integracji z otaczającymi społecznościami. Dążenie do emancypacji Żydów zainicjowały przemiany epoki Oświecenia oraz wtórującego mu oświecenia żydowskiego, zwanego Haskalą. Kolejne państwa sukcesywnie odrzucały lub zastępowały wcześniejsze akty prawne, ukierunkowane na dyskryminację mieszkańców żydowskich. Przed emancypacją, w wielu częściach Europy Żydzi musieli mieszkać w wytyczonych dzielnicach, zwanych gettami, izolowanych od reszty społeczeństwa. Emancypacja była głównym celem wielu przedstawicieli ówczesnych europejskich Żydów, którzy działali na rzecz zintegrowania ze społeczeństwami większościowymi i krzewienia wśród ludności żydowskiej szerokiej edukacji. Wielu z nich było politycznie i kulturalnie aktywnych w ramach europejskich społeczeństw obywatelskich. Część emigrowała do krajów oferujących lepsze warunki społeczne i ekonomiczne, takich jak Wielka Brytania czy kraje obu Ameryk. W późniejszym czasie, zwłaszcza na skutek doświadczenia ucisku opresyjnych reżimów czy postępującego antysemityzmu, część Żydów zwróciła się ku socjalizmowi lub syjonizmowi.

W

Historia Żydów w Estonii sięga XIV wieku, gdy w Tallinnie osiedlili się pierwsi przedstawiciele tego narodu. Źródła podają imię lekarza Johannesa, przybyłego tu w 1333 roku z terenu Niemiec.

W

Frankfurter Judengasse, getto frankfurckie było dzielnicą żydowską, obszarem koncentracji żydowskich mieszkańców Frankfurtu nad Menem. Było jednym z najwcześniejszych gett w Niemczech, istniało od 1421 do 1811 r., a jego mieszkańcy stanowili najliczniejszą społeczność żydowską wczesnonowożytnych Niemiec.

W

Getto rzymskie – zamknięta dzielnica żydowska utworzona na terenie dzielnicy Sant’Angelo w Rzymie przez papieża Pawła IV w 1555 roku. Getto istniało z krótkimi przerwami do 1870 roku.

W

Getto weneckie – obszar w Wenecji (Włochy), na którym Żydzi byli zmuszeni żyć w czasach Republiki Weneckiej. Termin „getto” wywodzi się od określenia obszaru starej odlewni na obrzeżach Wenecji, gdzie znajdowała się żydowska dzielnica. Getto weneckie zostało utworzone 29 marca 1516 roku, chociaż polityczne restrykcje ograniczające prawa i pobyt Żydów istniały tam już wcześniej. Było to pierwsze na świecie getto.

W

Historia Żydów w Luksemburgu – pierwsze wzmianki o Żydach na terenie obecnego Luksemburga pochodzą z 1276 roku.

W

Projekt osiedlenia Żydów europejskich na Madagaskarze – znany także jako Plan Madagaskar, Projekt Madagaskar lub Madagaskar-Plan. Projekt był wynikiem zarówno dążeń ruchu syjonistycznego do poszukiwania własnego państwa dla Żydów, jak i wynikiem poszukiwania rozwiązania problemów demograficznych w Europie. Projekt ten zyskał, choć z odmiennych powodów, poparcie przedstawicieli zarówno ruchów syjonistycznych, jak i antysemickich.

W

Żydowski kureń Ukraińskiej Armii Halickiej – pododdział Ukraińskiej Armii Halickiej, złożony głównie z Żydów, uformowany w lipcu 1919 podczas ofensywy czortkowskiej z żydowskiej milicji Tarnopola i okolic.