W

ASTROS II – brazylijski polowy system rakietowy. Produkowany od 1983 roku przez firmę Avibras Industria Aerospacial z São Paulo. Z broni tej korzystają armie takich państw jak: Irak, Arabia Saudyjska, Bahrajn, Katar, Malezja oraz Brazylia.

W

LAR-160 – izraelski artyleryjski zestaw rakietowy.

W

M-77 Oganj – samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa, produkcji jugosłowiańskiej, dla rakiet niekierowanych o kalibrze 128 mm. Opracowana pod koniec lat 60. XX wieku. Prototyp został pokazany pierwszy raz publicznie w 1975. Weszła do służby w 1980. Nadal znajduje się na wyposażeniu armii państw byłej Jugosławii.

W

M-87 Orkan – samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa, używana przez armię Jugosławii w latach 80. XX wieku. Konstrukcja posiadała 12 luf rakietowych zamontowanych na FAP-2832. Jej zasięg wynosił ok. 50 km. Powstało ich niewiele a ich produkcja została wstrzymana na początku lat 90. XX wieku. Armia serbska stworzyła na jej podstawie Orkana II. Jako najtańsze rozwiązanie uznano zamontowanie czterech 262 mm luf na ZiŁ-135.

W

M142 HIMARS – M142 High Mobility Artillery Rocket System – lekka wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet produkcji Lockheed Martin, opracowana pod koniec lat 90 XX wieku dla armii Stanów Zjednoczonych, zamontowana na ciężarówce Oshkosh M1140.

W

M270 Multiple Launch Rocket System – opancerzona, gąsienicowa, wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet produkcji amerykańskiej.

W

MAR-290 – izraelska samobieżna wyrzutnia rakietowa skonstruowana w roku 1968.

W

Polonez – białoruski system rakietowy, samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa typu ziemia-ziemia dalekiego zasięgu kal. 301 mm. Odpowiednik rosyjskiego systemu rakietowego BM-30 Smiercz i planowanego polskiego systemu Homar.

W

RM-70 – wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa zaprojektowana w Czechosłowacji jako cięższa i lepiej wykonana wersja wyrzutni BM-21 Grad. Jest produkowana od 1972 roku do chwili obecnej. NATO nadało jej oznaczenie M1972.

W

T34 Calliope – wyrzutnia rakietowa montowana na wieżyczce czołgu M4 Sherman.

W

Samobieżna wyrzutnia rakiet Teruel kal. 140 mm – hiszpańska samobieżna wyrzutnia rakiet z lat siedemdziesiątych XX wieku.

W

Valkiri – południowoafrykańska samobieżna wyrzutnia rakietowa opracowany w 1980 przez Somchem, oddział korporacji Denel. Badania i testy zakończono w roku 1981. W walkach wzięła udział w latach 1987-88 wspierając siły zbrojne Południowej Afryki-South African Defense Force (SADF) w południowej Angoli przeciwko FAPLA wspieranymi przez Kubańczyków, szczególnie podczas trwania operacji Hooper i Modular.

W

WR-40 Langusta – samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa skonstruowana w Polsce jako gruntowna modernizacja wyrzutni radzieckiej BM-21 Grad. Langusta jest produkowana w Centrum Produkcji Wojskowej HSW w Stalowej Woli. Oprócz standardowych pocisków M-21OF, ma być wyposażana w pociski rakietowe Feniks-Z. Według stanu na styczeń 2018 r. SZ RP dysponują 75 egzemplarzami wyrzutni.